สวัสดีคะ !
เรามีเรื่องราวประสบการณ์การอยู่โรงเรียนประจำคะ มาเล่าให้ฟังกันคะ
ต้องบอกก่อนนะคะว่าเราเป็นนักเรียนมัธยมต้นคะ ตอนแรกที่เรารู้ว่าจะต้องเข้ามาอยู่โรงเรียนประจำหรือที่เรียกว่าโรงเรียนกินนอนนั้นเราเฉยๆมากคะ ไม่รู้สึก
รู้สาอะไรเลย รู้สึกดีต่างหากเพราะในตอนแรกโรงเรียนประจำในความคิดเราคือ ตื่นสายได้ ลืมของก็เข้ามาหยิบ ง่วงก็เข้ามานอนแต่มันผิดหมดเลยคะ (แงๆ)
เมื่อมาอยู่ที่นี้เราตื่นตี5ครึ่ง คะ ตอนนั้นเราหงุดหงิดมากๆ ร้องไห้ ท้อแท้ ปกติเราตื่น7โมงกว่าๆ คะ (ตื่นสายมากๆ) วันแรกนั้นทั้งวันเราร้องไห้แทบทุกชั้วโมง เพราะเราคิดถึงแม่คะและนอกจากนี้อยู่หอ ยังต้องซักผ้าด้วยตัวเอง (ยกเว้นชุดนักเรียน) คือเราไม่เคยซักมาก่อนตอนนั้นเราน้ำตาไหลเลยคะ เพราะเข้าใจแม่แล้วว่าตอนที่แม่บอกให้เราฝึกซักผ้าด้วยตัวเองแล้วเราบ่นว่าขี้เกียจแล้วก็ไม่ทำตอนนั้น พอเรามาทำด้วยตนเองโดยไม่มีแม่ข้างๆ เราก็นึกถึงแม่คนแรกเลย เข้าใจแม่ว่าต้องเหนื่อยแค่ไหน ตอนอยู่บ้านเราไม่ต้องทำอะไรซักอย่างเลย สบายๆ(แม่ทำให้หมด) พอมาอยู่หอ เราก็ต้องซักผ้าด้วยตัวเอง ทำอะไรด้วยตัวเอง บริหารเงินที่ให้มาเป็นสัปดาห์ ทำทุกๆอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ฝึกอยู่ร่วมกับคนหลายๆคนให้ได้ พอเรียนพ้นไปหนึ่งวัน เรายังต้องอาบน้ำให้ทันครูเคาะระฆังอีก แล้วก็เดินไปตู้โทรศัพท์เผื่อโทรหาแม่(คิดถึงมากๆ) อ๋อ ขอบอกก่อนนะคะว่าหอพักนี้ห้ามนำโทรศัพท์เข้ามาและของใช้ไฟฟ้าทุกชนิดคะ (ทรมานมากๆเลย) โอเคต่อคะ!.. หลังจากครูเคาะระฆังกินข้าวแล้วก็ยังต้องเตรียมกระเป๋านักเรียนไปเรียนตอนค่ำอีก(?) ใช่แล้วละคะ เรียนstudy 6โมงครึ่งถึง1ทุ่มครึ่ง(ใส่ชุดนอนขึ้นตึกเรียนไปเรียนนี่แหละคะ) หลังจากเรียนstudyเสร็จก็สวดมนต์ต่อ (เฮ้ออออว์ ง่วงจัง ) สวดยาวซะด้วย หลังจากนั้นก็เข้านอน ชีวิตเด็กหอก็มีอยู่แค่นี้ กินๆ นอนๆ เรียนๆ ชีวิตก็ไม่ค่อยจะมีอิสระสักเท่าไหร่เลย แล้วทุกครั้งที่เราจะต้องเข้าหอเราก็ต้องร้องไห้ถึงขั้นหนักมากเลย เพราะคิดถึงแม่มากๆ (หอพักนี้จะมีรอบออกหอให้คะ จะเป็น2อาทิตย์1ครั้ง) เราคุยกับแม่เราคะว่าปีหน้าจะไม่อยู่แล้วนะ แม่เราก็เข้าใจคะ เพราะแม่รู้ว่าเราไม่ชิน เฮ้อ ๆ ถึงในสายตาและความรู้สึกของเราคือมันไม่ดี(ไม่ชินไง)แต่ที่นี้ก็ให้อะไรที่เราไม่มี เช่น ระเบียบวินัย การรับผิดชอบ(เพราะเกรดเราสูงขึ้นมากๆ) และได้ทำอะไรที่ไม่ได้ลอง เช่น การอาบน้ำด้วยผ้าถุง เรียนตอนดึก นอนเร็ว ไม่ได้เล่นโซเชี่ยล (แหน่ะ!) *-*
สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณผู้ที่อ่านข้อความที่เราเล่า+บ่นให้ฟังกันคะ มีอะไรก็สอบถามได้นะคะ ส่วนคนที่อยู่หอหรือเคยก็มาแสดงความคิดเห็นเล่าประสบการณ์กันนะ
ปล.กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกถ้าเราเขียนหรือพูดอะไรที่ งงๆ ก็ขออภัยด้วยนะคะ มือใหม่ แฮ่ๆ ขอบพระคุณคะ
ชีวิตเด็กหอ(ใน) มันเป็นงี้นี้เอง!
