ตอนที่ท่านหญิงกะนายเล็กหนีไปเที่ยวกัน 'ฉองต่อฉอง' เพราะป้าสร้อยไม่ฉะบัย  (ภาษาเขียนฉันแรดนิดนึง +555 เพื่ออุปการะหัวทู้อีกที )

แล้วท่านหญิงก็ทรงชุดพื้นเมืองแคว้นบาวาเรีย พายเรือ ดินเนอร์ รับดอกไม้นายเล็ก  ( มันใหญ่มาก )  แล้วหนามตำพระกรท่านหญิง

พอตอนมาส่งเด็จท่านหญิงหน้าห้อง  ไดอะล็อคไม่เป๊ะ  ประมาณว่า


ท่านหญิง  :  "ขอบใจนายเล็กมากนะ  คืนนี้หญิงมีความสุขมาก"  (พระพักตร์เอียงอาย ตาฉ่ำ หลบสายเนตร สุรเสียงสั่นๆ กระเส่า เขินหนักมาก)

นายเล็ก   :  "เช่นกัน หม่อมก็มีความสุขมากกระหม่อม"  (ตาหวานเยิ้ม แข่งกะซาลาเปาที่ไส้กำลังไหลในมือเรา +555 แหม!!!!,,,...ฉันเป็นเอามาก)


พอถึงตรงนี้ มือไม้ เท้าเราหงิกจิกกระเบื้องคอตโต้เกือบแตก ม้านั่งไม้สักที่มือจิกอยู่ เกือบแหว่ง มันได้อารมณ์ยังไงไม่รู้อะ +555

ทั้งมือไม้แลเท้าหงิกๆ งอๆ แข่งกะชายน้อยแห่งบ้านทรายทองเลยก๊ะ  ชอบมว๊ากก๊ะ