เรารู้สึกแย่มากๆค่ะ ที่ชีวิตนี้ถูกกดดันมาตลอด ตั้งแต่คนในครอบครัว ที่คาดหวังกับการเรียนของเรามาตลอด เราเป็นเด็กคณะหนึ่งที่ไม่ใช่คณะที่เลิศเลอมาก ทำให้สิ่งนี้เหมือนจะเป็นเรื่องที่ทำให้คนในครอบครัวผิดหวัง เพราะเราเรียนเก่ง แต่สุดท้ายเราก็ไม่สามารถสอบเข้าคณะที่ดีกว่านี้ได้

ความรู้สึกของเรามันแย่มาก ที่เค้าจะพูดดูถูกเราเสมอ ว่าอาชีพนี้เงินเดือนเท่านี้ๆ จบไปก็ไม่มีลู่ทาง สู้อีกอาชีพไม่ได้ ไม่มีเกียรติเลย ไม่น่าภาคภูมิใจ เรารู้สึกว่าตอนนี้เรามีคุณค่าอะไรเหลือบ้างมั้ย? ทำไมเหยียบย่ำกันจัง ญาติเราอีกคนก็ถามอยู่นั่นว่าเราจะเรียนจบมั้ย เหมือนดูแววแล้วคิดดูถูกเราว่าเราเรียนไม่จบ (คนนี้เขาคิดว่าคณะเราจบยากค่ะ สวนทางกับครอบครัวนิดหน่อย) แต่พูดง่ายๆเลยคือเขาดูถูกว่าเราไม่น่าจบ

ดูสิคะ ขนาดมีคนมองคณะนี้เป็นสองมุม ยากกับง่าย แต่สุดท้ายจุดจบเดียวกันคือคำดูถูกและบั่นทอนกำลังใจ

ทุกวันนี้ขาดที่พึ่งมากๆ รู้สึกแย่ เวลามีเรื่องเสียใจก็ปรึกษาใครไม่ได้ ไม่มีใครรักเราเลย จริงๆนะคะ ทุกคนหวังผลประโยชน์จากตัวเราว่าจบมาจะทำให้เค้าสบายให้ได้ ทั้งที่ตอนนี้เราไม่เคยได้รับความสบายและน้ำหล่อเลี้ยงใจเลย มีแต่ใช้เราเป็นเครื่องมือต่างๆนานา คืดแล้วเศร้านะคะ

ควรทำยังไงให้เข้มแข็งขึ้นบ้าง เหมือนไม่เหลือใครเลย พอครอบครัวไม่อบอุ่นก็เหมือนจะทำลายความสัมพันธ์กับเพื่อนและคนรอบข้างไปหมด