คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ผมชื่อB(ตัวย่อนะครับ) แฟนเก่าผมP(ตัวย่อนะครับ)
ต้องบอกก่อนว่าผมก็เป็นแค่ผุ้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งครับออกจะเป็นคนห่วยๆด้วยซ้ำ ผมเป็นคนขาดความรักครับผมรู้ตัวเองดีเนื่องด้วยครอบครัวและหลายๆอย่างแต่ผมก็รู้และยอมรับกับสิ่งที่ผมเป็น ผมเคยมีแฟนคนหนึ่งครับผมคบกับเค้ามาได้1ปีน่าจะได้ก่อนที่ผมจะเจอ P ด้วยความที่ผมหลงระเริงว่าตัวเองดีผมจีบ P และก็คบกันโดยที่Pมารู้ว่าผมมีแฟนแล้วแต่เค้าก็ยินดีรอผม จนผมค่อยๆห่างกับแฟนผมไปเรื่อยๆและเลิกกันในที่สุดผมจึงคบกับ P แค่คนเดียวทุกอย่างเหมือนจะดีแต่ก็เพราะผมเองที่คิดว่าอยากจะลองโสดดูผมดูทำตัวเหมือนโสดจนทำให้ P เสียใจมาตลอดแต่ P ก็ไม่เคยไปไหนผมทำลายความเชื่อใจของPไปเยอะมากจนตอนหลังผมก็รู้สึกตัวว่าผมทำไม่ดีผมรักเค้ามากขึ้นครับไม่มีใครแต่สิ่งเลวๆที่ผมเคยทำทำให้Pไม่เชื่อใจผมอีกแล้วเราทะเลาะกันบ่อยมากเพราะความหวาดระแวงทุกครั้งที่ทะเลาะกันมันจะหนักขึ้นเรื่อยๆจากการพูดแรงๆก็เริ่มมีการทำร้ายตัวเองผมเครียดมากเพราะครั้งหนึ่งผมก็เคยทำร้ายตัวเองเพราะความรักจนทำให้ผมปิดใจตัวเองไม่กล้ารักใครแบบเต็ม100อีกเลยครับ มันทำให้ผมไม่กล้าที่จะรักPแบบเต็มร้อยเป็นเรื่องที่ผมเสียใจจนถึงวันนี้ ผมกับPอยู่ด้วยกันจนวันที่เราทะเลาะกันหนักมากPพยายามฆ่าตัวตาย ตอนนั้นเรายอมรับว่าความโกรธมันชนะผมไปแล้วผมกลัวว่าPจะตายจริงๆผมเจ็บที่เห็นPในสภาพนั้นแต่ก็โทษใครไม่ได้เพราะผมเคยทำตัวเลวๆมาก่อน ผมโง่ครับผมคิดได้แค่ว่าPควรจะอยู่กับคนที่ดีกว่าผมคนที่จะไม่ทำให้Pเจ็บแบบนี้ Pเคยประชดผมโดยการโทรหาแฟนเก่าเธอ ผมรู้จักคนๆนั้นดีครับเค้าเป็นคนดีมากดีกว่าผมมากมาย ในใจตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกผมรู้แค่ว่าไม่เอาแล้วไม่อยากเห็นเหตุการณ์นี้อีกแล้ว คืนนั้นผมพาเธอไปโรงบาลแล้วก็โทรบอกแม่เธอมันกายเป็นเรื่องใหญ่มากๆ เธอจำอะไรไม่ได้เลยครับเหมือนเธอช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่เธอยังผูกพันกับผมอยู่ ผมและครอบครัวเธอคอยอยู่ดูแลผมลางานมาอยู่กับเธอ แต่ใจผมตอนนั้นผมเครียดและกดดันกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากผมพูดกับตัวเองเสมอว่าไม่เอาเหตุการณ์แบบนั้นอีกแล้วพอแล้วผมรับไม่ไหวแล้ว