คบกันมาตั้งแต่ตอนนั้นเราเรียน ม.4  จนเราเรียนจบมีงานทำและนับเวลารวมๆกันแล้วตอนนี้ก็ 8 ปี เข้าปีที่ 9

ช่วงหลังๆมานี่ เราทะเลาะกันบ่อยมากแต่ทุกครั้งที่ทะเลาะเราก็ไม่เคยโกรธกันข้ามคืน  แต่หลังๆมานี้ปัญหามากมายถาโถมเข้ามา

ทั้งเรื่องครอบครัว เรื่องเงินทอง การงานและอะไรอีกหลายๆอย่าง  ดูเขาไม่มีความสุขกับรักตอนนี้

เราจึงได้ถามเขาไปว่า ที่เราอยู่กันทุกวันนี้ เราอยู่ด้วยความรักหรือเปล่า..หรือเพราะแค่ความผูกพันธ์  เขาเองก็ตอบเราไม่ได้

เราทนไปหลายเดือน  พยายามเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง ทำทุกอย่างที่คิดว่าเราจะทำได้ แต่มันก็เหมือนเดิม

เราคิดว่าเราพยายามแล้ว...



และเราก็ยังคงทะเลาะกันบ่อยๆ  จนครั้งสุดท้ายของเราก็มาถึง คือคืนวันที่ 31 ธันวาคม 2558
วันนั้นทะเลาะกันหนักมากๆ เราร้องไห้ เขาเองตัดสินใจว่า ให้เราเลิกกัน เขาบอกว่ามันไปกันไม่ได้ มันทรมาน
ให้เหลือความรู้สึกดีๆไว้คิดถึงดีกว่าการยื้อแล้วต้องเกลียดกันไป  เราร้องไห้แทบขาดใจแต่แล้วก็ต้องปล่อยเขาไป

คืนแรกที่เราทรมานคือคืนที่คนเคาท์ดาวน์  เรานอนร้องไห้จนเช้และหลับไป  เราทรมานมากค่ะ กับเวลา 8 ปีที่มีต่อกันมันตามหลอนเรา
วันนี้คือคืนที่ 2 ที่ไม่มีเขาอยู่ด้วย  เราไม่รู้สึกว่ามันดีขึ้นแต่มันรู้สึกแย่กว่าเมื่อวานค่ะ  เราได้แต่นั่งส่องเฟสเขา
นอนร้องไห้และหลับไป ตื่นมาก็ร้องไห้และหลับไปอีก  วันนี้ตอน 2 ทุ่ม นอนหลับไป ฝันว่าเขามีแฟนใหม่ คุยเฟสกันกระหนุงกระหนิง

เราตื่นมาใจมันสับสนและรู้สึกแย่สุด  กดส่ง Sms ไปอวยพรปีใหม่ให้เขา ขอให้เขามีชีวิตที่ดี แต่ไม่มีวี่แววว่าเขาจะตอบกลับมา
เราร้องไห้จนเหนื่อยท้อไปหมดแล้วค่ะ อีกนานแค่ไหนค่ะ เราจะลืมเขา  อย่าด่าว่าเราเลยนะคะ เราไม่มีที่ระบายจริงๆ
เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลย  เราแย่มากใช่มั้ยค่ะ   การเลิกกันทั้งๆที่ยังรัก มันทรมานและเจ็บปวดมากค่ะ

ตอนนี้เราคิดว่าเราจะไปบวชเลยด้วยซ้ำ  เราอยากหนีไปไกลๆ ไปทำงานไกลๆ หายไปจากตรงนี้สักพัก เราเหนื่อยเหลือเกิน ทรมานเหลือเกินค่ะ