#4.11.2015
เป็นคนที่มีความพยายามในการตื่นมาดูพระอาทิตย์มาก แอบลืมตาขึ้นมาดูเรื่อยๆว่ามีแสงรึยัง
จนในที่สุดก็เห็นของสีทอง >< ตอนนั้นไม่รู้ว่าอยู่บนน่านฟ้าประเทศอะไรหรอก ดูเสร็จก็นั่นแหละ นอนต่อ 555555

จนเครื่องแลนดิ้ง แอร์ก็ประกาศอุณหภูมิภาคพื้น 6 องศา คือตอนนั้นฟินไง อยากเจออากาศหนาว อยากไปสัมผัสเต็มทีละ
เก็บของละเดินออกจากเครื่องก็เริ่มสัมผัสอากาศข้างนอกได้นิดหน่อย เอ้อออออ หนาวแบบนี้แหละที่ชอบ
ออกมาก็เดิน เดิน เดิน ทางไกลมากกว่าจะมาถึงด่านตรวจคน เดินตามคนอื่นเขามานั่นแหละ แล้วก็จะมาเจอแถวที่ต้องผ่านตม.
คือตอนนั้นไม่ได้ตื่นเต้นเพราะว่าเอกสารเราพร้อมมาก แค่บอกตัวเองว่าฟังเขาดีๆ ตอบไปให้ชัดเจน มันก็ไม่มีอะไรเลย
เขาถามว่า เรามากี่วัน?  มากับใคร? มองพาสปอร์ตกับใบขาเข้า(ของเกาหลี) เห็นเค้าอมยิ้มๆ เราก็ยิ้มให้ไปหนึ่งทีพร้อมคืนพาสปอร์ต
แล้วก็บอกเราว่าว่า ออซอโอเซโย (ยินดีต้อนรับค่ะ) เห็นมั้ย ไม่มีอะไรเลยยยยยย (รีบวิ่งไปหาเพื่อนเลยจ้าา นางออกมาก่อนแล้ว)

ผ่านตม.มาได้เราก็ต้องไปเอากระเป๋า คือบรรยากาศเหมือนสุวรรณภูมิเลย เสร็จแล้วไปเช่าไฟไวแล้วเข้าเมืองไปที่พัก
เราเข้าเมืองโดยใช้ AREX แบบจอดทุกสถานีไปลงที่สถานี Hongik U นะ แล้วเปลี่ยนมาขึ้น Subway ไปลงสถานี Ewha U

เอาละ พอเราลงมาจาก AREX ได้ ปัญหาก็เกิดไง คือจะขึ้นซับเวย์ครั้งแรก ยังจบต้นชนปลายไม่ได้อ่ะ
ไปลงที่ฮงแด เดินทางคำว่า transfer กับแถบสีเขียว (เราต้องไปสายสีเขียว) มาเรื่อยๆ ทีนี้พวกเราไม่รู้จะไปยังไงต่อ
เดินหมุนๆ ซ้ายขวาหน้าหลังกัน2คน ก็มีอาจุมม่าอายุประมาณ60-70ยืนอยู่เป็นแก๊งค์มาเรียกแล้วถามเราด้วยภาษาอังกฤษ ว่าจะไปไหน
เรานี่อึ้งแป้บบบ เก่งอ่ะ เราก็บอกว่าจะไปอีแด เขาก็ชี้ทาง บอกให้เราเลี้ยวขวานะ แล้วลงไปด้านล่าง ให้ขึ้นรถฝั่งขวามือ
คือจะบอกว่าคนที่นี่เขาเฟรนด์ลี่มากนะ เขาเป็นประเทศที่ต้อนรับนักท่องเที่ยวมากๆ เรานี่รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาเลย (เวอร์) สุดท้ายก็นึกขึ้นมาได้
เคยอ่านรีวิวแว้บๆว่า ซับเวย์ที่นี่เขาจะเขียนป้ายบอกเป็นสถานีถัดไป ต่างจากบีทีเอสบ้านเราที่จะเขียนบอกเป็นสถานีปลายทาง
หลังจากวันนั้นเราก็เข้าใจถ่องแท้ ไม่เคยขึ้นผิดอีกเลย แต่มีลงผิด.... TT  TT

