สวัสดีปี 2016 กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา มาเริ่มกันเลยดีกว่าเราเรียนที่โรงเรียนหญิงล้วนชื่อดังย่านราชดำเนินเราเป็นนักเรียนหญิงทั่วไปแต่ออกจะเป็นคนเงียบๆหน่อยไม่ค่อยมีบทบาททางสังคมชีวิตประจำวันก็ปกติ เรียนเสร็จก็ต้องไปเรียนพิเศษต่อ ม.6 เทอมแรกเป็นอะไรที่ต้องคิดเยอะไม่รู้จะเป็นอะไร เรียนที่ไหน อนาคตจะไปทางไหนต่อ เด็กม.6 หลายคนคงไม่ต่างจากเรา พล่ามมาเยอะล่ะ ชีวิตม.6 ผ่านไป 1 อาทิตย์ เริ่มต้นอาทิตย์ใหม่เรามาสายเลยจ๊ะวิ่งสิจ๊ะวิ่งเท่านั้น ตอนนั้นเราไม่คิดอะไรคิดแค่ว่ารีบวิ่งไปให้ถึงหน้า รร. ให้เร็วที่สุดแต่เมื่อซวยแล้วคนเราต้องซวยให้ถึงที่สุด พลั่กกกกก >< เสียงชนผู้หญิงคนนึงแรงมากกระเป๋าเราหล่นพี่เขาก็ช่วยเก็บของแล้วบอกให้เรารีบไปเข้าแถว เรายังไม่ทันได้ขอโทษเลยพี่เขาก็รีบเดินเข้า รร.ไป เราคิดว่าคงเป็นพี่ๆศิษย์เก่าเพราะใส่ชุดนักศึกษา ภาพตัดมาเอาละในใจคิดว่าโดนทำโทษแน่เลยตามระเบียบ 555+ วันนั้นเป็นวันที่แนะนำคุณครูคนใหม่มีทั้งครูต่างชาติครูไทยเอง และมีครูฝึกสอนเยอะมากเราไม่ได้สนใจอะไรเพราะเราอยู่ไกลมากมองไม่เห็นครูเลย เลิกแถวถึงเวลาเราก็ไปเรียนตามปกติ มีอยู่วิชาหนึ่งที่สบายมากรีแล็กซ์ ไม่ต้องคิดไรเยอะเรียนทีไรจะหลับทุกทีเพราะต้องนั่งพื้นมีโต๊ะญี่ปุ่นให้เขียนหนังสือเป็นกลุ่มๆ เราหลังห้องหลบมุมตลอด 555+ มีอาจารย์ที่น่ารักเหมือนแม่เลยมาคอยสอนจะหลับเข้าไปอีกแต่ตอนนี้หลับไม่ได้แฮะเมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา ใส่ชุดนักศึกษาผมยาวถักเปีย เราก็ เฮ้ย!!!!! พี่คนที่เราชนนี่หว่า แล้วอาจารย์เขาก็แนะนำไปว่าเป็นครูฝึกสอนจะมาช่วยสอนในรายวิชานี้ เราฟังพี่เขาแนะนำตัวไปตลกไปเพราะเขาเขินพูดไปเสียงสั่นๆ 555+ นิสัยไม่ดีเลยเรา (มัวแต่ขำครูเขาชื่ออะไรไม่ได้ฟัง) แต่ในใจก็คิดว่าเราต้องไปขอโทษเขา เราพยายามมอง มอง มอง จ้องเลยละแต่ครูเขาไม่มองกลับมาเราใช้ทฤษฎีอะไรไม่รู้คือจ้องให้เขารู้ว่าเราจ้องแต่เขาก็ไม่มองเราเลย เหนื่อยใจเจรงๆๆ - -“ นี่แกล้งเป็นไม่รู้ใช่มะคุณครู เราเลยตัดสินใจเอาวะเดินไปทักสะกิดก็ได้พอกำลังลุกครูเขาก็ลุกเดินไปห้องพักครูสะงั้น หมดกัน แล้วก็ไม่เดินออกมาอีกเลย << คือครูไม่สอนต่อชิมิค่ะ -------- หมดคาบ หลังจากนั้นเราก็เจอครูเขานะแบบแว็ปๆ บางทีก็เดินสวนทาง มองภายนอกครูเรามองว่าครูเขาขี้เก็กจังไม่ค่อยยิ้มเลยแต่แบบในใจเรามันเหมือนมีอะไรสักอย่าง มันดึงดูดครูคนนี้ต้องมีอะไร ขี้เก็กดีน่าค้นหาชะมัด 555+ เวลาถึงคาบของวิชานี้เป็นอะไรถึงรีบเดินมาจองโต๊ะวันนี้เราได้เรียนกับครูเขาด้วยล่ะ ครูเขาสอนดีนะพอในคาบแล้ว เฮ้ย! ใจดีอ้ะ ยิ้มเก่ง ตลกด้วย เราไม่ค่อยคุยกับครูเขาหรอกแค่มองไกลๆฟังครูเขาคุยกับเพื่อนคนอื่นเราก็นั่งเงียบไปแล้วก็นั่งขำท่าทางครูเขาแล้วก็ทำงานวิชาอื่นไป (นิสัยไม่ดีอีกละ) ผ่านไป 2 เดือนก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทุกอย่างก็วนเวียนเหมือนเดิมทุกวัน จนวันหนึ่งที่เรารู้สึกว่ามีอะไรเกิดขึ้นในใจของเรา ครูเขาสั่งใบงานให้เราทำเกี่ยวกับการเลือกคณะเลือกอันดับ คิดคะแนน เอาตรงๆคือชีวิตตอนนั้นวุ่นวายสับสนมากเลยไม่รู้อยากเป็นอะไรครูเขาอธิบายดีนะแต่เราก็ไม่เข้าใจอยู่ดี หรือเราไม่ฟังวะ - -.’ ท้ายคาบครูบอกว่าใครไม่เข้าใจมาหาครูได้ตลอดนะเดี๋ยวจะอธิบายให้ฟัง เราก็เออ เอาวะเลิกเรียนค่อยไปหาละกันพอเราเลิกเรียนปุ๊ปเราก็รีบไปห้องแนะแนวทันที ครูเขายังไม่กลับบ้านแฮะแต่เราได้เห็นโมเมนต์หนึ่งที่ตลกของครูเขาอ้ะเขาอยู่กับเพื่อนเขาดูเป็นตัวของตัวเองน่ารักดี วันนั้นเราคุยกับครูเขานานพอสมควรเพิ่งสังเกตครูยิ้มน่ารักมากเลยยิ้มตลอดทุกครั้งที่คุยกัน แซวบ้างบางครั้งครุสอนทั้งในใบงานที่เราไม่เข้าใจสอนการใช้ชีวิตในมหาลัย การเรียนการคบเพื่อนเราไม่รู้ว่าเราจ้องหน้าครูไปนานเท่าไหร่จนครูเรียกเราเราจำได้ประโยคที่ครูพูด “ในห้องตั้งใจเรียนด้วยละ ไม่ใช่ทำแต่วิชาอื่น” เราบับเฮ้ย!! “ครูรู้ได้ไงว่าหนูทำงานวิชาอื่น” “ครูรู้หมดแหละลูกศิษย์ครูทำอะไรในคาบบ้าง ทุกวิชาที่เรียนมันสำคัญหมดแหละรวมทั้งของครูด้วยตั้งใจเรียน อย่าปล่อยให้คนสอนน้อยใจสิ” พูดด้วยสายตากรุ่มกริ่มและส่งยิ้มเบาๆ เฮ้ย!!! ครูหนูไม่อยู่แล้วเราหน้าแดงทำมายยยยยยยยยย >< ครูอ่อยหนูหรา มโนทำไมม เราเลยบอกว่าเข้าใจแล้วละเราก็ขอตัวกลับบ้าน หลังจากนั้นมาเราก็ถามตัวเองตลอดเลยว่าทำไมวันนั้นเราถึงหน้าแดงเราคิดอะไรอยู่งะ ทุกครั้งที่เจอหน้าครูเขาเราไม่กล้าเข้าไปทักเราไม่กล้ายิ้มให้เรากลัวครูดูออกว่าเราหน้าแดง เก็กนิ่งตลอดเราไม่ได้คุยกับครูอีกเลยแต่เราทำตามที่ครูเขาบอกเขาสอนวันนั้นหมดเลยตั้งใจเรียนทุกวิชามันสำคัญเราตั้งใจทำทุกงาน ทุกใบงานที่ครูสั่ง เราได้แต่มองครูอยู่ห่างๆครูชอบกินข้าวร้านไหนในโรงอาหารเราก็กินตามเพื่ออะไรเราก็ไม่รู้รู้ว่าแค่ได้มองก็พอแล้ว เราเคยเล่าให้หลานฟังหลานบอกว่าพี่คงแอบปลื้มครูเขานั้นแหละ เราไม่รู้นะเราไม่เคยแอบชอบใครอาการแบบนี้ใช่แอบชอบหรือเปล่า หลังๆเริ่มมารู้ว่ามีคนแอบชอบครูเขาไม่น้อยเลยไม่แปลกหรอกก็เฟลนลี่ขนาดนั้น ใครยิ้มให้ก็ยิ้ม ใครมาขอคำปรึกษาก็ช่วยไปหมด ชิส์ - -“ (เคืองทำไมเขาเป็นครูนี่หว่าไม่ช่วยลูกศิษย์แล้วจะให้ช่วยใคร) ใกล้จะสอบไฟนอลของเทอมหนึ่งก็ไม่ค่อยได้เรียนวิชาแนะแนวแล้วไม่ค่อยได้เจอ แต่ทำไมในใจคิดถึงตลอดบางทีไม่มีธุระแถวนั้นก็แสร้งๆๆทำเป็นเดินอ้อมๆไปห้องพักครูแต่ก็ไม่ค่อยเจอ เศร้าใจจจจจ มาเจออีกทีตอนมีการอบรมบุคลิกภาพของม.6 ที่โรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่งแถวสยาม คือมันพีคอะเจอครั้งแรก เฮ้ย!!!!! ครูทำไมสวยขึ้น ทำไมผอมลง ทำไมน่ารัก ทำไมยิ้มทีละลาย ทะไม ทะไม ทะไม แล้วบับครูเขาสนิทกับเด็กหลายคนถ่ายรูปกับกลุ่มนั้นบ้าง กลุ่มนี้บ้าง บางคนก็ทักครูด้วยการกอดครูงะ เราแบบหน้าอยู่อย่างงี้ - -“ แต่ยังนิ่งอยู่เงียบๆตามประสาแต่อารมณ์นี่อยากจะแปลงร่างเป็นเดอะฮัคแล้ววิ่งชนกำแพงโรงแรม >> ไม่หวงเนาะไม่มีสิทธิ์ - -“ เราตัดสินใจเดี๋ยวนั้นเลยวันนี้แหละจะขอไลน์ครูให้ได้เลยพอพักแบรกเราเลยจะไปหาครูแต่ก็ไม่เจอแล้ว ถามครูคนอื่นเขาบอกว่าคุณครูฝึกสอนทานข้าวเสร็จก็กลับโรงเรียนไปพร้อมครูอีกกลุ่มหนึ่งแล้ว O_O ----- จบเห รีบกลับทะไมครู อยากจะแปลงร่างอีกรอบ อ้ากกกกกกกกกก ทุ่มโพเดียมมม -----หมดหวังแล้วเรา จากวันนั้นเราไม่ได้เจอครูอีกเลยจนสอบเสร็จแล้วปิดเทอมเราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในใจมันมีอะไรขาดไปเราคิดถึงรอยยิ้มนั้นอ้ะ ครูจะไม่ได้มาสอนที่นี่แล้วเพราะครูสอนแค่เทอมเดียว เหมือนฟ้าเข้าข้างในวันที่เดอะฮัคท้อถอยกำลังจะถอดใจละ แต่ได้ข่าวมาว่าอีเพื่อนห้องข้างๆแม่ม!!!!!! มีไลน์ครู