อัยตัวร้าย กะ ยัยเตี้ย

โดย. สัวเพลินทราย

ความเดิมตอนที่แล้ว. ตอนที่ 1 ชินชรณ์ http://ppantip.com/topic/34567404

     คณินธรณ์ หรือในกลุ่มเพื่อนๆ เรียกสั้นๆ ว่า คิน เป็นนักเรียนชั้นมัธยมปลาย ห้องเอ ที่สำคัญเป็นถึงนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งที่มีความเข้มงวดด้านกฎระเบียบที่สุดในกรุงเทพฯ เขาเริ่มเข้ามาศึกษาในโรงเรียนแห่งนี้ตั้งแต่มัธยมต้น และแสดงความสามารถด้านการเรียนที่ดีเด่นจนโรงเรียนได้รับเหรียญเกียรติยศด้านการศึกษาถึงสองปี
     เมื่อเขาขึ้นชั้นมัธยมปลายก็เกิดเรื่องราวที่ซับซ้อนมากขึ้น และได้พบกับ ชินชรณ์ หรือ ชิน ที่เป็นคู่ปรับทั้งด้านการศึกษา และด้านกีฬา จึงทำให้เขาเกิดความคิดที่จะเล่นงานชินให้ตกต่ำจนถึงที่สุด แต่ทว่าเรื่องการกลั่นแกล้งชินนั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด
     หลายสัปดาห์ก่อนช่วงสอบกลางภาคการศึกษาของโรงเรียนเอกชน ได้เกิดเหตุการณ์ที่สร้างความวุ่นวายต่อโรงเรียนเป็นอย่างมาก ซึ่งมีความเกี่ยวข้องต่อเขาเป็นอย่างมาก เพราะเหตุการณ์ครั้งนั้น เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่เล่นงานชินโดยแผนการของเขาที่ถูกวางแผนอย่างเป็นขั้นเป็นตอน
     ชินถูกพักการเรียนในเวลาต่อมาในข้อหาทุจริตการสอบ จึงทำให้คินมีโอกาสทำคะแนนให้ได้รับการยกย่องจากโรงเรียนอีกครั้ง หลังจากเหตุการณ์ชินถูกพักการเรียนได้สองสัปดาห์  เหตุการณ์ในโรงเรียนก็กลับสู่สภาวะปกติ และเริ่มการเรียนการสอนในปลายภาคต่อไป
"ฮึฮึฮึ.. ในที่สุดแกก็ถูกกำจัดออกจากเส้นทางของชั้นแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า.."
คินย้อนมองเงาในกระจก กับท่าทีที่ดีใจเป็นพิเศษ
"หลังจากนี้ชั้นก็จะเป็นที่หนึ่งของโรงเรียนนี้อีกครั้ง ฮึฮึฮึ.."
สิ้นเสียงการพึมพำของคิน เขาก็ได้ยินเสียงความวุ่นวายที่เกิดขึ้นภายนอกห้องน้ำชาย
"นั่นไง.. ไอ้คนที่โกงข้อสอบ.."
"ห่ะ.. มันชื่ออะไรนะ.."
"ชิน.. ชิน.. ชินชรณ์ มัธยมปลายห้องบี.."
"ขอให้แกไม่มีที่อยู่โว้ย.."
"กลับมาทำไม.. น่าจะถูกไล่ออกไปเลย จะได้สะใจกว่านี้.."
นักเรียนทั้งชั้นบนอาคารชั้นสามต่างก็สาปแช่งชิน เมื่อคินได้เห็นเขาจากระเบียงหน้าห้องน้ำชายที่เขาเพิ่งจะออกมา
"ชิ.. ยังมีหน้ากลับมาอีกนะ.. อ้ายชิน.."
สีหน้าของเขาดุจเพชรฆาตที่มีความโกรธแค้นอยู่เบื้องลึก ชินหยุดอยู่ตรงทางเดินชั้นล่างเหงนมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา
"หึ.."
คินตกสีหน้าซีดอย่างรวดเร็ว พร้อมเดินหลบเข้าไปในกลุ่มนักเรียนที่กำลังยืนสาปแช่งชิน
'ทำไมถึงมองเราด้วยสีหน้าแบบนั้น.. แกรู้แล้วสินะว่าใครเป็นคนทำให้แกตกต่ำ.. แกคงกลัวเราแล้วสินะ..'
เขารีบเดินเข้าห้องอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจคนรอบข้าง พร้อมกับคุ่นคิดในสายตาที่ชินจ้องมองมา
