วันนี้ จขกท. มีเวลามาแชร์เรื่องที่เกิดขึ้นจริง จะออกแนวไม่หลอนตัวเองเท่าไร
มันคือผีหรือมันคืออะไรก็ไม่ทราบ แต่มันไม่รู้จะอธิบายยังไง
มีทั้งนอกและในประเทศ และอาจจะมีคำหยาบคายที่พิมพ์ไม่ถูกต้องบ้าง เพื่อเลี่ยงคำ
1. บ้านเช่าหลังสุดท้าย
คือตอนนั้นจขกท.ยังเด็กมาก เรื่องเกิดขึ้นที่ภาคใต้ จังหวัดบ้านเกิดของเราเอง
ตอนนั้นพ่อแม่ก็ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง ก่อนจะย้ายมานี่ก็อาศัยบ้านยายหรือ บ้านพักข้าราชการ
พอดีแม่อยากจะมีชีวิตส่วนตัวมากกว่าเดิม เลยมาหาบ้านเช่าเพื่อเปิดร้านกัน
เราก้อายุ 8-9 ขวบแล้ว พอที่จะเข้าใจอะไรๆได้
บ้านเช่าเราจะอยู่มุมสุด กว้างกว่าหลังอื่นๆ ชั้นเดียว 1ห้องนอนกว้างๆ ที่กั้นได้เป็นสองห้อง
เวลาไป โรงเรียนเขาจะให้พกสมุดสวดมนต์ไปด้วย เราไม่เคยจำหรือใส่ใจจะสวดเลยก่อนนอน
แค่สวดในโรงเรียนก่อนกลับบ้านเท่านั้น แต่เราโดนอำแทบทุกคืน
เราไม่รู้หรอกตอนนั้นมันเรียกว่าอะไร แบบพูดกับแม่ทุกวัน แม่ทำไมตอนนอน หนูคิดว่าหนูจะตายทุกที
หนูหายใจไม่ออก เหมือนเส้นที่คอยึดอะ หนูนอนไม่ได้เลย ทรมานมาก
บางคืนหันข้างไม่ได้เลยแม่ ลืมตาก็ไม่ได้ หนูก็คิดว่าคงต้องตายแน่ๆ แต่ตื่นมาปกติทุกวัน
แม่ถาม แล้วเราสวดมนต์บ้างไหมล่ะก่อนนอน ตอนนั้นถามว่า มันเกี่ยวอะไรกันอะแม่ ต้องไปหาหมอสิ -_-
แม่บอกสวดมนต์บ้างนะ จะได้ฝันดี ไอ้เราก็ดื้อไม่สวด สมุดสวดมนต์ซื้อจาก รร เป็นคอลเล็กชั่นเพราะชอบลืม
ต้องซื้อใหม่บ่อยๆ มีอยู่คืนนึงพ่อไม่อยู่ ต้องไปเข้าเวร ต้องอยู่บ้านพัก
เรานอนกับแม่สองคน แม่ก็สวดมนต์ ไหว้พระก่อนนอน แถมยังสั่งให้เราทำด้วย เราก็ทำตาม
ตกดึกเสียงคนเดินย่ำๆอยู่นอกห้องนอน ไอ้เราก็รู้สึกตัว สะกิดแม่ แม่ๆใครเดินอยู่นอกห้องอะ
โอ้ย... นึกถึงตัวเองตอนนั้นจะแบ๊วไปไหน แม่งัวเงีย บอกใครอะไร ไม่ได้ยิน อย่าพูดอะไรนอนๆ
พอวันที่พ่อกลับมาก็ต้องนอนคนเดียวในเตียงของเราแต่แม่จะเข้ามาสั่งให้สวดมนต์ด้วย
อิดออดเล็กน้อย แต่ก็ทำตาม ตกดึกเห็นเงาผู้หญิงนอกมุ้ง (ยุงเยอะค่ะ) นอนเตียงยังต้องกางมุ้ง
"แม่" "แม่ๆ" "แม่ๆๆๆ" ชอบมารู้สึกตัวกลางดึกประจำ ตอนนั้นกลัวละ แต่นึกในแง่ดี แม่แน่ๆ
