เราตัดสินใจบอกเลิกแฟนไป 4 วันก่อน เหตุเพราะ เราเหนื่อยมากเหลือเกิน ยอมทุกอย่างจนเสียความเป็นตัวเอง เรากับเขารักๆเลิกๆกันอยู่หลายครั้ง ยื้อกันมานานมากหลายเดือน เพราะคิดว่ามันจะดีขึ้น แต่สุดท้ายมันกลับแย่ลง ไม่มีความสุข ไม่มีอะไรเหมือนเดิมจริงๆ  มันกลายเป็นทุกข์มากกว่าสุข เหมือนเราพยายามอยู่ฝ่ายเดียว เราเป็นฝ่ายบอกเลิกเองก็จริง แต่เรากลับทุกข์ ทรมานใจมากเหลือเกิน เจ็บปวดมาก ทำใจไม่ได้เลยเรารักเขามากเหลือเกิน แต่เราไม่อยากเสียใจมากกว่านี้อีกแล้ว ทั้งที่ก่อนหน้านี้เราก็พยายามจะทำใจมาเป็น2เดือนก่อนเลิกกันจริงๆ แต่พอถึงเวลาจริงๆ เรากลับทำใจไม่ได้เลย มันเจ็บปวด ทรมานใจมาก คิดถึงเขามาก รู้สึกมันจะขาดใจ ตื่นมาก็คิด จะทำอะไรก็คิด มันเหมือนจะร้องไห้อยู่ตลอดเวลา จะอาบน้ำ จะแปรงฟันจะทำอะไรน้ำตาจะไหลตลอด พยายามฝืนกินข้าวเพราะต้องทานยาเราเป็นโรคกระเพาะ ก็กินข้าวทั้งน้ำตา นอนไม่หลับ เราจัดการกับความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลยค่ะ เขาคือแฟนคนแรกเลย ยิ่งเจอโควิดต้องอยู่แต่ในห้อง พยายามจะหาอะไรทำ หยิบผ้าที่ซักแล้วก็เอามาซักอีก ทำความสะอาดห้องทำทุกอย่างที่คืดว่าจะทำให้หยุดคิดได้บ้าง แต่ไม่ว่าจะทำอะไรเราคิดถึงเขาตลอด ทรมานใจมากค่ะ คิดถึงเรื่องราวเก่าๆ ดูรูป วนๆซ้ำๆ เราอ่อนแอมากแล้วก็มีน้ำตาร้องไห้ เราไม่ได่อันเฟรนหรือยังไม่ได้บล๊อกช่องทางการติดต่อเลย เพราะมันทำใจทำไม่ได้จริงๆ พยายามข่มใจไม่ทัก ไม่โทร รู้สึกแย่มากค่ะ เราจะผ่านมันไปยังไงหรอคะทต้องใช้เวลานานแค่ไหน ถึงจะทำใจตัดใจได้หรอคะ หรือมีวิธีทำใจในช่วงสถานการณ์โควิดที่ออกไปไหนไม่ได้แบบนี้ยังไงได้บ้างหรอคะ

ขอบคุณล่วงหน้ามากๆนะคะ