ชีวิต 30 กว่าปีที่ผ่านมา โชกโชนทั้งบุ๋นและบู๊  อย่างคนที่ก่อร่างสร้างตัวบุกบั่นด้วยสมองสองมือ และ ความสามารถของตัวเอง สีหนาท หรือ นายสิงห์แห่งไร่สัตบุษย่อมรู้ดีกว่า เด็กสาวตรงหน้ามีอะไรที่ผิดแผกกว่าเด็กชาวสาวชาวบ้านที่มาหางานทำโดยทั่วไป น่าสงสัย ... แต่ดูแล้วก็ไม่น่าจะมีพิษภัย คนจะเป็นใหญ่คนจะเป็นนาย นอกจากความระแวดระวัง อีกสิ่งที่สำคัญคือการให้โอกาส ผลักคนให้จนตรอกยิ่งกลายเป็นผลักด้ามหอกให้มาแทงตน ยิ่งน่าสงสัยยิ่งต้องเอาไว้ใกล้ตัว ใช่ ... จะได้จับตาดูได้สะดวก นี่ล่ะเหตุผลที่เฝ้าย้ำกับตัวเอง ทั้ง ๆ ที่เจ้าตัวเองก็รู้แน่แก่ใจว่า เด็กสาวตัวเท่าเมี่ยงแถมพิรุธออกชัดเจนเต็มหน้าแบบนี้ ฝีไม้ลายมือเรียกว่ามือสมัครเล่นยังไม่ได้เลย ไม่ครณามืออยู่แล้ว



หากเป็นคนอื่น ... ก็คงไม่ยอมรับข้อเท็จจริงนี้ง่าย ๆ มันดูเสียเปรียบใช่ไหมล่ะ เมื่อรู้ว่ามี "อะไร" มีอิทธิพลเหนือหัวใจของตัวเอง แต่นั่นไม่ใช่สีหนาท ผู้ชายคนนี้เป็นคนตรง ซื่อตรงกับทุกเรื่องทั้งเรื่องงาน และ เรื่องความรู้สึกของตนเอง แล้วเมื่อเขามั่นใจเขาก็จะไม่ทำอะไรนอกจากเปิดหน้า "ลุย" คุยกันแมน ๆ อย่าง "ลูกผู้ชาย" แต่ความตรงไปตรงมา และ การ "ลุย" ของนายสิงห์แห่งไร่บัวขาว ...  เปล่า ไม่มีทางเป็นไปอย่างซื่อ ๆ ทื่อ ๆ ไร้ชั้นเชิงเล่ห์เหลี่ยม ผู้ชายคนนี้มีวิธี .... หวานพืชแล้วไม่ใช่แค่ "หวังผล" แต่ต้องได้ "ผล" นั่นคือเป้าประสงค์

กับหนูนาตัวน้อย .... ชั้นแรกเขา "สงสัย" ว่าหนูนามีความลับอะไรบางอย่าง บททดสอบบทแรกคืองานพื้น ๆ ในไร่ถูกส่งมาให้ทำ จากงานไร่ หมุนไปงานครัว  พังทุกสิ่ง ... เขาจึงมั่นใจว่า "พื้นเพ" ของเด็กสาวที่เขาพึงใจนั้น ... ไม่ธรรมดา แต่ก็คิดสารตะแล้วว่าคงไม่ใช่สายจากศัตรูหรือปางไม้ไหน ส่งคนที่มีพิรุธมากขนาดนี้มาคงไม่ได้อะไร นอกจากถูกจับได้คาหนังคาเขา มันจะต้องมีเหตุผลอื่น ... มันคืออะไร แต่เรื่องนั้นเก็บไว้ก่อนก็ได้ เพราะ ตอนนี้นายสิงห์สบายใจที่จะเปิดหน้าไพ่สู่ขั้นต่อไป คือ การแสดงความเป็น "เจ้าของ"