คือห้องเรากั้นแค่ม่านไง เลยได้ยินชัดเจน หากเรียกแบบนี้ พ่อก็ตื่นมาตอบ แม่นอนอยู่ ลูกนอนได้แล้ว
ง่ะ เมื่อกี้ใครเดินอยู่ปลายเท้าผมยาวๆ
จนวันนึงแม่ก็เม้ามอยกับเพื่อนที่มาร้านก็คุยกันเรื่องผีๆ ลึกลับ เรานั่งฟังอยู่แบบคิดได้ที่ผ่านมาหลายเดือนนี่ ผีเหรอ
เริ่มกลัวหลังบ้านกับห้องนอน เวลาจัดกระเป๋าไป รร.ก็รีบๆทำให้เสร็จ หันมาสวดมนต์
โดนใช้ให้ไปหยิบของตอนค่ำและเปิดไฟในห้องหลังจากเรากลับจากเที่ยวงานเทศกาล
"พ่อหนูไม่ไปอะ หนูกลัว"
"กลัวอะไร? ไปเปิดไฟแค่นี้"
"กลัวผีสิ"
"เพ้อเจ้อ ใครบอกผีมีจริงในโลก? ความกลัวเป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นเอง เราไม่กลัวซะอย่างจะมีอะไรทำไรเราได้"
"......."
"ถ้าเรากลัว เราจะโดนแกล้งบ่อย คิดดูสิ ถ้าเราอ่อนแอ เพื่อนที่โรงเรียนก็จะชอบแกล้งเรา ถ้าเราเข้มแข็งก็ไม่มีใครกล้ารังแกเรา
เรากลัวเพื่อนที่รังแกเรา เขาก็ได้ใจมารังแกเราบ่อยๆ เขาคิดว่าเขาอยู่เหนือเรา แบบนี้ก็เหมือนๆกัน" คำคำนี้แหละที่ จขกท.จำฝังใจมาตลอด
ยืนคิด "อือออ ใช่ จริงด้วย" ว่าแล้วก็ไปเปิดไฟในห้อง คิดในใจ ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น ชั้นไม่ชอบ นิสัยไม่ดี
ไม่นานพ่อก็เช่าพระมาวางไว้บนหิ้ง ส่วนเราเจอบ้างก็ชิน สวดมนต์ก็ไม่ค่อยสวด คิดเหรอมาขอส่วนบุญเราจะทำให้ได้ -_-!
จนวันนึงน้องชายที่เป็นญาติประมาณ 5-6 ขวบ มานั่งเล่นที่บ้าน
"พี่ๆทำไมมีคนน่ากลัวจังเลย น้องเห็นเมื่อกี้"
"ใคร นี่แม่ก็อยู่หน้าบ้าน พ่อพี่ก็ไปทำงานจ้ะ"
"เห็นจริงๆนะ เลือดเต็มเลยอะที่ชุดเขา เขาไปไหนแล้วไม่รู้"
"ไม่มี ไม่เคยเห็น ไปๆนั่งหน้าบ้านดีกว่า"
"เห็นผู้หญิงนะ จริงๆ" น้องชายเด็กมากและสีหน้าจริงจัง ซึ่งเราก็ทำเป็นชวนเล่นอย่างอื่น
เราอยู่ที่นั่นไม่กี่ปี ก็ย้ายเพราะพ่อแม่สร้างบ้านเป็นของตัวเองแล้ว
ส่วนบ้านหลังนั้น ครอบครัวพ่อแม่น้องชายนั่นละเช่าต่อ พอมันโต มันบอกชิลชิล เจอจนชินนน 555
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น ก่อนหน้านั้นเป็นแค่ที่ดินรกๆ ระหว่างอยู่พ่อแม่ก็ทำบุญบ่อยๆเขาไม่ได้มาทำร้ายใคร
รวมเรื่องผีที่มาจากมุมมองของคนไม่ค่อยกลัวผี -_-!
