ยาวนิดนึงนะคะ จะระบายซะเป็นส่วนใหญ่ อิอิ
เข้าเรื่องเลยละกัน
ถ้าแม่ด่าเราว่า เราไม่หน้าเกิดมาเลย เกิดมาก็เป็นภาระ ที่ใช้ชีวิตอยู่ทุกๆวันเนี่ยเกิดมาแค่เพียงชดใช้กรรมกันก็เท่านั้นแหละ เมื่อไหร่จะพ้นกรรมซักทีนะ ตายๆจากโลกนี้ไปซักทีก็คงจะดีจะได้ไม่ต้องทนอยู่กันแบบนี้  กรรมนะ เป็นเวรเป็นกรรมจริงๆเลย
เราเคยบอกแม่นะว่า ทำไมพูดแบบนี้ พูดดีๆก็ได้เราไม่ชอบให้แม่พูดคำว่าตายๆอ่ะมันไม่ดี แต่แม่ก็ไม่หยุดค่ะ ซ้ำเติมหนักกว่าเดิมเมื่อก่อนก็ไม่ได้เป็นอย่างงี้นะ แต่เดี๋ยวนี้อะไรๆก็เปลี่ยน เรารู้ว่าแม่คงเครียดกัยธุรกิจของเขาแต่เราไม่รู้ว่าแม่จะพูดอย่างงั้นเพื่ออะไร  เราอยากเถียงนะ ว่าหนูทำผิดอะไรหนูมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ!  แต่ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจเถียงไปก็เท่านั้นแหละก็เลยเงียบดีกว่า ยิ่งช่วงนี้ ก็หนักขึ้นเรื่อยๆด่าแบบไม่มีเหตุผล ขอแค่ได้ด่า ใครจะไปเหมือนพี่ชายเราล่ะคะ เรียนจบมาแล้วงานการก็ไม่ยอมทำ นั่งกินนอนกินอยู่บ้าน พูดอะไรนิดหน่อยแม่ก็เชื่อหมด ไม่มีด่า ไม่ขึ้นเสียง แถมยังมีทำอาหารเมนูที่พี่ชอบทุกๆวันซึ่งเราไม่ชอบเลย(อันหลังๆนี่เริ่มมีความริษยาละ555) เราไม่กล้าไปปรึกษากับใครเพราะกลัวคนอื่นจะมาว่าครอบครัวเรา ว่าแม่เรา เราได้ยินแม่เราด่าทีไรบางทีก็มาแอบร้องไห้ในห้อง  บางทีก็เปิดน้ำในห้องน้ำให้กลบเสียงร้องไห้ไปเลย กลบเสียงแม่ด้วย เราเป็นคนขี้น้อยใจอ่านะ สำหรับคนอื่นเขาอาจมองเราเป็นครอบครัวที่อบอุ่นนะคะ แต่สำหรับเราแล้วเราไม่มีความสุขค่ะครอบครัวเราไม่ค่อยจะหันหน้าเข้าปรึกษาชีวิตกันเท่าไหร่ อะไรที่ยอมได้เราก็จะเงียบดีที่สุดค่ะ

ถ้าเป็นแบบนี้คุณคิดว่าเราควรทำยังไงคะ??หรือว่าแม่จะรักเราแม่ถึงพูดแบบนี้คะ เราอยากมองโลกในแง่ดีกว่านี้  ถามว่าทนได้ไหมก็อาจจะได้อยู่ แต่ไม่อยากทนแล้วค่ะ ถ้าบอกให้เราปรับความเข้าใจกันคงจะยากอ่ะค่ะเพราะถ้าทำได้เราทำไปตั้งนานแล้ว ช่วงนี้เราเครียดมากเลยค่ะ ตอนนี้เราอยู่ม.6นะ สอบนู่นนี่นั่นอะไรเยอะแยะ คือเราอยากได้กำลังใจค่ะ กำลังใจจากครอบครัวมันมีค่าที่สุดแล้ว อยากให้แม่เข้าใจ แต่ก็ต้องมานั่งเครียด อ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลย  เพิ่งเลิกกับแฟนอีกต่างหาก เหลือแค่เพื่อนอ่านะที่ยังอยู่เคียงข้างกัน