O_o คำถามผุดขึ้นมากมาย มุงมีได้ไงฟ่ะใจก็อยากไปขอแต่เดี๋ยวแม่มถามว่าขอทำไม เอาฟ่ะปรึกษาพี่กูเกิลพิมพ์ชื่อจริงครูลงในกูเกิลเลย ผงะจ้า มีเฟสมีรูป คุณพระ!!! ตะเธนนนนนนนน ครู ครู ครู มีรูปครูในเพจเลสเบี้ยน ฟินแลนนนนนนนด์แดนมังกรมากคะคุณผู้โชมมมม ครูชอบผู้หญิง อ้ากกกก >< ทุ่มโพเดียมด้วยความดีใจ เอาไงละทีนี้ส่องค่ะส่องเลย ละลายสิคะ ทำไมตั้ลล้ากกกงะ ดูท่าทางคนชอบครูเยอะพอสมควรส่องไปหมั่นไส้คนหยอดครูไปแต่เราไม่แอดเฟรนน้ะเราขออยู่ในมุมมืด - -“ แค่อยากจะบอกครูว่า รูปครูอ้ะคนอื่นกดไลค์แต่หนูกดเซฟนะครู กิ้วกิ้ว ----- กิ้วพร่องงง - -“ แล้วแม่มก็ส่องอย่างงั้นเรื่อยมาจนเปิดเทอมเราไม่ได้หวังอะไรมองไกลๆเราก็มีความสุข ----- หรา  เทอม 2 มันพีคอีกแล้วท่านผู้โชมมมมมมมมมมมม วันกีฬาสีของโรงเรียนคุณครูมาค่าน่ารักคูณ 2 จำได้เลย เสื้อสีกรมกางเกงยีนส์ทรงบอย ผมสีน้ำตาลเข้มทำลอนหลวม คือบับเฮ้ย!! แกรรรร น่ารักคือดีชะนีฟินมากเราอยากไปถ่ายรูปกับครูมากเลยแต่เราเขิน ครูเดินอยู่กับเพื่อน ถ้าไม่เดินกับเพื่อนก็ลูกศิษย์หรือไม่ก็ถ่ายรูปกับเพื่อนห้องอื่นไม่มีโอกาสให้เราได้เข้าใกล้เลย เรานึกถึงหนังเรื่องหนึ่งเลยฟ่ะเราคงจัดอยู่ในกลุ่มบุคคลทั่วไปถึงไร้ตัวตนสินะ เฮ้อ------ มันจะมีทางเป็นไปได้ไหมอ้ะ? ครูจะมีแฟนหรือยัง? พิมพ์มาถึงบรรทัดนี้เราก็รู้ใจตัวเองแล้วละว่ารู้สึกยังไงกับครู สิ่งที่ครูสอนหนูทำตามหมดเลยนะตั้งใจเรียนให้ครูด้วย หนูคงเป็นจุดเล็กๆจุดหนึ่งที่ครูคงจำไม่ได้และมองไม่เห็นหรอกลูกศิษย์ครูตั้งมากมายขอบคุณครูนะคะที่มาทำให้หนูมีความทรงจำดีดีและมีกำลังใจถ้าหนูได้ที่เรียนต่อแล้วหนูจะบอกครูคนแรกเลยนะ เราจะได้เจอกันอีกไหม? ถ้าเจออีกครั้งหนูจะกล้าทักครูหรือเปล่า? ดราม่าจรุง 5555+
“แม้ว่าเธอนั้นไม่รู้จักฉันสักหน่อยแต่ฉันก็แอบชอบเธอไม่ใช่น้อย หัวใจฉันยังเฝ้ามองและเฝ้าคอยเฝ้าคอยให้เธอหันมา”
อย่าน่ารักไปกว่านี้อีกนะครู >__<” ครู i

ปล. 1 ถ้ามีใครรู้ว่าเราเป็นใครให้เงียบกริบไว้
ปล. 2 ใครรู้จักครูเอาไปให้ครูอ่านด้วยจะเป็นพระคุณยิ่ง
ส่วนเราขอวิ่งไปกรี๊ดดดดดดดดดดแพร๊บ อ้ากก ทุมโพเดียม
เขิลลลลลลลลสาดดดด >_________________<