สวัสดีเพื่อน ๆ ทุกคน นี่เป็นแค่กระทู้ที่เราอยากจะแค่ระบายให้ฟังเฉย ๆ เพราะเจ้าตัวอ่านภาษาไทยไม่ค่อยออก 55 พิมพ์ไปเค้าก็ไม่รับรู้หรอกมั้ง

                         
                   เรื่องของเราเนี่ยมันเริ่มต้นที่เดือนมกราคม ปี 58 ซึ่ง วันนั้นคือวันเด็ก เราก็นั่งเล่นเกมอยู่บ้านด้วยความเซ็งเพราะ ม ปลายแล้วไง 55 ออกไปลั้นลาก็ไม่ได้  เหมือนว่าเกมจะแจกของด้วยมั้งก็เลยเอ้อเล่นเกมอยู่ที่บ้านก็ได้
          
                   เราก็นั่งเล่น สร้างห้องเล่น แล้วทีนี้ก็มีคนมาอยู่ทีมเดียวกัน แล้วก็พิมพ์คุยประมาณว่า hello I’m half ตอนแรกเราก็สงสัยนะว่า ฮาฟ ฮาฟอะไรวะ ลูกครึ่งหรอ เห้ย ใช้คำนี้จริงดิ ไม่เคยพบเคยเจอ ฝรั่งปลอมหรือเปล่า ไรงี้  แต่เราก็คุยนะ เพราะเราเป็นคนชอบฝึกภาษาอยู่และ อยากลองฝึกดู เลยแอดเพื่อนในเกมไว้ แล้วก็เล่นด้วยกันเรื่อย ๆ ซักสองสามวันมั้ง แล้วเกมนี้มันเป็นเกมที่ต้องทำภารกิจเพื่อเอาฉายาอ่ะ เค้าก็เลยขอให้ช่วย เพราะตัวเค้าเพิ่งสมัครยศนี้น้อยมาก แต่อยากได้ปืน ได้มีดไว้ใช้ไง สงสัยเห็นเราเล่นเก่งเกิน อยากเก่งมั่ง -.,- เราก็ช่วย ด้วยความอยากจะต้อยฝรั่ง ก็แบบตามไปเล่นทุกห้องถึงแม้ว่าเราจะกากปืนก็ตามแต่ แลดูพยายาม พอเล่นด้วยกันซักสองสามวันเค้าก็หายไป เพราะบอกว่าช่วงนี้มีสอบ หรืออะไรเนี่ยแหละ แต่เราก็พยายามคุยทุกเดือนนะเวลาเห็นเค้าออนการีน่าไรงี้ ก็ทักไป happy songkran day มั่ง do you want to play มั่ง อะไรแบบนี้ อยากได้เพื่อนฝึกภาษาไง แต่เค้าก็ไม่ค่อยตอบหรอก ออนทิ้งไว้เฉย ๆ - - แล้วทีนี้มีครั้งนึงเค้าคอลทอคทอคมา แต่เราไม่มีไมค์อ่ะ แต่รับสายไปนะด้วยความอยากฟังเสียงว่าฝรั่งจริงป่าว หึหึหึ
พอรับปุ๊บ เค้าก็พูดประมาณว่า พูดสิ ทำไมไม่พูดล่ะ แต่เสียงนี่พูดไทยชัดมากกก เสียงหล่ออมากกกด้วยย เราก็เขินอ่ะ แบบไปนั่งบ่นนั่งเพ้อกับเพื่อน 55 แต่เป็นแค่สองประโยคแค่นั้นแหละ ไม่ได้คุยไรต่อ แล้วก็เล่นด้วยกันอีกแค่สองสามวันหลังจากนั้น เราก็เลิกเล่นเกมไป เพราะเบื่อ ประกอบกับช่วงนั้นเราก็มีคนที่เราชอบอย่างจริงจังด้วยไง เราก็เลยไม่แคร์เท่าไหร่ จนกระทั่งปิดเทอมช่วงปลาย ๆ กันยา เราอกหัก คนที่เราชอบมีแฟน เราก็จ้า ไม่เป็นไร กลับมาเล่นเกมก็ได้เผื่อจะหายเศร้า
          
