เวลาทะเลาะกัน ฝ่ายชายจะไม่ยอมฟังเหตุผลอะไรที่เราพูดเลย เขาจะบอกพอเหอะ! ไม่อยากคุยแล้ว แล้วก็ตัดบทไปเลย
" แรกเลยตอนคบกันใหม่ๆ เราอยู่กันคนละหอ ส่วนใหญ่เขาจะเป็นฝ่ายมาหาเราที่หอมากกว่า แต่พึ่งตัดสินใจย้ายมาอยู่หอเดียวกันได้ประมาณ 1 ปี "
มีครั้งนึงเราทะเลาะกัน เราไม่พูดกับเขา เขาก็ถามกับเราว่าตกลงจะไม่คุยใช่ไหม ไม่คุยก็ไม่ต้องคุย! ครั้งนี้เป็นการทะเลาะที่ใหญ่สุดละที่คบกันมา อาจเพราะปล่อยให้มันค้างคารึเปล่าไม่รู้ เราไม่คุยกันเลยค่ะ ตลอดระยะเวลา 1 เดือนหลังจากที่ทะเลาะ ทั้งๆที่อยู่เดียวกัน นอนเตียงเดียวกัน ยอมรับว่าอึดอัดมากค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงเหมือนกัน จนกระทั่งมีอยู่วันนึงเราป่วย ปรกติเราไม่ค่อยป่วยค่ะค่อนข้างจะแข็งแรง แต่ครั้งนี้เราป่วยหนักมาก ไข้เราขึ้นสูงจนต้องหยุดงาน เรานอนอยู่ในห้องทั้งวันไม่ได้ทานอะไรเลย. มันลุกไปไหนไม่ไหว เราก็ได้แต่ลุกมาทานยา แล้วก็นอน จนตอนดึกๆเขาก็ขึ้นมาเรานอนไม่เปิดพัดลมห่มผ้า ซึ่งปรกติเราขี้ร้อนมาก เขาขึ้นห้องมาก็หยิบรีโมทเปิดแอร์เลยค่ะ ไม่ถามเราสักคำ ถามว่าเสียใจไหม ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเขาไม่ห่วงเราเลยจริงๆเหรอ เขาใจร้ายกว่าที่เราคิดค่ะ พอวันรุ่งขึ้นเราไม่ไหว เราเลยถามเขา เราอึดอัดที่ต้องอยู่แบบนี้ จะเอายังไงพูดมาเลยดีไหม ทำแบบนี้อยากให้เราไปใช่ไหม? เขาตอบว่าอยากไปก็ไป เราถามเขา นี่เราหมดรักกันแล้วเหรอ? เขาตอบเรา " มันเลยจุดนั้นมาแล้วแหละ " เราไม่อยากให้เรื่องมันจบแบบนี้ เราขอโทษเขา ขอโอกาสเขาเขาก็บอกกับเราว่า ให้เราไปเถอะ เขาดูแลใครไม่ได้หรอก และเขาตัดสินใจจะกลับไปช่วยทางบ้านทำงานที่ ตจว. เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เขาก็เลยบอกกับเราว่า ให้เราอยู่นี่แหละเขาจะไปเอง ไหนๆเขาก็ต้องกลับบ้านอยู่แล้วไม่ต้องย้ายหรอกหอ! หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นเราเป็นฝ่ายที่ยอมเรามาตลอด ไม่อยากจะทะเลาะกันอีก แต่มันก็มีบ้างเรื่องเล็กๆน้อยๆ จนครั้งล่าสุดนี้ เราเคยขอให้เขาเลิกสูบบุหรี่ให้เราเป็นของขวัญวันเกิด เขาทำให้เราค่ะเราดีใจมากที่เขาพยายามเพื่อเรา เรากลับจากที่ทำงานจอดรถเสร็จ คิดว่า้ขาไม่เห็นตอนเรามานะคะ เราเดินมาหาเขาปรกติ แต่เราก็เริ่มสังเกตว่าเขาถืออะไรไว้ในมือ เขาสูบุหรี่ค่ะ เราเสียใจนะ เราถามเขา ทำไมถึงสูบ เขาตอบเราว่าเขาเครียด! เราถามเขา ไม่กลัวเราเสียใจบ้างเหรอถ้าเรามาเห็น เขาตอบเราว่า ทำไมล่ะ ก็เป็นแบบนี้ ทำได้แค่นี้แหละ เราไม่อยากทะเลาะก็เลยไม่อยากเลือกที่จะเงียบไม่พูดอะไร จนเมื่อวานนี้ญาติเขาขึ้นมาหาที่กทม. มานอนด้วยที่ห้องค่ะ ตอนแรกบอกมานอน1คืน ตอนเย็นก่อนกลับเราก็ไลน์ถามเขา ว่าพี่ชายเขากลับรึยัง เขาบอกเราว่ายัง คงอยู่อีก2-3วัน ธุระยังไม่เสร็จ ส่วนตัวแล้วเราไม่ค่อยชอบให้ใครมานอนที่ห้องเราค่ะ โดยเฉพาะผช ญาติเขาที่เป็นผญ มานอนเราก็ไม่มีปัญหาอะไรนะคะ เราก็เลยเถียงกันเล็กน้อยเรื่องนี้ และมันก็เป็นอีกครั้ง ที่เขาไล่เราอีก ยอมรับเราก็อาจจะพูดแรงเพราะเราโมโห เขาไล่ให้เราย้ายออกไปเถอะ ไปซะ!!
