คุณแม่อายุ 56 ค่ะ มีโรคประจำตัวคือ เบาหวาน ความดัน และมะเร็งปอด
ตรวจพบมะเร็งปอดระยะที่ 3 เมื่อ 2 ที่แล้ว รับการคีโม ทานยาก็ดีขึ้นมาตลอด จนมาเมื่อต้นเดือน ธ.ค นี้ แม่มีอาการแขนขาอ่อนแรง มือสั่น เดินเหินเองแทบไม่ได้ จึงพาคุณแม่แอดมิท หมอบอกว่า มะเร็งเข้าสู่ระยะลุกลามไปที่สมอง และกระดูก แนะนำให้ส่งตัวไปฉายแสงที่ จ.สุรินทร์
เราที่เป็นลูกสาวเชื่อมั่นในการแพทย์สมัยใหม่ค่ะ เชื่อว่ามันจะช่วยยืดอายุ หรือทำให้คุณภาพชีวิตแม่ดีขึ้นในวาระสุดท้าย
แต่แม่มีความเชื่อฝังหัวมากว่า ฉายแสงแล้วจะทรมาน และจะทรุดลงอย่างรวดเร็ว...
เราอธิบายแล้ว ว่าคนเหล่านั้นทรุดเพราะโรค ไม่ใช่เพราะแสง แต่ก็อย่างว่าค่ะ ใครมีคนแก่ที่บ้านน่าจะเข้าใจ ว่าเปลี่ยนความคิดคนรุ่นนี้ยากแค่ไหน อีกอย่าง ระยะ 2 ปีที่ผ่านมา ระแวกบ้านมีคนฉายแสงแล้วทรุดจนเสียลงใน 1-3 เดือนถึง 3 คน เราเลยหมดทางพูด
จริงๆ แล้วเราบังคับแม่ได้นะคะ ถ้าเรายืนยันให้ทำ แม่ก็จะต้องยอมเรา เพราะแม่ค่อนข้างเกรงใจเรา
แต่ประเด็นคือ เราทราบดีว่ากำลังใจนั้นสำคัญกับแม่มากๆๆๆๆ มากจริงๆ
นั่นคือ ตอนที่เรายังเดินทางมาดูแลไม่ได้ แม่ดูแย่มากจนหมอห่วงค่ะ แต่พอเรามาถึง และได้ดูแลใกล้ชิด แค่ 2 วัน แม่ดีขึ้นแบบเห็นได้ชัดมาก ดีขึ้นจนหมอแปลกใจ แต่พอเราบอกจะให้ฉายแสง และบังคับแม่ เช้ามาแม่ทรุดเลยค่ะ อาการทรุดจนหมอเดินมาทุก ชม.
เราเลยเกิดอาการลังเลค่ะ ถ้าบังคับแม่ฉายแสงทั้งๆ ที่ท่านไม่สบายใจแบบนี้ แน่นอนว่าท่านจะตามใจเพื่อความสบายใจของลูก แต่ท่านจะแอบกังวลใจ บวกกับเจอผลข้างเคียงการฉายแสงเล็กๆ น้อยๆ จนทำให้ทรุดลงรึเปล่า
เมื่อเช้าวาน เราเดินไปพูดว่า ขอคิดดูก่อนนะ ปรึกษาสามีก่อน อาจตามใจแม่ ไปอยู่ด้วยกัน รักษาประคับประคอง แม่ดูแจ่มใสขึ้นเลย คุยจ้อยๆ ความดันดีขึ้น
เฮ้อออ ขอถอนหายใจหน่อยเถอะค่ะ
อยากปรึกษาว่า
- เราควรตามใจแม่ รึพยายามกล่อมต่อไปคะ อย่างที่บอก แม่คงยอมเรา แต่ใจลึกๆ คงกลัวตลอด
- หากต้องกล่อมต่อ ควรใช้คำพูดแบบไหนดีคะ
- ถ้าใครเป็นคนอิสาน เคยผ่านการฉายแสงแล้วดีขึ้น แล้วสะดวกให้ติดต่อส่วนตัว จะกราบขอบพระคุณมากๆ เลยค่ะ
เรามีแม่คนเดียวค่ะ
ช่วยด้วยค่ะ คุณแม่เป็นมะเร็งปอดลุกลามไปสมอง แต่ไม่ยอมฉายแสงค่ะ
ตรวจพบมะเร็งปอดระยะที่ 3 เมื่อ 2 ที่แล้ว รับการคีโม ทานยาก็ดีขึ้นมาตลอด จนมาเมื่อต้นเดือน ธ.ค นี้ แม่มีอาการแขนขาอ่อนแรง มือสั่น เดินเหินเองแทบไม่ได้ จึงพาคุณแม่แอดมิท หมอบอกว่า มะเร็งเข้าสู่ระยะลุกลามไปที่สมอง และกระดูก แนะนำให้ส่งตัวไปฉายแสงที่ จ.สุรินทร์
เราที่เป็นลูกสาวเชื่อมั่นในการแพทย์สมัยใหม่ค่ะ เชื่อว่ามันจะช่วยยืดอายุ หรือทำให้คุณภาพชีวิตแม่ดีขึ้นในวาระสุดท้าย
แต่แม่มีความเชื่อฝังหัวมากว่า ฉายแสงแล้วจะทรมาน และจะทรุดลงอย่างรวดเร็ว...