"คิน.. แกเป็นไรป่ะวะ นี่ชั้นเรียกแกหลายรอบแล้วนะ"
เสียงหญิงสาวกึกก้องขึ้นในทันใด
"ห่ะ.. ปะปะปะ.. เปล่านะ แค่ปวดหัวน่ะ เราไม่ค่อยชอบที่ๆ มีคนเยอะน่ะ.."
"แต่ชั้นเห็นแกเพิ่งจะออกจากห้องน้ำนะ เป็นอะไรหรือเปล่า สีหน้าซีดเชียว"
"ไม่เป็นไรหรอก.. ขอบใจนะกมล.."
เขาแสร้งยิ้มด้วยสีหน้าที่ซีดเผือก
"เรียกเราว่า มล ก็ได้ ไม่ต้องเรียกชื่อจริงหรอก.."
"เราถนัดเรียกชื่อจริงน่ะ.. กมล"
"งั้นตามใจล่ะกัน.."
สิ้นคำสนทนาระหว่างทั้งสองคน ก็มีเสียงหนึ่งที่แลดูมีอำนาจดังขึ้น
"เอ้า. เอ้า. เอ้า. เอะอะอะไรกันแต่เช้า ไม่เข้าเรียนรึไง วิชาชั้นน่ะ ใครไม่ถึงเกรดบีถือว่าไม่ผ่านนะ"
อาจารย์วิชาเคมีศึกษาเดินเข้ามาพร้อมกับกลุ่มนักเรียนที่มุงอยู่หน้าระเบียงสักครู่
     เมื่อเข้าสู่ชั่วโมงเรียน คิน พยายามที่จะตั้งใจเรียน แต่ก็ขัดต่อความนึกคิดในสายตาที่ชินมองเขาเมื่อช่วงเช้า จึงทำให้เขาไม่มีสมาธิต่อการเรียน จนกระทั่งพักกลางวัน เขาเดินไปยังห้องพักครูเพื่อค้นหาอะไรบางอย่าง
"คุณครูครับ.. ชินชรณ์อยู่ที่ไหนครับ.."
"ครูก็ไม่ทราบนะ. ลองถามครูจิระดูสิ"
เขาค้นหาทั่วทั้งโรงเรียนก็ไม่ปรากฎตัวชินสักที
'สงสัยจะกลับไปนอนจมกองขยะแล้วสินะ'
ท่ามกลางความคิดที่เชิงเหยียดหยาม กึกก้องขึ้นกับเสียงที่เขาตามหา
"นายตามหาเรางั้นรึ.."
เขามองหาต้นตอของเสียงก็พบว่า ชิน ยืนอยู่ข้างซอกตึกที่ดูทมึนน่ากลัว
"แกรู้ได้ยังไงว่าชั้นจะหาแก.."
"เราเห็นนายถามหาอาจารย์เกือบทุกคนทั่วโรงเรียน ทั้งๆ ที่เราเดินตามหลังนายตลอด มีอะไรงั้นเหรอ.."
"..."
เขาเกิดความสงสัยขึ้นอย่างทันใด
'นี่มันเดินสะกดรอยตามโดยที่เราไม่รู้ตัวเลยงั้นรึ'
"นายน่ะ แอบเอากระดาษข้อสอบมาสอดไว้ในหนังสือใต้โต๊ะของเราใช่มั้ยล่ะ"
"อะ.. อะ.. อะไรของแกว่ะ เราจะรู้ได้ไงล่ะ ว่าแกนั่งโต๊ะไหน.."
"นายทำพลาดอยู่สองข้อ ข้อแรก นายลืมไปแล้วรึไงว่าโรงเรียนแห่งนี้มีระบบรักษาความปลอดภัยอันดับต้นๆ ของประเทศ
ข้อสอง นายลืมสิ่งๆ นี้ไว้ในหนังสือของเรา.."
ชินหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงเขา และโยนไปให้เขา
"..."
เขาเห็นของสิ่งนั้นถึงกับหน้าซีด เหงื่อไหลท่วมตัว
"ที่สำคัญนะ คิน.. นายมีความบาดหมางต่อเราอยู่อย่างนึงคือ.. นายต้องการจะเอาชนะเราในด้านการศึกษา"
คินยืนตัวสั่น นิ่งๆ พร้อมจ้องมองชินด้วยสายตาอันโหดเหี้ยม
"อีกอย่าง.. เรื่องนี้ทางโรงเรียนยังไม่รู้ว่านายเป็นคนป้ายสีเรา แต่ถ้านายจะกำจัดเราทิ้งจากโรงเรียน นายไม่มีทางที่จะกำจัดได้หรอก.."
สิ้นเสียงคำพูด ชินเดินหายไปจากมุมตึกเหมือนในตอนแรกที่เขามา
'ชิ.. มันคงง่ายไปสำหรับแกสินะ ที่จะกำจัด ถ้าอย่างนั้นเรามาสู้ด้วยความฉลาดของเราสองคนล่ะกัน'

เรื่องราวของพวกเขาสองคน เริ่มเข้มข้นขึ้น และจะเกิดอะไรขึ้นกับ ชินชรณ์ อย่าลืมติดตามในตอนหน้า ณ พันทิป แห่งเดียวนี้นี่เอง