"สัตว์น้อยใหญ่ พลอยได้รับพระเมตตา"

" .. การเดินสำรวจตรวจตรารอบพระอาราม เป็นวัตรปฏิบัติที่เจ้าพระคุณสมเด็จฯ
ทรงยึดถือมาโดยตลอด ด้วยทรงเห็นว่าเป็นทั้งการออกกำลังกาย
และเป็นการทรงงานไปพร้อมกัน คือได้โอกาสที่จะตรวจดูเสนาสนะสงฆ์
อาคารสถานที่ เพื่อทราบความเป็นอยู่และสภาพทั่วไปของวัด

สิ่งที่ทรงพบเห็นเป็นประจำระหว่างการตรวจตรา คือ "สุนัข
จนเป็นที่โจษจันกันทั่วไปว่า วัดบวรนิเวศวิหารเป็นวัดที่มีสุนัขมาก"
บ้างเป็นสุนัขที่มีเจ้าของ บ้างจรจัด บางตัวน่ารัก ขี้เล่น บางตัวเกรอะกรังขี้เรือน

ครั้งใดที่พบสุนัขขี้เรื้อน ก็มักจะตรัสถามหาเจ้าของว่าอยู่คณะใด
กุฏิไหน เมื่อทรงทราบแล้ว ก็จะโปรดให้บอกภิกษุสามเณรในที่นั้นให้ช่วยดูแลให้ดี
ทั้งยังทรงกระเช้าว่า "คนตั้งเยอะยังดูแลได้ สุนัขตัวเดียวทำไมดูแลไม่ได้"

ในคราวเย็นวันหนึ่ง เป็นที่ผิดสังเกตุ ไม่มีสุนัขอยู่เพ่นพ่านเหมือนเคย
จึงตรัสถามบรรดาศิษย์ที่ตามเสด็จ "สุนัขหายไปทางไหนกันหมด"
ต่างคนต่างเลิ่กลั่กละล่ำละลักกราบทูล "ทางวัดให้เทศบาลมาเก็บ .. เอาไปเลี้ยง"

เจ้าประคุณสมเด็จฯ จึงรับสั่งว่า " เออ! ก็บ้านเขาอยู่ที่นี่ จะให้เขาไปอยู่ที่ไหน ไปเอาคืนมา"
เท่านั้นเอง วันรุ่งขึ้นเทศบาลจึงต้องนำสุนัขของวัดมาคืน

ไม่คืนเปล่าด้วยนะ ยังแถมมาให้อีกหลายตัว .. "

จาก "บวรธรรมบพิตร ฉบับประมวลพระรูป" สมเด็จพระญาณสังวรฯ