เราอธิบายแล้ว ว่าคนเหล่านั้นทรุดเพราะโรค ไม่ใช่เพราะแสง แต่ก็อย่างว่าค่ะ ใครมีคนแก่ที่บ้านน่าจะเข้าใจ ว่าเปลี่ยนความคิดคนรุ่นนี้ยากแค่ไหน อีกอย่าง ระยะ 2 ปีที่ผ่านมา ระแวกบ้านมีคนฉายแสงแล้วทรุดจนเสียลงใน 1-3 เดือนถึง 3 คน เราเลยหมดทางพูด
จริงๆ แล้วเราบังคับแม่ได้นะคะ ถ้าเรายืนยันให้ทำ แม่ก็จะต้องยอมเรา เพราะแม่ค่อนข้างเกรงใจเรา
แต่ประเด็นคือ เราทราบดีว่ากำลังใจนั้นสำคัญกับแม่มากๆๆๆๆ มากจริงๆ
นั่นคือ ตอนที่เรายังเดินทางมาดูแลไม่ได้ แม่ดูแย่มากจนหมอห่วงค่ะ แต่พอเรามาถึง และได้ดูแลใกล้ชิด แค่ 2 วัน แม่ดีขึ้นแบบเห็นได้ชัดมาก ดีขึ้นจนหมอแปลกใจ แต่พอเราบอกจะให้ฉายแสง และบังคับแม่ เช้ามาแม่ทรุดเลยค่ะ อาการทรุดจนหมอเดินมาทุก ชม.
เราเลยเกิดอาการลังเลค่ะ ถ้าบังคับแม่ฉายแสงทั้งๆ ที่ท่านไม่สบายใจแบบนี้ แน่นอนว่าท่านจะตามใจเพื่อความสบายใจของลูก แต่ท่านจะแอบกังวลใจ บวกกับเจอผลข้างเคียงการฉายแสงเล็กๆ น้อยๆ จนทำให้ทรุดลงรึเปล่า
เมื่อเช้าวาน เราเดินไปพูดว่า ขอคิดดูก่อนนะ ปรึกษาสามีก่อน อาจตามใจแม่ ไปอยู่ด้วยกัน รักษาประคับประคอง แม่ดูแจ่มใสขึ้นเลย คุยจ้อยๆ ความดันดีขึ้น
เฮ้อออ ขอถอนหายใจหน่อยเถอะค่ะ
อยากปรึกษาว่า
- เราควรตามใจแม่ รึพยายามกล่อมต่อไปคะ อย่างที่บอก แม่คงยอมเรา แต่ใจลึกๆ คงกลัวตลอด
- หากต้องกล่อมต่อ ควรใช้คำพูดแบบไหนดีคะ
- ถ้าใครเป็นคนอิสาน เคยผ่านการฉายแสงแล้วดีขึ้น แล้วสะดวกให้ติดต่อส่วนตัว จะกราบขอบพระคุณมากๆ เลยค่ะ
เรามีแม่คนเดียวค่ะ