มันคือผีหรือมันคืออะไรก็ไม่ทราบ แต่มันไม่รู้จะอธิบายยังไง
มีทั้งนอกและในประเทศ และอาจจะมีคำหยาบคายที่พิมพ์ไม่ถูกต้องบ้าง เพื่อเลี่ยงคำ
1. บ้านเช่าหลังสุดท้าย
คือตอนนั้นจขกท.ยังเด็กมาก เรื่องเกิดขึ้นที่ภาคใต้ จังหวัดบ้านเกิดของเราเอง
ตอนนั้นพ่อแม่ก็ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง ก่อนจะย้ายมานี่ก็อาศัยบ้านยายหรือ บ้านพักข้าราชการ
พอดีแม่อยากจะมีชีวิตส่วนตัวมากกว่าเดิม เลยมาหาบ้านเช่าเพื่อเปิดร้านกัน
เราก้อายุ 8-9 ขวบแล้ว พอที่จะเข้าใจอะไรๆได้
บ้านเช่าเราจะอยู่มุมสุด กว้างกว่าหลังอื่นๆ ชั้นเดียว 1ห้องนอนกว้างๆ ที่กั้นได้เป็นสองห้อง
เวลาไป โรงเรียนเขาจะให้พกสมุดสวดมนต์ไปด้วย เราไม่เคยจำหรือใส่ใจจะสวดเลยก่อนนอน
แค่สวดในโรงเรียนก่อนกลับบ้านเท่านั้น แต่เราโดนอำแทบทุกคืน
เราไม่รู้หรอกตอนนั้นมันเรียกว่าอะไร แบบพูดกับแม่ทุกวัน แม่ทำไมตอนนอน หนูคิดว่าหนูจะตายทุกที
หนูหายใจไม่ออก เหมือนเส้นที่คอยึดอะ หนูนอนไม่ได้เลย ทรมานมาก
บางคืนหันข้างไม่ได้เลยแม่ ลืมตาก็ไม่ได้ หนูก็คิดว่าคงต้องตายแน่ๆ แต่ตื่นมาปกติทุกวัน
แม่ถาม แล้วเราสวดมนต์บ้างไหมล่ะก่อนนอน ตอนนั้นถามว่า มันเกี่ยวอะไรกันอะแม่ ต้องไปหาหมอสิ -_-
แม่บอกสวดมนต์บ้างนะ จะได้ฝันดี ไอ้เราก็ดื้อไม่สวด สมุดสวดมนต์ซื้อจาก รร เป็นคอลเล็กชั่นเพราะชอบลืม
ต้องซื้อใหม่บ่อยๆ มีอยู่คืนนึงพ่อไม่อยู่ ต้องไปเข้าเวร ต้องอยู่บ้านพัก
เรานอนกับแม่สองคน แม่ก็สวดมนต์ ไหว้พระก่อนนอน แถมยังสั่งให้เราทำด้วย เราก็ทำตาม
ตกดึกเสียงคนเดินย่ำๆอยู่นอกห้องนอน ไอ้เราก็รู้สึกตัว สะกิดแม่ แม่ๆใครเดินอยู่นอกห้องอะ
โอ้ย... นึกถึงตัวเองตอนนั้นจะแบ๊วไปไหน แม่งัวเงีย บอกใครอะไร ไม่ได้ยิน อย่าพูดอะไรนอนๆ
พอวันที่พ่อกลับมาก็ต้องนอนคนเดียวในเตียงของเราแต่แม่จะเข้ามาสั่งให้สวดมนต์ด้วย
อิดออดเล็กน้อย แต่ก็ทำตาม ตกดึกเห็นเงาผู้หญิงนอกมุ้ง (ยุงเยอะค่ะ) นอนเตียงยังต้องกางมุ้ง
"แม่" "แม่ๆ" "แม่ๆๆๆ" ชอบมารู้สึกตัวกลางดึกประจำ ตอนนั้นกลัวละ แต่นึกในแง่ดี แม่แน่ๆ