เรามีเรื่องราวประสบการณ์การอยู่โรงเรียนประจำคะ มาเล่าให้ฟังกันคะ
ต้องบอกก่อนนะคะว่าเราเป็นนักเรียนมัธยมต้นคะ ตอนแรกที่เรารู้ว่าจะต้องเข้ามาอยู่โรงเรียนประจำหรือที่เรียกว่าโรงเรียนกินนอนนั้นเราเฉยๆมากคะ ไม่รู้สึก
รู้สาอะไรเลย รู้สึกดีต่างหากเพราะในตอนแรกโรงเรียนประจำในความคิดเราคือ ตื่นสายได้ ลืมของก็เข้ามาหยิบ ง่วงก็เข้ามานอนแต่มันผิดหมดเลยคะ (แงๆ)
เมื่อมาอยู่ที่นี้เราตื่นตี5ครึ่ง คะ ตอนนั้นเราหงุดหงิดมากๆ ร้องไห้ ท้อแท้ ปกติเราตื่น7โมงกว่าๆ คะ (ตื่นสายมากๆ) วันแรกนั้นทั้งวันเราร้องไห้แทบทุกชั้วโมง เพราะเราคิดถึงแม่คะและนอกจากนี้อยู่หอ ยังต้องซักผ้าด้วยตัวเอง (ยกเว้นชุดนักเรียน) คือเราไม่เคยซักมาก่อนตอนนั้นเราน้ำตาไหลเลยคะ เพราะเข้าใจแม่แล้วว่าตอนที่แม่บอกให้เราฝึกซักผ้าด้วยตัวเองแล้วเราบ่นว่าขี้เกียจแล้วก็ไม่ทำตอนนั้น พอเรามาทำด้วยตนเองโดยไม่มีแม่ข้างๆ เราก็นึกถึงแม่คนแรกเลย เข้าใจแม่ว่าต้องเหนื่อยแค่ไหน ตอนอยู่บ้านเราไม่ต้องทำอะไรซักอย่างเลย สบายๆ(แม่ทำให้หมด) พอมาอยู่หอ เราก็ต้องซักผ้าด้วยตัวเอง ทำอะไรด้วยตัวเอง บริหารเงินที่ให้มาเป็นสัปดาห์ ทำทุกๆอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ฝึกอยู่ร่วมกับคนหลายๆคนให้ได้ พอเรียนพ้นไปหนึ่งวัน เรายังต้องอาบน้ำให้ทันครูเคาะระฆังอีก แล้วก็เดินไปตู้โทรศัพท์เผื่อโทรหาแม่(คิดถึงมากๆ) อ๋อ ขอบอกก่อนนะคะว่าหอพักนี้ห้ามนำโทรศัพท์เข้ามาและของใช้ไฟฟ้าทุกชนิดคะ (ทรมานมากๆเลย) โอเคต่อคะ!.. หลังจากครูเคาะระฆังกินข้าวแล้วก็ยังต้องเตรียมกระเป๋านักเรียนไปเรียนตอนค่ำอีก(?) ใช่แล้วละคะ เรียนstudy 6โมงครึ่งถึง1ทุ่มครึ่ง(ใส่ชุดนอนขึ้นตึกเรียนไปเรียนนี่แหละคะ) หลังจากเรียนstudyเสร็จก็สวดมนต์ต่อ (เฮ้ออออว์ ง่วงจัง ) สวดยาวซะด้วย หลังจากนั้นก็เข้านอน ชีวิตเด็กหอก็มีอยู่แค่นี้ กินๆ นอนๆ เรียนๆ ชีวิตก็ไม่ค่อยจะมีอิสระสักเท่าไหร่เลย แล้วทุกครั้งที่เราจะต้องเข้าหอเราก็ต้องร้องไห้ถึงขั้นหนักมากเลย เพราะคิดถึงแม่มากๆ (หอพักนี้จะมีรอบออกหอให้คะ จะเป็น2อาทิตย์1ครั้ง) เราคุยกับแม่เราคะว่าปีหน้าจะไม่อยู่แล้วนะ แม่เราก็เข้าใจคะ เพราะแม่รู้ว่าเราไม่ชิน เฮ้อ ๆ ถึงในสายตาและความรู้สึกของเราคือมันไม่ดี(ไม่ชินไง)แต่ที่นี้ก็ให้อะไรที่เราไม่มี เช่น ระเบียบวินัย การรับผิดชอบ(เพราะเกรดเราสูงขึ้นมากๆ) และได้ทำอะไรที่ไม่ได้ลอง เช่น การอาบน้ำด้วยผ้าถุง เรียนตอนดึก นอนเร็ว ไม่ได้เล่นโซเชี่ยล (แหน่ะ!) *-*
สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณผู้ที่อ่านข้อความที่เราเล่า+บ่นให้ฟังกันคะ มีอะไรก็สอบถามได้นะคะ ส่วนคนที่อยู่หอหรือเคยก็มาแสดงความคิดเห็นเล่าประสบการณ์กันนะ
ปล.กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกถ้าเราเขียนหรือพูดอะไรที่ งงๆ ก็ขออภัยด้วยนะคะ มือใหม่ แฮ่ๆ ขอบพระคุณคะ