ไม่กี่วันมานี้สายลมแห่งความหนาวเย็นได้เดินทางลอยละล่องมาถึงบานหน้าต่างที่ห้องนอนของผม จนอดใจไม่ได้ที่จะไม่หยิบไวโอลินคู่ใจมาบรรเลงบทเพลงให้เข้ากับบรรยากาศ เพลงแรกที่ผมนึกถึงขึ้นมาเลยคือเพลงนี้ครับ

เพลง Only you เป็นเพลงจากซีรีย์ Winter Sonata ที่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดีนี่แหละครับ สำหรับผมเองแล้วพอได้ฟังเพลงนี้ครั้งแรกก็รู้สึกเหมือนดั่งต้องมนต์ห้ามใจตัวเองไม่ให้เลิกฟังไม่ได้จริง ๆ เปิดวนไปวนมาจนหมดวันเป็นอย่างนั้นอยู่หลายวันเลยครับ
สำหรับความยากง่าย ก็ไม่ถึงว่ายากมาก เล่นได้ง่าย ๆ ครับ

ต่อมาคือเพลงประกอบอนิเมะจากเรื่อง Junjou Rpmantica นะครับ ผมไม่มั่นใจว่าที่เลือกเพลงนี้เป็นเพราะผมได้ฟังเพลงนี้ครั้งแรกเมื่อฤดูหนาวปีที่แล้วหรือเปล่านะครับ แต่ว่าพอผมได้ฟังเพลงนี้ทีไรก็ทำให้นึกถึงช่วงที่ใบไม้สีซีดลงกับสายหมอกตอนเช้าตรู่ขึ้นมาเลย

เพลงค่อนข้างมีจังหวะสนุกใช่ไหมครับ อย่างที่ผมว่าแหละครับ ผมรู้สึกว่าหนาวขึ้นมาจริง ๆ เลยนะ
แต่สำหรับการเล่นแล้ว หาโน้ตได้ยากมาก ผมเลยแกะโน้ตด้วยตัวเอง อาศัยหูตัวเองนี่แหละครับ ก็ไม่ได้ยากหรือง่าย รู้สึกแกะเพลิน ๆ ดีครับ ฮ่า ๆ

และเพลงนี้มีก็เวอร์ชั่นที่ทำออกมาในรูปแบบช้าเศร้าโศกด้วยครับ ผมว่าเวอร์ชั่นนี้ค่อนข้างโรแมนติกมาก ๆ ฟังแล้วนึกถึงชายหนุ่มที่ยืนอ่านวรรณกรรมรอหญิงสาวอยู่ใต้ต้นเมเปิ้ลกลางหุบเขาที่เงียบสงัดเลยแหละครับ

เป็นอย่างไรบ้างครับสำหรับเพลงนี้ รู้สึกว่ามีใบไม้สีส้มสีแดงหล่นโปรยปรายอยู่รอบตัวบ้างไหมครับ ตอนนี้ผมน้ำตาคลอเข้าแล้ว สงสารชายหนุ่มผู้นั้นจริง ๆ รอแล้วรอเล่า ป่านนี้หญิงสาวก็ยังไม่ปรากฏตัวให้เห็นเลย

เพลงต่อมานะครับ ซึ้งแนบชิดติดกระชากดวงใจมาก ๆ ราวกับว่าจะคว้านหัวใจของผมให้หลุดออกมาให้ได้เลย กับเพลงนี้ครับ 一途な思い จากเรื่อง Sekaiichi Hatsukoi

ไพเราะทั้งเปียโนทั้งไวโอลินเลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมฟังเพลงนี้แล้วจินตนาการถึงบ้านสองหลังที่อยู่ติดกัน มีเพียงแค่รั้วเหล็กกั้นกลาง โดยที่ครอบครัวของทั้งสองไม่ถูกกัน แต่ทว่าลูกสาวและลูกชายของสองครอบครัวนั้นเกิดชอบพอกันขึ้นมา ซึ่งลูกทั้งสองก็ไม่อาจขัดใจผู้เป็นพ่อแม่ได้ จึงได้แต่เล่นดนตรีสื่อสารกันทุกวัน ๆ
จนวันหนึ่งที่ฝ่ายหญิงจะต้องแต่งงานกับชายหนุ่มที่ผู้เป็นแม่หามาให้ หญิงสาวเสียใจมากจึงพรมนิ้วทั้งสิบลงบนเปียโนที่สัมผัสมาตั้งแต่ยังเด็ก โดยผ่านบทเพลงนี้ "一途な思い" สักพัก ก็ได้มีเสียงไวโอลินในบทเพลงเดียวกันดังขึ้นมาจากบ้านหลังข้าง ๆ ซึ่งเป็นเสียงที่หญิงสาวคุ้นเคยมาตั้งแต่ยังวัยเยาว์ เสียงไวโอลินชที่ายหนุ่มได้บรรเลงออกมานั้นได้คลอเคลียไปกับเสียงเปียโนที่หญิงสาวบรรเลงออกมาอย่างพอดี และในคืนนั้นเอง ทั้งสองคนก็ได้หายตัวไปด้วยกันอย่างไร้ร่องรอย ทิ้งไว้เพียงเครื่องดนตรีทั้งสองที่คงจะไม่มีใครมาคอยเอาใจใส่อีกแล้ว เอิ่ม ขอเพ้อนิดหน่อยนะครับ ฮ่า ๆ อินจัดเลย


สุดท้ายนี้แล้ว การทานส้มเป็นอะไรที่เหมาะกับฤดูหนาวมาก ๆ อย่าลืมแวะตลาดซื้อส้มมาทานที่ริมหน้าต่างรับลมหนาวนะครับ สวัสดีครับ