บ้านเราทำกิจการเช่ารถแท็กซี่ เรารู้จักคนขับทุกคนและช่างที่ซ่อมรถ ถือว่าเป็นคนเก่าคนแก่ของบ้าน ทำงานกันมาตั้งแต่เราเกิด  กิจวัตรประจำวันหลังเลิกงานคือการดื่มเหล้า และการสูบบุหรี่ก็เหมือนเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขา
เราไม่ได้หมายความว่าคนขับทุกคนจะดื่มเหล้าสูบบุหรี่นะ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นแบบนั้น.....

บางคนตายเพราะเป็นตับแข็ง
บางคนตายเพราะเลือดออกจากอวัยวะ
บางคนตายเพราโรคประจำตัวของตัวเอง
บางคนตายเพราะเมาแล้วขับรถ

เมื่อวานช่างซ่อมรถที่ทำงานที่บ้านด้วยกันมานานอยู่ดีๆก็เลือดออกจากปาก จมูก พอพาไป รพ ตอนแรกๆก็ไม่คิดว่าจะหนักถึงขนาดที่ว่า เขาไม่สามารถหายใจเองได้ และมีเลือดออกจากอวัยวะภายใน หมอต้องคอยเติมเลือดให้ตลอดเวลา เปอรเซนการรอดน้อยแทบไม่มี นอนโคม่าไม่ได้สติ...

ประเด็นคือการที่เราเห็นคนที่รู้จักตายไป
บางทีมันก็รู้สึกใจหายเหมือนกันนะ

อาม่าเราเป็นคนหนึ่ง ที่สูบบุหรี่....เพราะรู้สึกหายเครียดเวลาได้สูบ....
เคยบอกหลายครั้งให้เลิก เขาสูบมาตั้งแต่สาวๆ จนตอนนี้อายุก็ปาเข้าไปเกือบ70แล้ว
ดังนั้นการเลิกสำหรับเขาเป็นสิ่งที่ยากมาก

ทุกครั้งที่มีคนตายด้วยโรคที่เกิดจากบุหรี่ หรือเหล้า
ทำให้มาย้อนคิดว่า สักวันหนึ่งอาม่าก็จะต้องทรมานแบบพวกเขาเหล่านั้นไหม

แล้วเราจะเสียใจขนาดไหน
บางครั้งเราเคยกลัวนะ กลัวว่าถ้าเขาไม่อยู่แล้ว
เราจะอยู่ต่อไปได้เหมือนเดิมไหม

อยากให้คนที่อ่านกระทู้นี้ แล้วดื่มเหล้าสูบบุหรี่....เลิกเถอะนะคะ เพราะเวลามันจะตายมันก็ไปเร็วจนเราไม่มีเวลาที่จะพูดสั่งเสีย หรือทำสิ่งที่เราอยากทำได้อีกแล้ว ถ้าไม่คิดถึงตัวเอง ลองคิดถึงครอบครัว คนที่รักเราเขายังต้องการเราต่อไปนะคะ....