เรื่องมันเริ่มที่ว่า...
วันแรกที่รู้จักกันคือวันรับน้องของโรงเรียน เป็นงานที่โรงเรียนจัดให้เพราะทางโรงเรียนไม่ให้ออกไปรับนอกสถานที่ ทางดรงเรียนจึงจัดกิจกรรมนี้ขึ้นมาและเกือบไม่มีกิจกรรมนี้ล่ะ เพราะถ้าไม่มีการรับน้องก็จะไม่รู่ว่าใครเป็นพี่รหัสเรา เริ่มเรื่องเลยล่ะกัน ตอนที่จับฉลากเลือกว่าใครจะได้โค้ชไหนและโค้ชนั้นจะเป็นคำใบ้ของพี่แต่คือเป็นคำใบที่ยากมาก เพราะห้องพี่รหัสเป็นห้องที่มีผู้ชายครึ่งห้องและผู้หญิงครึ่งห้อง แต่ห้องของรุ่นพี่ห้องอื่นจะผู้ชายแค่ สิบห้าถึงสิบหกคน และโค้ชที่เราจับได้คือโค้ชว่า ทหารพัน เราก็ไม่รู้ว่าใครเพราะผู้ชายเยอะมากแต่พอตัดไปตัดมามีให้เลือกสองคนว่าใครหน้าจะใช้โค้ชนี่เพราะเราดูจากหน้าตา และนิสัย และทุกๆวันที่เพื่อนของเราก็ได้ของจากพี่รหัสหลายอย่างและเหลือเรากับเพื่อนอีกสองคนที่ยังไม่เคยได้อะไรเลย เพื่อนเรามีทั้งหมดหกคนนับเราด้วย แต่สี่ครคือได้คนล่ะสองรอบล่ะ เราก็แอบน้อยใจน่ะ แต่มีวันนึงที่เรามาสายแต่คือเป็นวันที่พี่รหัสเอาของมาให้ แต่พี่แกฝากเพื่อนมา เพื่อนก็บอกเราว่าพี่รหัสฝากของมา คือเยอะมากน่ะถ้าเปรีบเทียบกับของเพื่อนทั้งหมด แต่คือก็ไท่กล้ากินน่ะเราก็ให้เพื่อนกินช่วยเพราะแต่ล่ะอย่างคือ ขนม เพื่อนก็ขอกินเรากฺนน่ะเราก็เก็บไว้แค่ป็อกกี้สองกล่องและก็นม คือมันเป็นวันที่เราก็เอาของมาให้พี่แกด้วยแต่ก็ไม่มากอ่ะ เราก็เลยถือโอกาศซื้อคือเลยคือมันจะแบบเดี๋ยวกันล่ะ และต่อๆมาคืดของก็มาอีกหลังจากที่ผ่านไปไม่รู้กี่วัน พี่แกก็เอาป็อกกี้มาให้อีกล่ะคราวนี้ ห้า กล่องคราวนี้เราก็ไม่กินเพราะมันหวาน เราก็เลยให้เพื่อนกินกล่องนึง และเราก็เก็บไว้หลังจากนั้นเราก็จำไม่ได้ เราขอลัดมาวันรับน้องเลยน่ะ วันนั้นเป็นวันที่ลุ้นมากๆเพราะในใจเรามีสองคนแต่คนนึงที่เราว่าใช่แน่ก็ดันไม่ใช่แต่อีกคนที่เพื่อนเชียร์ดันใช่555555555555555 #เดี๋ยวมาต่อน่ะ