หากสายตาแหลมคมที่เปี่ยมด้วยประสบการณ์จับได้ว่า "เด็กหนูนา" มีสายตาจับต้องไปที่ "น้าราม" หัวใจของนายสิงห์ก็วูบลงอีกครั้ง แต่บอกแล้วไงว่าเป็นคนตรง ดังนั้นไม่ฟังอีร้าค่าอีรม ... สงสัยก็ถาม เด็กหนูนาเจ้าหล่อนก็ตรงพอกัน ถามตรงก็ตอบตรง แรงอารมณ์ของนายสิงห์กลับสู่ภาวะปกติ และ นับแต่นั้นเป็นต้นมา นาราก็ได้รู้จักกับ "ความตรงและแมน" ของนายสิงห์อย่างเต็มรูปแบบ เมื่อตัดสินใจว่า "หนูนา" คือคนพิเศษ เมื่อได้คำตอบที่ต้องการ

สีหนาทไม่สนใจอีกเลยว่าหนูนาจะเป็นใคร มาจากไหน มีพื้นเพอย่างไร ฐานะ เงินทอง การศึกษา ไม่อยู่ในสายตาของผู้ชายคนนี้แม้แต่น้อย ผู้ชายคนนี้เชื่อมั่นแรงกล้า จากประสบการณ์ที่ได้ผ่านมา มันสอนให้เขารู้ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือสิ่งที่มองเห็นด้วยตา และ สิ่งที่สัมผัสได้ด้วยใจ หนูนาคนนี้ทำงานบ้านไม่ได้เรื่อง ทำงานไร่ไม่ได้ราว แต่กาลเวลาได้พิสูจน์ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้อดทน รักที่จะเรียนรู้ เอื้อเฟื้อ และ มีน้ำใจ สิ่งเหล่านี้เขาเห็นเอง สัมผัสเอง รู้สึกได้เอง ดังนั้นเสียงนกเสียงกาใครว่าเหมาะไม่เหมาะ ไม่เป็น issue ไม่สามารถสั่นคลอนราชสีห์ตนนี้ได้



ด้านความมั่นใจก็ไม่มีเสื่อมถอย สำหรับหนุ่มฉกรรจ์ที่ผ่านร้อนหนาวมา 30 กว่าขวบปี มีธุรกิจปางไม้ ลูกน้องหญิงชายนับร้อยครัวเรือน มือที่ทั้งจับปืน ปลูกไม้ และ คำนวณตัวเลข บ่มเพาะผู้ชายคนนี้ให้มีบุคคลิกผสมผสานกันหลาย ๆ ทาง มือที่จับปืนทำงานหนักคุมลูกน้องชายนับร้อยทำให้ดูเหมือนดุ หากการคุมคนที่ต่างทั้งวัยเพศและพื้นเพทำให้เจ้าตัวมีความยืดหยุ่นและหลายครั้งก็อ่อนโยนอบอุ่น ส่วนสมองที่คิดคำนวณรายได้กำไรขาดทุนแบบพ่อค้าก็ทำให้มีเล่ห์ทางธุรกิจที่คมคายไม่เบา

ทั้งหมดทั้งปวงนี้ ทำให้ถึงแม้ว่าเจ้าตัวเองจะยังไม่ถึงขั้นอาวุโส แต่ก็มีคนนับหน้าถือจำนวนมาก ความมั่นใจที่ฉายชัดออกมาจากแววตาแทบจะเรียกได้ว่าอหังการ์ ไม่พินอบพิเทาแต่ก็ไม่กระด้าง มักจะมีรอยยิ้มระบายอยู่บนหน้า พูดจาทีเล่นแต่เอาจริง ไม่สลิงไม่สตั๊นท์ สิ่งเหล่านี้นี่เองที่ทำให้คนเกรงใจ และ คนไหนจะแก่หรือเด็กที่คิดจะลูบคม หรือ จะข่ม ต้องกลับไปคิดใหม่ เพราะ รู้อยู่แก่ใจว่าเอาผู้ชายคนนี้ลงไม่ได้ง่าย ๆ