ปล. เราจ่ายค่าหอกันคนละครึ่งค่ะ แต่ตอนทำสัญญาเช่าเขาเป็นคนทำเพราะเราไม่อยู่เราไปทำงาน เงินประกันห้องเขาเป็นจ่ายค่ะ
ถึงวันนี้เขาเคยยืมเงินเราไปเคลียร์ค่าใช่จ่ายเขาครั้งนึง รวมๆก็ราว 4x,xxx ค่ะ เราไม่เคยได้เงินตัวนี้คืนเลย เพราะเวลาเราถาม เขาก็จะถามเรา ทวงเหรอ? มีให้อยู่แล้ว
อยากถามเพื่อนๆค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกว่าตัวเองไม่เหลืออะไรเลย จากการที่เขาพูดเขาทำกับเรา เราตัดสินใจว่าจะหาหอพักและแยกออกมาอยู่คนเดียว ก็น่าจะย้ายสิ้นเดือนที่จะถึงนี้ เราทำถูกแล้วใช่ไหมคะ ที่เราตัดสินใจ
อยู่ที่ไหนแล้วมีค่า เราก็ควรอยู่ตรงนั้นใช่ไหมคะ (อยู่แบบไม่มีค่าสู้ไปเสียน่าจะดีกว่าใช่ไหม)
ผู้ชายไล่ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน
" แรกเลยตอนคบกันใหม่ๆ เราอยู่กันคนละหอ ส่วนใหญ่เขาจะเป็นฝ่ายมาหาเราที่หอมากกว่า แต่พึ่งตัดสินใจย้ายมาอยู่หอเดียวกันได้ประมาณ 1 ปี "
มีครั้งนึงเราทะเลาะกัน เราไม่พูดกับเขา เขาก็ถามกับเราว่าตกลงจะไม่คุยใช่ไหม ไม่คุยก็ไม่ต้องคุย! ครั้งนี้เป็นการทะเลาะที่ใหญ่สุดละที่คบกันมา อาจเพราะปล่อยให้มันค้างคารึเปล่าไม่รู้ เราไม่คุยกันเลยค่ะ ตลอดระยะเวลา 1 เดือนหลังจากที่ทะเลาะ ทั้งๆที่อยู่เดียวกัน นอนเตียงเดียวกัน ยอมรับว่าอึดอัดมากค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงเหมือนกัน จนกระทั่งมีอยู่วันนึงเราป่วย ปรกติเราไม่ค่อยป่วยค่ะค่อนข้างจะแข็งแรง แต่ครั้งนี้เราป่วยหนักมาก ไข้เราขึ้นสูงจนต้องหยุดงาน เรานอนอยู่ในห้องทั้งวันไม่ได้ทานอะไรเลย. มันลุกไปไหนไม่ไหว เราก็ได้แต่ลุกมาทานยา แล้วก็นอน จนตอนดึกๆเขาก็ขึ้นมาเรานอนไม่เปิดพัดลมห่มผ้า ซึ่งปรกติเราขี้ร้อนมาก เขาขึ้นห้องมาก็หยิบรีโมทเปิดแอร์เลยค่ะ ไม่ถามเราสักคำ ถามว่าเสียใจไหม ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเขาไม่ห่วงเราเลยจริงๆเหรอ เขาใจร้ายกว่าที่เราคิดค่ะ พอวันรุ่งขึ้นเราไม่ไหว เราเลยถามเขา เราอึดอัดที่ต้องอยู่แบบนี้ จะเอายังไงพูดมาเลยดีไหม ทำแบบนี้อยากให้เราไปใช่ไหม? เขาตอบว่าอยากไปก็ไป เราถามเขา นี่เราหมดรักกันแล้วเหรอ? เขาตอบเรา " มันเลยจุดนั้นมาแล้วแหละ " เราไม่อยากให้เรื่องมันจบแบบนี้ เราขอโทษเขา