จนวันสุดท้ายเธอก็พยายามจะฆ่าตัวตายอีกและในวันนั้นเองที่เธอปล่อยผมไปเธอบอกเธออยู่ได้เธอเข้าใจว่าผมไม่รักเธอแล้ว คืนนั้นผมพูดบอกเธอไปว่าผมไม่รู้สึกกับเธอแล้วพอผมแยกย้ายกลับบ้านมาผมร้องไห้จนเช้าผมรุ้สึกรักเธออยู่ผมโทษเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าทำไมถึงต้องทำแบบนี้ และก็โทษตัวเองที่ทำให้ทุกอย่างมันเลวร้ายขนาดนี้ถ้าเราเริ่มต้นกันด้วยดีทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้เธอคงไม่ต้องระแวงผม หลังจากวันนั้นผมเฝ้าดูเธออยู่ห่างๆดูเฟสเธอถามพี่ที่ทำงานเธอว่าเธอเป็นยังไง โดยที่ผมพยายามจะไม่คุยกับเธอเพื่อให้เธอรุ้สึกว่าผมไม่ได้รักเธอแล้ว ผมคิดแบบคนโง่ๆครับคิดว่าเธอควรเจอคนที่ดีกว่าผมและไม่ต้องทรมานไม่ต้องเจ็บแบบนั้นอีกเพราะผมเองไม่กล้ารักเธอเต็มร้อย เวลาก็ผ่านไปประมาณเกือบ2เดือนที่ผมไม่ได้เจอเธอ ผมคิดถึงเธอตลอดแต่ไม่เคยได้พูดออกไปแต่แต่พิมทิ้งไว้ในโน๊ทในโทรศัพย์มือถือ ผมดีใจทุกครั้งที่เธอทักมา ผมเข้าดูเฟสเธอทุกวันดูเธอค่อยๆกลับมายิ้มเหมือนเมื่อก่อน ผมดีใจที่เห็นเธอมีความสุข และผมก็พยายามจะตัดใจจากเธอเช่นกันผมพยามลองคุยกับคนใหม่ๆพยายามกลับไปเป็นคนเจ้าชู้เพื่อลบปมในใจผม แต่ทุกครั้งที่ผมคุยหรือเจอใครผมจะเห็นแต่ภาพของเธอ เหมือนว่าเธอยังอยู่ไม่เคยไปไหน มีครั้งหนึ่งผมลองจับมือผู้หญิงคนหนึ่งตั้งใจว่าจะจีบคนนี้แต่แล้วพอผมจับมือเค้าผมกลับไม่รู้สึกอะไรเลย แถมยังเรียกชื่อเค้าผิดเป็นคำว่า หมา(ชื่อที่ผมใช้เรียกP) ผมตกใจกับสิ่งที่ผมพูดออกไปต้องแต่นั้นผมเลยรู้ว่าใจที่ผมเคยปิดมันค่อยๆเปิด เวลาทำให้ผมคิดถึงPมากขึ้นๆจนผมรู้ตัวว่าผมรักPเต็มร้อยไปแล้ว แต่สิ่งที่ผมทำกับPกับครอบครัวPมันทำให้ผมรู้ว่าผมไม่ควรกลับไปผมมันโคตรแย่เลย แต่ผมรู้ว่าPยังรักผมอยู่แต่มันน้อยลงทุกวันๆ
แล้วผมก็ค่อยๆพูดความรู้สึก ออกมาๆแต่ดูเหมือนตอนนี้Pแข็งแรงดีแล้วผมเริ่มตอบไลท์เธอมากขึ้นเริ่มบอกเธอว่าผมคิดถึง ความรู้สึกมันชนะเหตุผลของผมที่บอกว่าอยากให้เธอเจอคนดีๆว่าผมไม่ควรกลับไปทำร้ายเธออีก แล้ววันนึงผมก็พูดทุกสิ่งอัดอั้นในใจผมออกไปทั้งหมดไม่ว่าจะข้อความที่ผมเขียนแต่ไม่เคยส่ง รูปของเธอที่ผมชอบเซฟเก็บไว้หลังจากที่เราเลิกกันไปแล้วผมรักเธอจนเต็มร้อยไปแล้วโดยที่ผมไม่รู้ตัวจนทำให้ผมกลัวตัวเองขึ้นมาว่าผมกลับไปเปิดใจเต็ม100อีกแล้วมันจะจบด้วยการที่ผมเจ็บอีกใช่ไหม