กฎหมายคือให้เบลอครับ ห้ามโฆษณาเหล้าบุหรี่ เวลาออกกฎหมาย ...มันต้องพูดให้ชัดและทำเหมือนกันหมด จะบอกว่าอันนี้ควรเบลอ ฉากนี้ไม่ต้องเบลอเพราะงั้นโง้นงี้ คนเขียนกฎหมายก็ตายพอดี คนทำก็ต้องมานั่นคิดมาก ดังนั้นออกไปเลยว่าห้ามโฆษณา ก็จบครับ ไม่ต้องเถียงกัน ห้ามปรากฎบนสื่อ มันก็ต้องเบลอทั้งหมด ง่ายต่อทั้งตำรวจ ง่ายต่อทั้งคนตัดต่อทีวี

แล้วถามต่อว่า เบลอทำไม .............. อันนี้มันมีงานวิจัยชัดครับ ไม่ได้ทำกันมั่วซั่ว เค้ารู้มานานแล้วว่าว่าสมองคนนั้น เมื่อเห็นอะไรบ่อยๆ มันก็กระตุ้นความอยากจะกิน อยากจะออกไปหามาเสพ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำใมเค้าถึงติดป้ายโค๊ก ป้ายแป๊บซี่ไปทั่วทุกหนทุกแห่ง ทั้งๆที่เราทุกคนก็รู้อยู่แล้วว่าในโลกนี้มีน้ำหวานสองยี่ห้อนี้อยู่ อยากกินก็ไปซื้อที่เซเว่น แต่ทำไมสองบริษัทนี้ต้องเสียงเงินมหาศาลมาโฆษณาทีวี ติดป้ายกันอยู่นั่น

นี่คือเหตุผลครับ สมองคนโดนหลอกได้ง่าย เจ้าของสมองมักคิดว่าตัวเองฉลาด รู้จักคิด รู้จักยับยั้งชั่งใจ แต่จริงๆแล้วเราโง่กว่าที่คิด และสมองก็มักจูงจมูกเราไปโดยไม่รู้ตัวเสมอครับ

การดื่มสุราสร้างปัญหาให้สังคมมากมายมหาศาล แต่การห้ามจำหน่ายสุรานั้นคงเป็นไปไม่ได้ (ย้ำ เป็นไปไม่ได้เลย) ทางที่ทำได้ก็คือ
1.ลดปริมาณนักดื่มหน้าใหม่
2.ลดความ "อยาก" ของนักดื่มหน้าเก่า โดยลดการกระตุ้นผ่านทางสื่อ

ประเทศเราพยายามทำเช่นเดียวกันนี้กับ บุหรี่ และผลก็ออกมาเป็นที่น่าพอใจมาก คนที่อยู่เมืองไทยมานานพอ คงสังเกตเห็นกระแสสังคมที่เปลี่ยนไปพอสมควรจากเมื่อสิบยี่ยิบปีที่แล้ว ว่าทุกวันนี้คนสูบบุหรี่หาที่ยืนได้ยากเต็มทีแล้วในสังคม และคนที่แพ้บุหรี่ก็อยู่ในร้านอาหารและสถานที่ต่างๆได้อย่างมีความสุขมากขึ้น

ประเทศที่เจริญแล้ว เค้าทำอย่างเรายังไม่ได้เลยนะครับ ไม่เชื่อลองไปญี่ปุ่นดู บุหรี่กัดกินประเทศเค้ามานาน และทุกวันนี้เค้าก็ยังแก้ไขกันไม่ได้

ผมทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง บอกเลยว่าคนดื่มสุราและประสบอุบัติเหตุมาแต่ละวันเยอะมากๆๆๆๆ ดูและกันไม่หวาดไม่ไหว
เราจะแก้ไขกันยังไงดี คนไทยบอกยากนะครับ ดื้อและนอกลู่นอกทางตามอำเภอใจกันเยอะมากๆ
ไม่คำนึงถึงส่วนรวมว่าเค้าจะต้องลำบากเพราะตัวเองอย่างไรบ้าง ขอให้ข้าได้มีความสุขเป็นพอ
แต่เราเกิดมาในประเทศแบบนี้ ก็ดูแลกันไปครับ สำหรับผมเลิกหวังแล้วว่าจะมีอะไรที่ดีไปกว่านี้
จะดีได้ก็คงไม่มาก ก็ช่วยๆกันไปครับ