อยากมาขอคำปรึกษาค่ะ ตอนนี้อึดอัดมาก เข้ากับแม่เลี้ยงไม่ได้เลยค่ะ
คือรู้สึกแย่ อยู่ด้วยกันกับคนนี้มานานมากๆแล้วแต่เราอึดอัดทุกครั้งที่เจอหน้าเลยค่ะ
เด็กๆพ่อเราทำงานหาเงินไม่มีเวลามาดูแลเรา อันนี้เข้าใจได้ แม่เลี้ยงเราก้ดูเราบ้าง แต่พอเขามีลูกเองเราก็ถูกตัดจากสังคมของเขาเลยค่ะ555 เจ็บปวดมากเวลาต้องเห็นคนในครอบครัวเดียวกันแท้ๆได้รับความรักที่เราอยากได้มากกว่า อิจฉาค่ะพูดตรงๆเลย อันนี้คือตอนเด็ก เรื่องก็ฝังใจไป เราก็เก็บไว้ในใจจนกระทั้งช่วงม.ต้น ได้รับรู้ว่าเขาเกลียดเราค่ะ แบบเขาไปนินทาเราให้เพื่อนเขาซึ่งดันบังเอิญเป็นแม่เพื่อนสนิทเราฟัง เพื่อนเราก็ได้ยินมาจากแม่เลยมาบอกเราว่าทำไมแม่เลี้ยงแกพูดงี้ ตอนนั้นที่รู้คือเสียใจมากจริงๆ55 คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นครอบครัวยังว่าเราลับหลัง จำไม่ได้จริงๆว่าเคยไปทำอะไรให้เขา หรือตอนเด็กเราจะทำไม่ดีกับเขาไว้รึเปล่า ซึ่งก็ไม่น่าใช่เพราะจำไม่ได้ หลังจากตอนนั้นเราก็กลายเป็นคนเงียบกับครอบครัวค่ะ แต่ไม่บอกเขาว่าเรารู้ว่าเขานินทา จนช่วงนี้ เรากำลังจะเข้ามหาลัยค่ะ ก็อ่านหนังสือปกติ แต่ทุกอย่างมันเริ่มแย่ลง เขาเริ่มพูดว่าเราลอยๆ เริ่มหาเรื่องค่ะ คือเหมือนเราเงียบไม่เคยว่าอะไรเขาตอบ เขาเลยชอบมาลงกับเราค่ะ เช่นทะเลาะก้บลูกตัวเองมา ก็มาหาเรื่องว่าเรา ประมาณนั้น สิ่งที่เราไม่เข้าใจจริงๆคือ แค่เป็นลูกติดมันทำให้รู้สึกอับอายหรอคะ แบบมันมีถ่ายรูปครอบครัว เขาก็หาวันที่เราไม่ว่างเพื่อไปถ่ายค่ะ ตอนแรกพ่อก็บอกให้รอแต่สุดท้ายก็ถ่ายค่ะ55555รู้สึกเหมือนตัวเองโดนทิ้ง รูปนั้นเลยไม่มีเรา แล้วเขาก็เอารูปเซตนั้นใส่กรอบตั้งโชว์ไว้ทุกมุมบ้าน จริงๆตอนแรกเรากับลูกเขาสนิทกันนะคะ ตอนเด็กๆสนิทมาก แต่วันนึงเขาก็พยายามกีดกันลูกเขาออกจากเราค่ะ รู้สึกตัวอีกที ลูกเขาก็ไม่มาคุยสนิทกับเราเหมือนเดิมอีกเลย

ระบายมายาวมาก จริงๆข้ามมาตรงนี้เลยได้นะคะ
ที่อยากรู้คือ คนที่แต่งงานกับพ่อหม่าย รู้สึกว่าลูกของเขาเป็นภาระรึเปล่าคะ คือสามารถทำใจมองว่าเป็นลูกคนนึงแบบจริงใจได้รึเปล่าคะ หรือมันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่ฝ่ายสามีต้องเป็นคนดูแลลูกเอง คุณแค่มาแต่งด้วย ประมาณนั้นรึเปล่า นี่คือตอนนี้เหมือนเป็นปมฝังใจมาก โตขึ้นนี่อยากจะหาสามีที่มีลูกติดแล้วชดเชยส่วนที่ขาดของตัวเองมากๆเลยค่ะ