แต่เธอกลับกันเธอลดลงจนแทบจะหมดไปแล้ววันนั้นผมไปหาเธอผมถามเธอว่ายังรักผมอยู่ไหม เธอบอกว่ารักแต่เธอไม่กล้ากลับไป แค่ผมได้ยินว่าเธอยังรักผมตอนนั้นผมมีเท่าไรผมให้เธอหมดมีอะไรผมพูดหมดแต่ดูเหมือนมันจะสายเกินไปแล้ว ผมเอาดอกไม้ไปคุกเขาขอเธอกลับมาเริ่มต้นใหม่ ตอนนั้นผมไม่สนอะไรอีกแล้วผมขอแค่เธอยังอยู่ผมมั่นใจว่าผมจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจอีกแล้วเพราะตอนนี้กำแพงในใจผมมันหายไปหมดแล้ว ผมบอกเธอว่า อีกหนึ่งปีแต่งงานกันนะผมไม่ต้องการรักใครอีกแล้วนอกจากเธอ เธอขอเวลาผม คืนนั้นผมกลับมาใจผมเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ผมทำในสิ่งที่ผมไม่เคยทำผมเล่นกีต้าและร้องเพลงได้แย่มากๆผมอัดคลิปเพลงๆหนึ่งให้เธอโดยการโพสลงเฟสแล้วพิมชื่อเธอ ตอนนั้นผมคิดแค่ว่าผมไม่สนอีกแล้วผมรักผุ้หญิงคนนี้ใครจะมองยังไงก็ไม่สำคัญ มันเหมือนจะดีขึ้นแต่ผมรู้ว่ามีคนเข้ามาหาเธอมากมายใจผมหวั่นไหวเพราะเธอไม่ต้องการจะกลับมา ผมร้องไห้หนักมากๆผมรู้สึกว่าผมเปิดใจเต็มร้อยอีกครั้งแไล้วแต่ก็ต้องมาจบแบบเดิมอีกแล้วหรอผมแทบจะคิดสั้นอีกครั้ง ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยไว้ใจหรือเชื่อใจใครนัก ผมหวังว่าจะมีสักคนฟังผม ผมไม่อยากทำร้ายตัวเองผมรู้มันคือทางแก้ที่แย่มากๆ ผมโทรหาเพื่อนผมแต่ตอนนั้นไม่มีใครรับสายผมเลยผมเห็นเบอแฟนเก่าผมที่ผมไม่เคยติดต่อเป็นปีผมร้องไห้หนักมากผมบอกเค้าขอร้องช่วยคุยกับผมก่อนได้ไหมผมไม่อยากให้ห้องนี้มันเงียบ ใจผมคิดว่าเค้าคือเพื่อนของผมแต่Pรู้เรื่องเข้าเธอเข้าใจว่าผมง้อเธอแต่ไปขอคืนดีแฟนเก่าผม ผมกายเป็นอะไรก็ม่รู้ เธอขอเบอแฟนเก่าผม ผมไม่ยอมให้ผมรู้ว่าแฟนเก่าผมต้องไม่ยอมคุยดีๆแน่ๆ ผมขอแฟนเก่าผมว่าให้ๆเบอPได้ไหม ผมรู้ว่าแฟนเก่าผมเกลียดเรื่องแบบนี้มาก เค้าบอกผมทำไมเค้าต้องทำ ทำไมเค้าต้องเข้ามายุ่งเรื่องนี้ มันไม่ใช่น่าที่อะไรของเค้าที่ต้องมาคุยกะP ผมรู้อยู่แล้วว่าแฟนเก่าผมต้องไม่ยอมแน่นอน ผมพูดกับเค้าว่าจะเกลียดจะโกดผมก็ได้ ถือว่าช่วยหมาตัวนึงได้ไหม เธอจึงยอมให้เอาเบอเธอไปให้P แลกกับการที่เธอคนนั้นเกลียดผมไปตลอดชีวิต ผมรู้ว่ามันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลยยังไงก็ไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ผมทนดูคนที่ผมรักเกลียดผมไม่ได้จริงๆ
