ผมเขียนกระทู้นี้ด้วยความรู้สึกที่โคตรไม่ชอบตัวเองเลย

ความรู้สึกที่ไปชอบใครสักคนมาก ๆ แล้วทำอะไรไม่ถูก กลัวเค้าจะรำคาณ กลัวเค้าจะเลิกชอบเรา ทั้งที่คนนั้นเป็นคนเข้ามาหาเราก่อนและบอกชอบเราก่อนแท้ ๆ พอผมเริ่มรู้สึกชอบ อยากพัฒนาความสัมพันธ์ก็เหมือนเค้าจะเริ่มตีห่างผมออกไปอีกแล้ว

หรือเพราะคนแบบผม นิสัยแบบนี้ มันไม่มีอะไรดึงดูดพอให้ใครอยากร่วมแชร์ความรู้สึกด้วย ทั้งที่ก่อนนี้นายเป็นคนบอกชอบเราก่อนเอง แต่พอรู้จักเรามากขึ้น สนิทกันมากขึ้น เราไม่น่าสนใจ ไม่น่าค้นหา ไม่น่าอยู่ด้วยแล้วหรอ

แบบนี้มันทำให้ผมกลัว กลัวที่จะเริ่มใหม่กับใครเรื่อย ๆ ผมเกลียดความรู้สึกที่กำลังรับรู้ว่าคนที่เราชอบกำลังจะหายไป มันทำตัวไม่ถูก มันรู้สึกเฟล

ผมก็คิดน่ะ ว่าเราไม่มีดีพอที่จะดึงดูดเค้าไว้ต่อหรอว่ะ หรือเรานิสัยไม่ดี น่าเบื่อ หรือเพราะอะไร

ผมเป็นเกย์ แต่ผมไม่ได้ทำตัวเหมือนเกย์อีกส่วน ที่หาคู่สนุกไปวัน ๆ ผมเป็นเกย์อีกฝั่งที่ยังรอคอยความรักและความผูกพันที่ยืดยาว ผมไม่ได้หล่อ แต่ก็ไม่ได้ขี้เหล่ มีคนเข้ามาคุยเรื่อย ๆ แต่คนที่ผมจะชอบคือคนที่ผมรู้สึกว่าใช่แล้ว คนนี้แหละ แต่พอสักระยะ สาม สี่ เดือน ก็เป็นเหมือนเดิม

เพื่อน ๆ มีใครที่เคยรู้สึกแบบนี้ หรือเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาบ้างมั้ยครับ แล้วจัดการความรู้สึกตัวเองยังไง มาแชร์กันนะครับ