"ชั่วแต่กายวาจาย่อมปรากฏ           คนทั้งหมดแม่นแท้เขาแลเห็น
ชั่วในใจบังปิดไว้มิดเม้น            สิบห้าเล่มเกวียนเข็นไม่หมดมวล
คดสิ่งอื่นหมื่นแสนแม้นกำหนด       โกฏิล้านคดซับซ้อนพอนับถ้วน
คดของคนล้มล้ำคดน้ำนวล            เหลือกระบวนที่จะจับนับคดค้อม"

ครูมอบหมายให้ทอดคำประพันธ์"อิศรญาณภาษิต" คนละสองบท ซึ่งเราได้บทนี้
เราแปลประมาณว่า "กริยาวาจาที่ไม่ดีย่อมมีคนเห็น แต่ถ้าความชั่วที่ไม่ดีที่อยู่ในจิตใจกลับไม่มีใครเห็น มันอาจจะมากมายเกินกว่าที่เราจะคาดถึง ไม่ว่าอะไรบนโลกนี้ที่คด อย่างเช่น การคดเคี้ยวของแม่น้ำลำคลอง ไม่ว่าจะคดแค่ไหน เราก็รู้ได้ว่า มันคด แต่กับใจคนเรานี่สิจะคดแค่ไหนก็ไม่อาจจะประมาณค่าได้"
ประมาณนี้แหละคะ งงๆ ไหมคะ ไม่รู้ว่าถูกหรือเปล่า ใครมีความคิดเห็นอย่างไรก็ช่วยแนะนำกันด้วยนะคะ พรุ่งนี้หนูจะส่งแล้ว ขอบคุณค่ะ