ตอนนี้ผมทำได้แค่พยายามตัดใจ ผมไม่น่าเป็นคนที่อ่อนไหวง่ายแบบนี้เลยผมรู้ว่าคนแบบนี้จะอยู่ในโลกแห่งความจริงคงยาก ผมพยายามเข้มแข็งปิดกั้นความรู้สึกมาตลอดแต่วันนี้ผมรักเธอหมดหัวใจของผมจริงๆผมไม่รู้ว่าจะสามารถเปิดใจรักใครแบบนี้ได้อีกไหม และผมเสียใจที่ตอนเราอยู่ด้วยกันผมยังคงมีกำแพงอันนี้อยู่ในใจ เสียใจจที่ไม่ได้แสดงความรักที่ผมมีออกไปทั้งหมด โลกนี้มันมีคำว่าสายเสมอผมรู้และยอมรับมัน แต่ถ้าจะมีโอกาสสักครั้งที่ผมรู้สึกตัวแล้วและได้แก้ไขมันผมจะไม่มีวันปล่อยมือเธอไปอีกแล้วตลอดชีวิตของผม ผมมั่นใจว่ามันจะไม่มีวันน้อยลงแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้เธอคงลืมผมไปแล้วแต่มันไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่รักเธอ ถึงเรื่องของเราจะเป็นไปไม่ได้อีกแล้วแต่ผมก็ไม่รู้จะลืมเธอได้ยังไงเหมือนกัน...... ถ้าวันนึงโลกจะหมุนให้เราสองคนได้เจอกันอีกครั้งผมจะไม่มีวันปล่อยมืออีกแล้วตลอดชีวิตของผม
แต่ตอนนี้ผมคงต้องยอมปล่อยมือแล้ว
ผมเชื่อในความรักแท้ถ้าใครเชื่อเหมือนผมช่วยทำให้กระทู้นี้ไปถึงเธอด้วยเถอะครับ
ต้องบอกก่อนว่าผมก็เป็นแค่ผุ้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งครับออกจะเป็นคนห่วยๆด้วยซ้ำ ผมเป็นคนขาดความรักครับผมรู้ตัวเองดีเนื่องด้วยครอบครัวและหลายๆอย่างแต่ผมก็รู้และยอมรับกับสิ่งที่ผมเป็น ผมเคยมีแฟนคนหนึ่งครับผมคบกับเค้ามาได้1ปีน่าจะได้ก่อนที่ผมจะเจอ P ด้วยความที่ผมหลงระเริงว่าตัวเองดีผมจีบ P และก็คบกันโดยที่Pมารู้ว่าผมมีแฟนแล้วแต่เค้าก็ยินดีรอผม จนผมค่อยๆห่างกับแฟนผมไปเรื่อยๆและเลิกกันในที่สุดผมจึงคบกับ P แค่คนเดียวทุกอย่างเหมือนจะดีแต่ก็เพราะผมเองที่คิดว่าอยากจะลองโสดดูผมดูทำตัวเหมือนโสดจนทำให้ P เสียใจมาตลอดแต่ P ก็ไม่เคยไปไหนผมทำลายความเชื่อใจของPไปเยอะมากจนตอนหลังผมก็รู้สึกตัวว่าผมทำไม่ดีผมรักเค้ามากขึ้นครับไม่มีใครแต่สิ่งเลวๆที่ผมเคยทำทำให้Pไม่เชื่อใจผมอีกแล้วเราทะเลาะกันบ่อยมากเพราะความหวาดระแวงทุกครั้งที่ทะเลาะกันมันจะหนักขึ้นเรื่อยๆจากการพูดแรงๆก็เริ่มมีการทำร้ายตัวเองผมเครียดมากเพราะครั้งหนึ่งผมก็เคยทำร้ายตัวเองเพราะความรักจนทำให้ผมปิดใจตัวเองไม่กล้ารักใครแบบเต็ม100อีกเลยครับ มันทำให้ผมไม่กล้าที่จะรักPแบบเต็มร้อยเป็นเรื่องที่ผมเสียใจจนถึงวันนี้ ผมกับPอยู่ด้วยกันจนวันที่เราทะเลาะกันหนักมากPพยายามฆ่าตัวตาย ตอนนั้นเรายอมรับว่าความโกรธมันชนะผมไปแล้วผมกลัวว่าPจะตายจริงๆผมเจ็บที่เห็นPในสภาพนั้นแต่ก็โทษใครไม่ได้เพราะผมเคยทำตัวเลวๆมาก่อน ผมโง่ครับผมคิดได้แค่ว่าPควรจะอยู่กับคนที่ดีกว่าผมคนที่จะไม่ทำให้Pเจ็บแบบนี้ Pเคยประชดผมโดยการโทรหาแฟนเก่าเธอ ผมรู้จักคนๆนั้นดีครับเค้าเป็นคนดีมากดีกว่าผมมากมาย ในใจตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกผมรู้แค่ว่าไม่เอาแล้วไม่อยากเห็นเหตุการณ์นี้อีกแล้ว คืนนั้นผมพาเธอไปโรงบาลแล้วก็โทรบอกแม่เธอมันกายเป็นเรื่องใหญ่มากๆ เธอจำอะไรไม่ได้เลยครับเหมือนเธอช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่เธอยังผูกพันกับผมอยู่ ผมและครอบครัวเธอคอยอยู่ดูแลผมลางานมาอยู่กับเธอ แต่ใจผมตอนนั้นผมเครียดและกดดันกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากผมพูดกับตัวเองเสมอว่าไม่เอาเหตุการณ์แบบนั้นอีกแล้วพอแล้วผมรับไม่ไหวแล้ว จนวันสุดท้ายเธอก็พยายามจะฆ่าตัวตายอีกและในวันนั้นเองที่เธอปล่อยผมไปเธอบอกเธออยู่ได้เธอเข้าใจว่าผมไม่รักเธอแล้ว คืนนั้นผมพูดบอกเธอไปว่าผมไม่รู้สึกกับเธอแล้วพอผมแยกย้ายกลับบ้านมาผมร้องไห้จนเช้าผมรุ้สึกรักเธออยู่ผมโทษเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าทำไมถึงต้องทำแบบนี้ และก็โทษตัวเองที่ทำให้ทุกอย่างมันเลวร้ายขนาดนี้ถ้าเราเริ่มต้นกันด้วยดีทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้เธอคงไม่ต้องระแวงผม หลังจากวันนั้นผมเฝ้าดูเธออยู่ห่างๆดูเฟสเธอถามพี่ที่ทำงานเธอว่าเธอเป็นยังไง โดยที่ผมพยายามจะไม่คุยกับเธอเพื่อให้เธอรุ้สึกว่าผมไม่ได้รักเธอแล้ว ผมคิดแบบคนโง่ๆครับคิดว่าเธอควรเจอคนที่ดีกว่าผมและไม่ต้องทรมานไม่ต้องเจ็บแบบนั้นอีกเพราะผมเองไม่กล้ารักเธอเต็มร้อย เวลาก็ผ่านไปประมาณเกือบ2เดือนที่ผมไม่ได้เจอเธอ ผมคิดถึงเธอตลอดแต่ไม่เคยได้พูดออกไปแต่แต่พิมทิ้งไว้ในโน๊ทในโทรศัพย์มือถือ ผมดีใจทุกครั้งที่เธอทักมา ผมเข้าดูเฟสเธอทุกวันดูเธอค่อยๆกลับมายิ้มเหมือนเมื่อก่อน ผมดีใจที่เห็นเธอมีความสุข