เริ่มเป็นสมาชิก (จริงจัง) ของ Pantip วันแรก หลังจากที่นั่งอ่านกระทู้เพื่อนๆ
ที่มาแลกเปลี่ยนมุมมองและความรู้กันมากมาย
กระทู้แรกของเราวันนี้ จึงขอรีวิว ตัวตนเราน่าจะเหมาะ
เราอายุ 27 (เดือนหน้าจะ 28 แระ) ทำอาชีพรับราชการครู อยุ่ จ.กาญ
โรงเรียนเราอยู่บนภูเขา มีนักเรียนประมาณสามร้อยกว่าคน(นาๆชาติ)
เราชอบการเดินทาง ไปยังสถานที่ต่างๆ และในระหว่างการเดินทาง
ของเรา มักมีความทรงจำให้บันทึกเสมอๆ สิ่งที่บันทึกได้ดีกว่า
ดินสอหรือปากกา มันคือ "ภาพถ่าย" บางทริปที่เราเดินทาง
ไม่มี ลายลักษณ์อักษรใดๆ มีเพียงภาพถ่าย ที่เรียงรายกันอยุ่
ในโฟลเดอ แค่นั้น มันก้เพียงพอแล้ว อาจารย์ของเราเคยสอนว่า
ให้ภาพเป็นตัวเล่าเรื่อง
ตอนแรกๆ ก็ไม่เข้าใจหรอกนะ ต้องถ่ายภาพ 30 ภาพไปส่งอาจารย์
โดยเลือกสถานที่ใดก็ได้ 1 ที่ โดยห้ามมีคำอธิบายเป็นตัวหนังสือเลย
คะแนนเต็ม 30 เราก็ได้มา 30 ประทับใจสุดๆ และสถานที่ ที่เลือกเป็น
โลเกชั่นส่งงาน อาจารย์ในวันนั้นคือ ตลาดโต้รุ่งที่หัวหิน ^__^
นั่นคือ จุดเริ่มต้น ของการค้นพบตัวเอง
เราพบว่า ตัวเองมีความสุขกับอะไร
เราเริ่มเดินตามทางที่ตัวเองชอบ และคิดว่าทำแล้ว
มีความสุข และสิ่งนั้นต้องไม่เดือดร้อนคนอื่น
เราตั้งใจเรียนจนจบ (ตอนนี้ก็ ป.โท แระ) แล้ว
ตั้งใจสอบเข้ารับราชการ เพราะนั่นคือความภุมิใจ
ของพ่อและแม่ แล้วเราก็ทำได้ ถึงวันนี้เราจึง
เลือกวิถีของเราเองบ้าง เราชอบเที่ยว เราก้เที่ยว
ในทุกวันหยุดที่เรามีโอกาส เราชอบถ่ายรูป เราก็
ถ่ายๆๆ แล้วก็โพสๆๆๆ รูปของเรา มันแค่รูปธรรมดาๆ
แต่ทุกรูปที่เห็นมันคือภาพสะท้อน มุมมองของแต่ละบุคคล
เอ่อมมม พูดวนๆ ไป วนๆ มา ... ทำยังกับว่า
อันนี้คือ สมุดบันทึกออนไลน์ 5555+
ก็นี่แหละ "ฉัน"
ฉันเป็นของฉันแบบนี้ เรียกตัวเองว่า มะนุดอินดี้
ซึ่งความจริงอาจเปนมะนุดธรรมดาๆ ที่เอาแต่ใจ
ก็เป็นได้ แต่ทำแล้วมีความสุข ก็ทำอ่ะ
ไม่เดือดร้อนใคร ก็ทำอ่ะ ชีวิตเราใช้ๆไปเหอะ .... เนอะ
#วิถีอินดี้ #ยัยนกฮูก
[SR] วิถีอินดี้ #ฉบับยัยนกฮูก
ที่มาแลกเปลี่ยนมุมมองและความรู้กันมากมาย
กระทู้แรกของเราวันนี้ จึงขอรีวิว ตัวตนเราน่าจะเหมาะ
เราอายุ 27 (เดือนหน้าจะ 28 แระ) ทำอาชีพรับราชการครู อยุ่ จ.กาญ
โรงเรียนเราอยู่บนภูเขา มีนักเรียนประมาณสามร้อยกว่าคน(นาๆชาติ)
เราชอบการเดินทาง ไปยังสถานที่ต่างๆ และในระหว่างการเดินทาง
ของเรา มักมีความทรงจำให้บันทึกเสมอๆ สิ่งที่บันทึกได้ดีกว่า
ดินสอหรือปากกา มันคือ "ภาพถ่าย" บางทริปที่เราเดินทาง
ไม่มี ลายลักษณ์อักษรใดๆ มีเพียงภาพถ่าย ที่เรียงรายกันอยุ่
ในโฟลเดอ แค่นั้น มันก้เพียงพอแล้ว อาจารย์ของเราเคยสอนว่า
ให้ภาพเป็นตัวเล่าเรื่อง
ตอนแรกๆ ก็ไม่เข้าใจหรอกนะ ต้องถ่ายภาพ 30 ภาพไปส่งอาจารย์
โดยเลือกสถานที่ใดก็ได้ 1 ที่ โดยห้ามมีคำอธิบายเป็นตัวหนังสือเลย
คะแนนเต็ม 30 เราก็ได้มา 30 ประทับใจสุดๆ และสถานที่ ที่เลือกเป็น
โลเกชั่นส่งงาน อาจารย์ในวันนั้นคือ ตลาดโต้รุ่งที่หัวหิน ^__^
นั่นคือ จุดเริ่มต้น ของการค้นพบตัวเอง
เราพบว่า ตัวเองมีความสุขกับอะไร
เราเริ่มเดินตามทางที่ตัวเองชอบ และคิดว่าทำแล้ว
มีความสุข และสิ่งนั้นต้องไม่เดือดร้อนคนอื่น
เราตั้งใจเรียนจนจบ (ตอนนี้ก็ ป.โท แระ) แล้ว
ตั้งใจสอบเข้ารับราชการ เพราะนั่นคือความภุมิใจ
ของพ่อและแม่ แล้วเราก็ทำได้ ถึงวันนี้เราจึง
เลือกวิถีของเราเองบ้าง เราชอบเที่ยว เราก้เที่ยว
ในทุกวันหยุดที่เรามีโอกาส เราชอบถ่ายรูป เราก็
ถ่ายๆๆ แล้วก็โพสๆๆๆ รูปของเรา มันแค่รูปธรรมดาๆ
แต่ทุกรูปที่เห็นมันคือภาพสะท้อน มุมมองของแต่ละบุคคล
เอ่อมมม พูดวนๆ ไป วนๆ มา ... ทำยังกับว่า
อันนี้คือ สมุดบันทึกออนไลน์ 5555+
ก็นี่แหละ "ฉัน"
ฉันเป็นของฉันแบบนี้ เรียกตัวเองว่า มะนุดอินดี้
ซึ่งความจริงอาจเปนมะนุดธรรมดาๆ ที่เอาแต่ใจ
ก็เป็นได้ แต่ทำแล้วมีความสุข ก็ทำอ่ะ
ไม่เดือดร้อนใคร ก็ทำอ่ะ ชีวิตเราใช้ๆไปเหอะ .... เนอะ
#วิถีอินดี้ #ยัยนกฮูก
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น