คือห้องเรากั้นแค่ม่านไง เลยได้ยินชัดเจน หากเรียกแบบนี้ พ่อก็ตื่นมาตอบ แม่นอนอยู่ ลูกนอนได้แล้ว
ง่ะ เมื่อกี้ใครเดินอยู่ปลายเท้าผมยาวๆ
จนวันนึงแม่ก็เม้ามอยกับเพื่อนที่มาร้านก็คุยกันเรื่องผีๆ ลึกลับ เรานั่งฟังอยู่แบบคิดได้ที่ผ่านมาหลายเดือนนี่ ผีเหรอ
เริ่มกลัวหลังบ้านกับห้องนอน เวลาจัดกระเป๋าไป รร.ก็รีบๆทำให้เสร็จ หันมาสวดมนต์
โดนใช้ให้ไปหยิบของตอนค่ำและเปิดไฟในห้องหลังจากเรากลับจากเที่ยวงานเทศกาล
"พ่อหนูไม่ไปอะ หนูกลัว"
"กลัวอะไร? ไปเปิดไฟแค่นี้"
"กลัวผีสิ"
"เพ้อเจ้อ ใครบอกผีมีจริงในโลก? ความกลัวเป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นเอง เราไม่กลัวซะอย่างจะมีอะไรทำไรเราได้"
"......."
"ถ้าเรากลัว เราจะโดนแกล้งบ่อย คิดดูสิ ถ้าเราอ่อนแอ เพื่อนที่โรงเรียนก็จะชอบแกล้งเรา ถ้าเราเข้มแข็งก็ไม่มีใครกล้ารังแกเรา
เรากลัวเพื่อนที่รังแกเรา เขาก็ได้ใจมารังแกเราบ่อยๆ เขาคิดว่าเขาอยู่เหนือเรา แบบนี้ก็เหมือนๆกัน" คำคำนี้แหละที่ จขกท.จำฝังใจมาตลอด
ยืนคิด "อือออ ใช่ จริงด้วย" ว่าแล้วก็ไปเปิดไฟในห้อง คิดในใจ ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น ชั้นไม่ชอบ นิสัยไม่ดี
ไม่นานพ่อก็เช่าพระมาวางไว้บนหิ้ง ส่วนเราเจอบ้างก็ชิน สวดมนต์ก็ไม่ค่อยสวด คิดเหรอมาขอส่วนบุญเราจะทำให้ได้ -_-!
จนวันนึงน้องชายที่เป็นญาติประมาณ 5-6 ขวบ มานั่งเล่นที่บ้าน
"พี่ๆทำไมมีคนน่ากลัวจังเลย น้องเห็นเมื่อกี้"
"ใคร นี่แม่ก็อยู่หน้าบ้าน พ่อพี่ก็ไปทำงานจ้ะ"
"เห็นจริงๆนะ เลือดเต็มเลยอะที่ชุดเขา เขาไปไหนแล้วไม่รู้"
"ไม่มี ไม่เคยเห็น ไปๆนั่งหน้าบ้านดีกว่า"
"เห็นผู้หญิงนะ จริงๆ" น้องชายเด็กมากและสีหน้าจริงจัง ซึ่งเราก็ทำเป็นชวนเล่นอย่างอื่น
เราอยู่ที่นั่นไม่กี่ปี ก็ย้ายเพราะพ่อแม่สร้างบ้านเป็นของตัวเองแล้ว
ส่วนบ้านหลังนั้น ครอบครัวพ่อแม่น้องชายนั่นละเช่าต่อ พอมันโต มันบอกชิลชิล เจอจนชินนน 555
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น ก่อนหน้านั้นเป็นแค่ที่ดินรกๆ ระหว่างอยู่พ่อแม่ก็ทำบุญบ่อยๆเขาไม่ได้มาทำร้ายใคร