และผมก็พยายามจะตัดใจจากเธอเช่นกันผมพยามลองคุยกับคนใหม่ๆพยายามกลับไปเป็นคนเจ้าชู้เพื่อลบปมในใจผม แต่ทุกครั้งที่ผมคุยหรือเจอใครผมจะเห็นแต่ภาพของเธอ เหมือนว่าเธอยังอยู่ไม่เคยไปไหน มีครั้งหนึ่งผมลองจับมือผู้หญิงคนหนึ่งตั้งใจว่าจะจีบคนนี้แต่แล้วพอผมจับมือเค้าผมกลับไม่รู้สึกอะไรเลย แถมยังเรียกชื่อเค้าผิดเป็นคำว่า หมา(ชื่อที่ผมใช้เรียกP) ผมตกใจกับสิ่งที่ผมพูดออกไปต้องแต่นั้นผมเลยรู้ว่าใจที่ผมเคยปิดมันค่อยๆเปิด เวลาทำให้ผมคิดถึงPมากขึ้นๆจนผมรู้ตัวว่าผมรักPเต็มร้อยไปแล้ว แต่สิ่งที่ผมทำกับPกับครอบครัวPมันทำให้ผมรู้ว่าผมไม่ควรกลับไปผมมันโคตรแย่เลย แต่ผมรู้ว่าPยังรักผมอยู่แต่มันน้อยลงทุกวันๆ
แล้วผมก็ค่อยๆพูดความรู้สึก ออกมาๆแต่ดูเหมือนตอนนี้Pแข็งแรงดีแล้วผมเริ่มตอบไลท์เธอมากขึ้นเริ่มบอกเธอว่าผมคิดถึง ความรู้สึกมันชนะเหตุผลของผมที่บอกว่าอยากให้เธอเจอคนดีๆว่าผมไม่ควรกลับไปทำร้ายเธออีก แล้ววันนึงผมก็พูดทุกสิ่งอัดอั้นในใจผมออกไปทั้งหมดไม่ว่าจะข้อความที่ผมเขียนแต่ไม่เคยส่ง รูปของเธอที่ผมชอบเซฟเก็บไว้หลังจากที่เราเลิกกันไปแล้วผมรักเธอจนเต็มร้อยไปแล้วโดยที่ผมไม่รู้ตัวจนทำให้ผมกลัวตัวเองขึ้นมาว่าผมกลับไปเปิดใจเต็ม100อีกแล้วมันจะจบด้วยการที่ผมเจ็บอีกใช่ไหม แต่เธอกลับกันเธอลดลงจนแทบจะหมดไปแล้ววันนั้นผมไปหาเธอผมถามเธอว่ายังรักผมอยู่ไหม เธอบอกว่ารักแต่เธอไม่กล้ากลับไป แค่ผมได้ยินว่าเธอยังรักผมตอนนั้นผมมีเท่าไรผมให้เธอหมดมีอะไรผมพูดหมดแต่ดูเหมือนมันจะสายเกินไปแล้ว ผมเอาดอกไม้ไปคุกเขาขอเธอกลับมาเริ่มต้นใหม่ ตอนนั้นผมไม่สนอะไรอีกแล้วผมขอแค่เธอยังอยู่ผมมั่นใจว่าผมจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจอีกแล้วเพราะตอนนี้กำแพงในใจผมมันหายไปหมดแล้ว ผมบอกเธอว่า อีกหนึ่งปีแต่งงานกันนะผมไม่ต้องการรักใครอีกแล้วนอกจากเธอ เธอขอเวลาผม คืนนั้นผมกลับมาใจผมเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ผมทำในสิ่งที่ผมไม่เคยทำผมเล่นกีต้าและร้องเพลงได้แย่มากๆผมอัดคลิปเพลงๆหนึ่งให้เธอโดยการโพสลงเฟสแล้วพิมชื่อเธอ ตอนนั้นผมคิดแค่ว่าผมไม่สนอีกแล้วผมรักผุ้หญิงคนนี้ใครจะมองยังไงก็ไม่สำคัญ มันเหมือนจะดีขึ้นแต่ผมรู้ว่ามีคนเข้ามาหาเธอมากมายใจผมหวั่นไหวเพราะเธอไม่ต้องการจะกลับมา