                   เราก็กลับมาเล่นเกม แล้วทีนี้ อ้าววว ฝรั่งคนนั้นออนไลน์นี่หว่า ไง ตามไปเล่นด้วยซักหน่อยยย พอไปถึงนี่ก็โดนใช้เลยจ้า Can u help me? เราก็ เอ้อ ได้ เดี๋ยวช่วย ทำฉายงฉายา ช่วยให้ยศเพิ่มด้วยก็เล่นกันเรื่อย ๆ แล้วเค้าก็คอลมาอะเกน แต่คราวนี้เรามีไมค์แล้วเว้ยยยย แต่ก็ยังไม่กล้าพูดอยู่ดี เราก็เป็นคนขี้อายด้วยอ่ะ ไม่ค่อยมั่นใจในเสียงตัวเองเพราะเคยคุยกับรุ่นพี่คนนึงแล้วเค้าบอก เสียงแก่จัง หลังจากนั้นมาไม่ค่อยกล้าคอลคุยกับใครเลย 55 เลยโกหกว่า มีไมค์นะ แต่ใช้ไม่ได้อ่าแกรรร  ก็เลยนั่งพิมพ์ไทย สลับอังกฤษ สลับคาราโอเกะ - - เค้าก็พูดของเค้าไปคนเดียว
        
                   แต่สุดท้ายเราก็เลยตัดสินใจ เอ้ออเดี๋ยวพูดก็ได้ ขี้เกียจพิมพ์อังกฤษละ (เดี๋ยวๆ  ไหนบอกฝึกภาษา) ปล่อยเค้าพูดคนเดียวมาสองสามชั่วโมง แต่เราต้องรอพ่อแม่หลับก่อน -.- เขิน เดี๋ยวแม่รู้ว่าคุยกับผู้ชาย 55 แล้วก็ นั่งคุยไปอ่ะ จำไม่ค่อยได้แล้วแฮะ เรามาลองนั่งอ่านแชทดู วันนั้นก็คุยกันเรื่องโค้ดมั้ง เกมมันแจกโค้ด แต่ว่าต้องกินสปอนเซอร์ไง แล้วเราก็ไม่เคยกิน ก็บอกเค้า เราไม่เคยกิน เค้าก็ตกใจใหญ่เลย ฮะ ไม่เคยกินจริงดิ เกิดมาไม่เคยเจอคนไม่เคยกิน ไม่ลองดูอ่ะ เราก็บ่น มันอันตราย กินมาก ๆ ไม่ดี ใจสั่น เค้าก็บ่น ทำไมเด็กดีจัง สปอนเซอร์ก็ไม่เคยกิน - - เค้าก็บอกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปซื้อมาลองเติมโค้ดละกัน เราก็พูดไป ถ่ายรูปคู่กับตู้ในเซเว่นมาด้วยนะ (พูดแนวขำ ๆ แต่แฝงไปด้วยความอยากเห็นหน้าแบบจริงจัง)  

                   
                   แล้วเราก็ท้าเค้าแข่งเกมว่า เนี่ยถ้าตานี้ชนะนะ เราขออะไรอย่างนึงได้ป่ะ (แลดูเป็น ผญ ที่น่ากลัว)
ตอนนั้นคิดไว้แล้วแหละว่า จะขอออเฟสสบุ๊คคคคแน่ ๆๆๆๆๆ สรุปเราชนะจริงด้วย แต่เราเก็บไว้ก่อนเพราะว่าเราเขิน  
เราก็เลยเออ เก็บไว้วันหลังละกันน้า เดี๋ยวค่อยขออีกที
          
