ไม่หมดกิเลสก็เวียนเกิดแก่เจ็บตายไม่สิ้นสุด : หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ



พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...

มี "คนขอทาน" คนหนึ่งไปเที่ยวขอรับเศษอาหารจากพระในวัด  
วันหนึ่งไปขอเศษอาหารจาก "พระอานนท์"
พระอานนท์ท่านเห็นท่านเอ็นดู ท่านก็แนะนำว่า
เธอน่ะทำไม๊มาเที่ยวถือกะลาขอทานเขากินอยู่อย่างนี้
เธอมาบวชเสียไม่ดีเหรอ  ไอ้คนอนาถาคนนั้นก็ตอบท่านว่า
โอ๋ยคนอย่างผมน่ะใครจะบวชให้   ไม่มีใครเหลียวแลหรอก  
เอ้าถ้าเธอมีศรัทธา ฉันนี่แหละจะบวชให้  

ถ้าอย่างนั้นผมก็บวช พระอานนท์เลยบวชให้  
ก็เพื่อนคงมีบุญได้ทำมาแต่ก่อนมากมายน่ะแหละ
แต่มันมีกรรมไม่ดีอย่างใดอย่างหนึ่งให้ผลกลายเป็นคนจน  

เมื่อบวชแล้วเพื่อนก็ไม่ทิ้งกะลาอันนั้นน่ะ
เก็บไปอยู่ผ้านุ่งพันตัวนั่นผืนหนึ่งก็เก็บไป  
เอาเชือกผูกแล้วแขวนไว้กิ่งไม้หัวทางจงกรม
เมื่อเดินจงกรมไปมา แล้วมันเกิดกระสันอยากสึกขึ้นมา  
ก็ไปยืนอยู่ใกล้กันกับผ้ากับกะลาอันนั้นแล้วก็สอนตัวเองว่า

เธอนะ เธอสึกออกไปเธอก็จะไม่พ้นจากกะลาใบนี้  
ไม่พ้นจากผ้าขาดๆเก่าๆผืนนี้แหละ
เธอจะต้องได้ประสบความทุกข์เหมือนที่เป็นมาแล้วนั่นแหละ


ท่านก็สอนตัวเองเข้าไป  ใจมันก็เลยถอยหั่นนิไม่อยากสึก  


วันต่อไปนั่นถ้ามันกระสันขึ้นมาก็เอ้า
ไปยืนสอนตัวเองอยู่กับกะลากับผ้าผืนนั้นแหละ
เอาไปเอามาท่านก็หลุดพ้นจากกิเลสตัณหาได้
เพราะอุบายอันนั้นแหละแล้วท่านก็ไม่ไปหาผ้าผืนนั้นอีก  
ไม่ไปหากะลานั้นต่อไป  
พระเณรทั้งหลายสังเกตแล้วก็ถาม
เอ๊ะ ทำไมท่านอาจารย์จึงไม่ไปหาผ้าผืนนั้น
ไม่ไปหากะลาใบนั้นอีกหรอ
โอ้ กิจที่เราต้องไปหากะลากับผ้าผืนนั้นไม่มีแล้ว

พระปุถุชนไม่รู้เรื่องนี่ก็หาว่าท่านอวดอุตตริมนุสสธรรม
ไปทูลฟ้องพระศาสดา  พระองค์จึงรับรองให้ว่า
เป็นความจริง เธอหมดกิจแล้ว  พระทั้งหลายจึงได้เชื่อ
หายสงสัยจึงได้แสดงความเคารพนับถือเต็มที่  

ไอ้อย่างนี้น่ะคนเรา  จึงว่า  
ทุกคนที่เกิดที่วนเวียนเกิดแก่เจ็บตายอยู่ในโลกอันนี้น่ะ
ถ้ายังไม่ละกิเลสให้หมดสิ้นไปไม่ได้
ยังไม่เห็นแจ้งซึ่งพระนิพพานตราบใดแล้ว
ก็จะต้องวนเวียนเกิดแก่เจ็บตายอยู่อย่างนี้แหละ ไม่มีสิ้นสุด
  

บางชาตินั้นหลงใหลไปทำบาป มีปาณาติบาตเป็นต้นเข้า
ตายลงไปก็ลงไปไหม้อยู่ใน นรกอบายภูมิ นู่นล่ะทีนี้  
ชาติใดเกิดมาในโลกนี้มีสติสัมปชัญญะระลึกถึงบาปถึงบุญได้
บาปไม่ทำ ทำแต่บุญกุศลไป  เมื่อหมดอายุสังขารแล้ว
ก็ไปบังเกิดในสวรรค์  มีความสุขยืนยาวนาน
แต่บนสวรรค์ก็มีขอบเขตเหมือนกัน
บุญที่ไปตกแต่งให้มีความสุขนั้นหมดลงแล้วก็อยู่ไม่ได้  
ก็ต้องเคลื่อนจากสวรรค์มาเกิดในโลกนี้อีก  


...

ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
"เหตุปัจจุบันของชีวิต"
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่