ผมร้องไห้หนักมากๆผมรู้สึกว่าผมเปิดใจเต็มร้อยอีกครั้งแไล้วแต่ก็ต้องมาจบแบบเดิมอีกแล้วหรอผมแทบจะคิดสั้นอีกครั้ง ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยไว้ใจหรือเชื่อใจใครนัก ผมหวังว่าจะมีสักคนฟังผม ผมไม่อยากทำร้ายตัวเองผมรู้มันคือทางแก้ที่แย่มากๆ ผมโทรหาเพื่อนผมแต่ตอนนั้นไม่มีใครรับสายผมเลยผมเห็นเบอแฟนเก่าผมที่ผมไม่เคยติดต่อเป็นปีผมร้องไห้หนักมากผมบอกเค้าขอร้องช่วยคุยกับผมก่อนได้ไหมผมไม่อยากให้ห้องนี้มันเงียบ ใจผมคิดว่าเค้าคือเพื่อนของผมแต่Pรู้เรื่องเข้าเธอเข้าใจว่าผมง้อเธอแต่ไปขอคืนดีแฟนเก่าผม ผมกายเป็นอะไรก็ม่รู้ เธอขอเบอแฟนเก่าผม ผมไม่ยอมให้ผมรู้ว่าแฟนเก่าผมต้องไม่ยอมคุยดีๆแน่ๆ ผมขอแฟนเก่าผมว่าให้ๆเบอPได้ไหม ผมรู้ว่าแฟนเก่าผมเกลียดเรื่องแบบนี้มาก เค้าบอกผมทำไมเค้าต้องทำ ทำไมเค้าต้องเข้ามายุ่งเรื่องนี้ มันไม่ใช่น่าที่อะไรของเค้าที่ต้องมาคุยกะP ผมรู้อยู่แล้วว่าแฟนเก่าผมต้องไม่ยอมแน่นอน ผมพูดกับเค้าว่าจะเกลียดจะโกดผมก็ได้ ถือว่าช่วยหมาตัวนึงได้ไหม เธอจึงยอมให้เอาเบอเธอไปให้P แลกกับการที่เธอคนนั้นเกลียดผมไปตลอดชีวิต ผมรู้ว่ามันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลยยังไงก็ไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ผมทนดูคนที่ผมรักเกลียดผมไม่ได้จริงๆ
ตอนนี้ผมทำได้แค่พยายามตัดใจ ผมไม่น่าเป็นคนที่อ่อนไหวง่ายแบบนี้เลยผมรู้ว่าคนแบบนี้จะอยู่ในโลกแห่งความจริงคงยาก ผมพยายามเข้มแข็งปิดกั้นความรู้สึกมาตลอดแต่วันนี้ผมรักเธอหมดหัวใจของผมจริงๆผมไม่รู้ว่าจะสามารถเปิดใจรักใครแบบนี้ได้อีกไหม และผมเสียใจที่ตอนเราอยู่ด้วยกันผมยังคงมีกำแพงอันนี้อยู่ในใจ เสียใจจที่ไม่ได้แสดงความรักที่ผมมีออกไปทั้งหมด โลกนี้มันมีคำว่าสายเสมอผมรู้และยอมรับมัน แต่ถ้าจะมีโอกาสสักครั้งที่ผมรู้สึกตัวแล้วและได้แก้ไขมันผมจะไม่มีวันปล่อยมือเธอไปอีกแล้วตลอดชีวิตของผม ผมมั่นใจว่ามันจะไม่มีวันน้อยลงแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้เธอคงลืมผมไปแล้วแต่มันไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่รักเธอ ถึงเรื่องของเราจะเป็นไปไม่ได้อีกแล้วแต่ผมก็ไม่รู้จะลืมเธอได้ยังไงเหมือนกัน...... ถ้าวันนึงโลกจะหมุนให้เราสองคนได้เจอกันอีกครั้งผมจะไม่มีวันปล่อยมืออีกแล้วตลอดชีวิตของผม
แต่ตอนนี้ผมคงต้องยอมปล่อยมือแล้ว