                   พอวันรุ่งขึ้น กลายเป็นว่าเค้าถามเราเฉยว่ามีเฟสบุ๊คมั้ย จะได้เอาไว้ติดต่อกัน บลา ๆ เราก็โอเคเลยยยจ้า แต่เราก็ไม่ใช่ว่าแบบแจกเลยซะทีเดียวนะ เราก็เล่นตัวเว้ย บอกว่า ไม่ให้หรอก แบร่ :p แล้วเค้าก็เงียบไป เราก็เลยต้องให้ เดี๋ยวไม่มีโอกาส55555  ให้แบบเอาไป ๆ อย่าช็อกกับรูปล่ะ แล้วเค้าก็เงียบไปอีกที ซักพักก็มีคนแอดมา เป็นรูปผู้ชายสามคน สองคนไม่ใส่เสื้อ อีกคนใส่เสื้อ เค้าคือคนซ้ายเว้ยซึ่งหน้าตาเฉย ๆ คนขวาหล่อมาก ส่วนคนกลางก็ฝรั่งธรรมดา  (ส่วนตอนนี้เค้าอัพรูปใหม่ละ ทำไมหล่อจัง ยิ้มก็สวย หวั่นไหวรอบ 100 .___.)
    
                   ตอนแรกนึกว่ารูปถ่ายกับครอบครัว สรุป อ้าวเพื่อนสนิทกัน ก็น่ารักดี ดู ๆ ไป เค้าก็เป็นคนน่ารัก เป็นลูกครึ่งที่ไม่ฝรั่งจ๋าอ่ะ ออกแนวไทย ถ้าไม่รู้จักกันมาก่อนนี่นึกว่าคนไทยแท้ -0-

                   ซึ่งแลกเฟสบุ๊คกันแล้วก็ฟินไป (ฟินคนเดียว) ฟินกว่านั้นคือแลกไอดีกันเล่น ซึ่งตัวละครเราเดินไวกว่า ซื้อของได้มากกว่า 55 แต่ตัวเค้ามีของ cash เยอะไง เราก็เลย เอ้อ แลกก็แลก แลกอย่างง่ายดาย 55 หลังจากที่แลกกันวันนั้น ช่วงนั้นเราก็ไม่เคยได้แตะไอดีเราอีกเลย - - ขาดการสื่อสารจากเพื่อน ๆ แต่เราก็โอเคนะ เวลามีข้อความไรทักมา เราก็บอกให้เค้าอ่าน  แล้วก็พิมพ์ตอบไป แต่ส่วนมากเค้ามักจะไม่ตอบให้ แค่อ่านให้ฟังเฉย ๆ บางคำอ่านไม่ออกก็วางในทรานสเลสเอา  ซึ่งตอนนี้ว่าง ๆ พอกลับไป ไม่มีเพื่อนคุยด้วยซักคน โว้ะ  
          
                   แล้วก็มีวันนึงเว้ยอยู่ดีๆ  เราก็บ่น อยากฟังเพลงอ่ะ มีเพลงไรแนะนำป่าว เค้าก็เปิดเพลงให้ฟัง คือทอคทอคเนี่ยมันจะมีระบบทีเปิดเพลงจากเครื่องคอมได้ไง เค้าก็เปิดเพลงที่เค้าเคย cover ลง itunes ให้เราฟัง ตอนแรกเราก็ไม่รู้หรอก แล้วเค้าก็พูด ว่า เนี่ยยย เพลงนี้ร้องเอง เล่นกีต้าร์เองด้วยเก่งป่าวว แล้วก็ให้ไฟล์เพลงมา คือ ฟิน ฟินกว่านั้นก็คือว่า วันนึงเราอยากฟังเพลงอีก เราก็เลยบอกว่า can u sing live? ตอนแรกเค้าก็บอกเค้าอาย สุดท้ายก็เปิดเพลงแล้วก็ร้องคลอไปด้วย เป็นอะไรที่แบบ เอ้อออ เอามีดมาแทงฉันเลยถ้าจะทำตัวน่ารักขนาดนี้  


