เรามีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายเยอะแต่ก็จะมีคนนึงที่สนิทตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้
เรากับมันไม่เคยพูดดีๆกันเลย เจอหน้านิด่ากันตลอด(แต่อยู่ด้วยกันทุกวัน)

เวลาที่อยากไปไหนทำอะไร มันก็จะพาไปตลอด...
เวลาที่อยากกินอะไรจะด่ากันก่อน แต่ก็ยอมไปกินที่เราอยากกินตลอด...
เวลาที่ไปอ่านหนังสือห้องสมุด กลับตี2-ตี3มันก็ไม่นอนรอไปรับ....
เวลาที่จะกลับบ้านทั้งๆที่มันกลับก่อนได้ แต่มันก็รอกลับพร้อมเรา...
เวลาที่เราอยากไปงานอะไรที่คนเยอะๆ(มันไม่ชอบคนเยอะ) แต่ก็ตามใจเรา...
เวลาที่เรามีธุระจริงๆเรากลับเองได้ แต่มันก็จะขับรถมารับตลอด(บอกกูก็มีธุระตลอดแต่ไม่เห็นมีสักที)
เวลาที่ใครมาจีบเราหรือเวลาที่เราคุยกับคนที่เราคุยด้วย มันจะด่าเราตลอดว่าเขาไม่ดีนั้นนี้
เวลาที่ไปกินอะไร มันไม่เคยให้เราออกตังเลยมันออกตลอด(บอกตลอดบ้านกูรวย) 555555555

มันปากหมา หน้า สันดารเสีย ....แต่ก็ดีกับเราเพื่อนเราที่มันไม่รู้จัก
เราไม่เคยคิดชอบหน้ามันเลย แต่ต้องเจอกันทุกวัน(กินข้าวด้วยกันทุกวันมันบอกไม่มีคนเถียงไม่มีคนด่า-ไม่ลง) 555

ตอนนี้เรา....ไม่รู้ว่าเวลาที่เจอเราแอบยิ้มตั้งแต่เมื่อไหร่?
ตอนนี้เรา....ไม่รู้ว่าเวลาที่อยู่ด้วยกันมีความสุขตั้งแต่เมื่อไหร่?

มันเคยถามเราว่าชอบมันมั๊ย?
จะบอกว่า...เมื่อก่อนอะไม่กูเกลียด แต่ตอนนี้กูแพ้ความดีวะ 555555555555

ปล.เราไม่บอกมันหรอกว่าเราคิดอะไรเราไม่แสดงออกมันไม่รู้หรอก
     เราจะเก็บทุกอย่างไว้ในใจเราคนเดียว เราไม่อยากเสียเพื่อนไม่อยากเสียความทรงจำดีๆ
     ตอนนี้เวลานี้....เรายังมีคามสุขที่ยังมีมันอยู่ข้างๆเราแบบนี้
ขอบคุณทุกๆอย่างเลยที่ทำกูหวั่นไหว 555555