เวลาผมเจอเรื่องเครียดหรือเรื่องเสียใจอะไรมา ผมไม่ค่อยจะค่อยจะร้องไห้แบบจริงๆจังๆเลยสักครั้งครับ
คือรู้ตัวเองว่าเสียใจ มันรู้สึกเศร้าหรือท้อ มันจะจุกๆและเหมือนจะร้องไห้ แต่มันเหมือนร้องในใจ น้ำตาไม่ไหลออกมาเลย
ไม่เคยปล่อยโฮเลยสักครั้ง อย่างมากที่สุดก็น้ำตาไหลออกมาสัก10วิ ก็หยุดไปเอง (แล้วเราก็ถามตัวเองว่าร้องทำไมด้วย- -)
อย่างช่วงเหตุการณ์ตอนที่พ่อกับแม่เสียชีวิต ไม่ว่าจะตอนไหนหรือเผาร่างของพวกท่าน รู้ตัวเองว่าตัวเองอยากร้องไห้ แต่ก็มีแค่อาการซึมๆเท่านั่นเองครับ
หรือในเหตุการณ์อกหัก สอบตก ติดF เพื่อนแกล้ง ก็แบบซึมๆ ไม่ร้องไม่ปากอะไรเลย
พยายามแบบปล่อยออกมาหมดแล้วหรือทบทวนตัวเองแล้วก็เป็นแบบเก่า

หรือที่ผมเป็นแบบนี้ผมเป็นอะไรรึเปล่าครับ ไม่อยากให้ตัวเองเป็นแบบนี่เลย(Strongเกินไป) อยากให้ตัวเองระบายออกมา ร้องบ้างก็ได้ครับ จะได้เหมือนไม่เก็บไว้ในใจตลอดเวลา  ไม่รู้จะแท้กห้องไหนดี
----->หลายคนคงคิดว่าขนาดผมไม่เข้าใจตัวเองก็มี แต่ก็ใครมีวิธีหรือรู้อะไรบอกผมหน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