     ขอตัดจบห้วน ๆ เลยละกันนะ เรื่องอื่นที่อยากจะเล่าก็มีเยอะอ่ะ แต่ไม่รู้จะเกริ่นยังไง มันเป็นเหตุการณ์หลายๆ  เหตุการณ์ต่อ ๆ กัน เดี๋ยวจะยาว - -                   
                   
                   
                   เนี่ยแหละที่อยากจะบ่น  เราก็อยากแชร์ประสบการณ์ที่ได้เจอเพื่อนที่ดีคนนึง คนที่ทำให้เราได้ฝึกภาษา เดี๋ยวนี้เวลาเราคิดไรก็จะคิดเป็นอังกฤษควบไปด้วย นั่งบ่นคนเดียวเป็นอังกฤษ นั่งดูคลิปติวอังกฤษทั้ง ๆ ที่ไม่เคยคิดจะจริงจังเล้ยย  เพียงเพราะว่าอยากจะมาพิมพ์เล่าอะไรหลาย ๆ เรื่องให้เค้าฟัง  มันก็ดีนะรู้สึกเหมือนคนคนนึงเป็นแรงบันดาลใจ ให้มีความรู้ขึ้นอะไรแบบนี้ ก็เป็นความรู้สึกที่ดี อยากให้ซักครั้งในชีวิตของเพื่อน ๆ ทุกคนได้สัมผัสประสบการณ์อะไรแบบนี้ นะ แปลกใหม่ดี 55555

                   จนถึงวันนี้ก็ 1 เดือนกว่า ๆ ละ ที่เราไม่ได้คุยกับเค้าแบบที่เคยคุยเมื่อก่อนซักที - - เห็นอยู่ดี ๆบอกเข้ากรุงเทพ ไปมหาลัยแล้วก็ หายแบบเงียบไปเลย ซึ่งเราก็รอนะเผื่อว่าว่างแล้วจะกลับมาคุยกับเราเหมือนเดิม จนกระทั่งถึงจุดนึงที่แบบเราเหนื่อยแล้วอ่ะ เรารอ เรารวบรวมความกล้าทัก facebook ไป แต่ก็อ่านแล้วไม่ตอบ มีเบอร์นะ แต่ก็โทรไปแค่ครั้งเดียว ถึงจะเคยโทรใน talktalk ตั้งหลายครั้งแล้วก็เถอะ เทียบไม่ได้กับโทรศัพท์อยู่ดี แต่มันก็แค่ครั้งเดียวอ่ะไม่กล้าโทรไปอีกละ รู้สึกเหมือนก้าวก่ายเกินไป - - โทรไปแค่ยี่สิบวิอ่ะ คิดคำไว้ตั้งหลายคำ แบบปรึกษาเพื่อนเลยว่าจะทำไงดี คุยไรดี แกล้งโทรผิดมั้ย หรืออะไร สรุปคือ พอโทรไปจริง ๆ ปุ๊บ ได้คุยอยู่สองสามประโยค จบท้ายด้วยคำว่า เจอกัน ๆ  เจอกันอัลไล เกือบเดือนผ่านไป ลืมกันแล้วมั้ง T-T

            แต่ ณ ตอนนี้  เค้าก็ไม่ได้ติดต่อกับเราแล้วไง เศร้านะ แต่มีความคิดอื่นที่แบบ  เฮ้ยยย เราทำอะไรผิดไปหรือเปล่า บอกเราก่อนได้ดิ ทำไมจู่ ๆ ถึงหายไป อะไรแบบเนี้ย   เป็นความรู้สึกยังที่ค้างคาใจมาถึงทุกวันนี้ - - นั่งบ่นกับเพื่อนว่าเพราะไรว้าา นี่ทำไรผิด


ถ้าได้อ่านหัวข้อกระทู้นี้แล้วพอจะรู้ตัว แต่อ่านไม่ออกก็ให้เพื่อนอ่านให้ฟังก็ได้นะ โทรมาหาเราก็ได้เดี๋ยวเราอ่านให้ฟัง แฮ่