เรามีแฟนคบกันมาตั้งแต่สมัยมอปลาย ซึ้งเขาเป็นคนน่ารักมากเราเป็นแฟนกันเขาก็ทำดีกับเราตลอด มีแต่เรานี้แหละที่ทำไม่ดีกับเขา
จนวันนึงเราทะเลาะกันและเราต้องเสียเขาไปจริงๆ หลังจากนั้นเราสัญญากับเขาว่าจะไม่ทำอีก และเราก็ทำดีมาโดยตลอด
ซึงมันคงไม่ทันแล้วเพราะ ผช.เขาไม่ใช่ผช. คนนั้นอีก เขาเปลี่ยน แต่เราก็ยอม เรายอมทุกอย่าง เราทะเลาะกันหนักขึ้นทึกเดือน
แต่ก็กลับมาคืนดีได้เพราะบ้านอยู่ใกล้กัน หลังจากจบมอปลายทั้งคู่ต้องเขามหาลัย ซึ่งต้องห่างกันไกลมาก
เราทั้งคู้สัญญาว่าจะไม่เลิกกัน แต่แล้ววันนั้นก็มาถึง สำหรับตัวเราเอง ระยะทางไม่ใช่ปัญหา แต่สำหรับแฟนเราน่าจะใช่
เราเลิกกันค่ะ เราง้อเขาทุกทางแต่เขาก็ยืนยันเลิกและเขาก็หายไป 1ปีผ่านไป เขามีแฟนหลายคนก็เลิกกันทุกคนซึ่ง
เราไม่มีใครมาโดยตลอด แล้วเขาก็กลับมา กลับมาทำดีกับเราทุกอย่าง เราลองเชื่อใจเขา ให้อภัย  แต่การกลับมาครั้งนี้
มันทำให้เราสับสนว่า เขารักเราจริงๆหรอ เรารู้ว่าการกลับมาของแต่ละคนต้องใช้คำพูดดูดี และการกระทำที่ต้องเอาใจใส่มากไม่งั้นอีกฝ่ายคงไม่ยอมคืนดี
ซึ้งเราเองใจแข็งได้ไม่นาน เพราะเราก็รักเขาด้วย เราเลยโอเคกลับมาคบกัน นิสัยเขาตอนนี้ บางครั้งก็ทักมาแต่ส่วนใหญ่เราทักไป
เขาไปไหนเขาก็บอกนะ แต่บางครั้งเขาก้ไม่บอก คือเราเป็นคนบอกเขาว่าอยากไปไหนไปเถอะเราไม่ห้ามขอแค่ให้บอก
เราแค่อยากรู้เท่านั้นเพื่อความสบายใจของเราเอง เขาตอบตกลงว่าจะบอกทุกครั้งเลย แต่มันก็มีเหตุการณ์หลายครั้งที่เขาไม่บอกเรา
ผญ. มันจะสัมพัสได้เวลาผช. มีพิรุด ก็หลายๆเรื่องอะไม่รู้จะเล่ายังไง อธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก ยิ่งคบเรายิ่งรู้สึกไม่สบายใจ ยิ่งรู้สึกบ้า
เป็นเพราะเรารักเขามากเกินไปหรือเราคิดมากไปกันแน่ คือสับสนมาก