ขอโอกาสเขาเขาก็บอกกับเราว่า ให้เราไปเถอะ เขาดูแลใครไม่ได้หรอก และเขาตัดสินใจจะกลับไปช่วยทางบ้านทำงานที่ ตจว. เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เขาก็เลยบอกกับเราว่า ให้เราอยู่นี่แหละเขาจะไปเอง ไหนๆเขาก็ต้องกลับบ้านอยู่แล้วไม่ต้องย้ายหรอกหอ! หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นเราเป็นฝ่ายที่ยอมเรามาตลอด ไม่อยากจะทะเลาะกันอีก แต่มันก็มีบ้างเรื่องเล็กๆน้อยๆ จนครั้งล่าสุดนี้ เราเคยขอให้เขาเลิกสูบบุหรี่ให้เราเป็นของขวัญวันเกิด เขาทำให้เราค่ะเราดีใจมากที่เขาพยายามเพื่อเรา เรากลับจากที่ทำงานจอดรถเสร็จ คิดว่า้ขาไม่เห็นตอนเรามานะคะ เราเดินมาหาเขาปรกติ แต่เราก็เริ่มสังเกตว่าเขาถืออะไรไว้ในมือ เขาสูบุหรี่ค่ะ เราเสียใจนะ เราถามเขา ทำไมถึงสูบ เขาตอบเราว่าเขาเครียด! เราถามเขา ไม่กลัวเราเสียใจบ้างเหรอถ้าเรามาเห็น เขาตอบเราว่า ทำไมล่ะ ก็เป็นแบบนี้ ทำได้แค่นี้แหละ เราไม่อยากทะเลาะก็เลยไม่อยากเลือกที่จะเงียบไม่พูดอะไร จนเมื่อวานนี้ญาติเขาขึ้นมาหาที่กทม. มานอนด้วยที่ห้องค่ะ ตอนแรกบอกมานอน1คืน ตอนเย็นก่อนกลับเราก็ไลน์ถามเขา ว่าพี่ชายเขากลับรึยัง เขาบอกเราว่ายัง คงอยู่อีก2-3วัน ธุระยังไม่เสร็จ ส่วนตัวแล้วเราไม่ค่อยชอบให้ใครมานอนที่ห้องเราค่ะ โดยเฉพาะผช ญาติเขาที่เป็นผญ มานอนเราก็ไม่มีปัญหาอะไรนะคะ เราก็เลยเถียงกันเล็กน้อยเรื่องนี้ และมันก็เป็นอีกครั้ง ที่เขาไล่เราอีก ยอมรับเราก็อาจจะพูดแรงเพราะเราโมโห เขาไล่ให้เราย้ายออกไปเถอะ ไปซะ!!
ปล. เราจ่ายค่าหอกันคนละครึ่งค่ะ แต่ตอนทำสัญญาเช่าเขาเป็นคนทำเพราะเราไม่อยู่เราไปทำงาน เงินประกันห้องเขาเป็นจ่ายค่ะ
ถึงวันนี้เขาเคยยืมเงินเราไปเคลียร์ค่าใช่จ่ายเขาครั้งนึง รวมๆก็ราว 4x,xxx ค่ะ เราไม่เคยได้เงินตัวนี้คืนเลย เพราะเวลาเราถาม เขาก็จะถามเรา ทวงเหรอ? มีให้อยู่แล้ว
อยากถามเพื่อนๆค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกว่าตัวเองไม่เหลืออะไรเลย จากการที่เขาพูดเขาทำกับเรา เราตัดสินใจว่าจะหาหอพักและแยกออกมาอยู่คนเดียว ก็น่าจะย้ายสิ้นเดือนที่จะถึงนี้ เราทำถูกแล้วใช่ไหมคะ ที่เราตัดสินใจ
อยู่ที่ไหนแล้วมีค่า เราก็ควรอยู่ตรงนั้นใช่ไหมคะ (อยู่แบบไม่มีค่าสู้ไปเสียน่าจะดีกว่าใช่ไหม)