เรื่องไม่จบแค่ได้ขึ้นซับเวย์ (นางวีกรรมเยอะมาก) พอลงจากซับเวย์มาได้ ก็ไม่รู้ว่าออกประตูไหนดีอีกกก ณ ตอนนั้นมึนกันมากก
ก็เดินๆไป เลือกทางออก5แล้วกัน ก็กำลังจะออกนั่นแหละ แต่ออกไม่ได้ กระเป๋ามันติดกับที่กั้น ในใจอยากจะกรีดร้องมาก
แกะยังไงก็ไม่ออก ละคือมีอาจุมม่ากับเด็กผู้ชายมาช่วยสแกนบัตรให้เพราะคิดว่าเรามีปัญหานั่นแหละ แต่เราเอากระเป๋าออกไม่ได้อยู่ดี
ละนางก็ชี้ไปอีกทางออกนึงริมสุดซึ่งมันกว้าง คงคล้ายๆจะบอกว่า แกมีกระเป๋า คราวหลังไปใช้ประตูนั้นนะ เฮ้อออออออ ชั้นพลาด
สุดท้ายก็ต้องไปตามจนท.ในห้องซับเวย์ให้มาช่วยเอาออกให้ อ้อ ตรงประตูกว้างๆจะมีปุ่ม Help ให้กดได้นะ แต่ตอนแรกเราใช้ไม่เป็นอ่ะ

พอขึ้นมาสู่พื้นดินได้ คราวนี้ก็ต้องหาทางไปที่พักใช่ป่ะ แต่ตอนนั้นมึนๆ งงๆกันมาเยอะ เลยกะว่าจะถามคนแถวนั้น
มองซ้ายขวา มีร้านขายของก็เลยเดินเข้าไปถามคุณลุงที่ขายของอยู่ ได้ความว่า เขาไม่รู้จักโรงแรมนี้ T T ในใจก็คิดว่าคนแถวนี้ไม่รู้จัก
แล้วฉันจะทำยังไงเนี่ยย เขาก็ถามว่ามีอินเตอร์เน็ตป่าว ลองหาดู แล้วซวยกว่านั้นคือมือถือแบตหมดค่าา ร้องไห้อีกรอบ
สุดท้ายสวรรค์ทรงโปรด คุณลุงหยิบมือถือขึ้นมา ละขอแผ่นกระดาษที่มีเบอร์โทรโรงแรม บอกว่าเดี๋ยวจะโทรให้
ดีใจมากกกกกก คือใจดีมากกกกกกก เราสองคนนี่พูดขอบคุณไปกี่สิบรอบจำไม่ได้เลย สรุปคือเดี๋ยวสต๊าฟที่โรงแรมจะออกมารับ
ระหว่างรอลุงก็ถามว่ามาจากไหน เราก็ตอบมาจากประเทศไทยไป ลุงก็พยายามจะสื่อสารบางอย่างที่เราไม่เข้าใจ
(หนูไม่ได้เรียนมาเยอะขนาดนั้นค่า) แล้วเขาก็หยิบมือถือขึ้นมา เปิดรูปให้ดู ประกฎว่า เขามีลูกสะใภ้เป็นคนไทย
คุยกับจบ รู้เรื่อง สต๊าฟก็มาถึงพอดี บอกลาคุณลุงแล้วก็โค้งให้แกหลายรอบมาก คือประทับใจกับความเป็นมิตรของคนที่นี่จริงๆ

พอเจอสต๊าฟเป็นผู้ชาย คือนางใส่เสื้อขนเป็ดแต่ใส่กางเกงบอล แปลกใจอยู่เหมือนกัน ระหว่างทางนางก็เล่า
เมื่อวานอากาศหนาวนะ แต่วันนี้อากาศอุ่นขึ้น คือใส่เสื้อของเมื่อวานสินะ เราก็ถึงบางอ้อเลย
เพราะเราใส่เสื้อยืดกับโค้ทบางก็โอเคแล้ว ก็คุยมาตลอดทาง(ซึ่งไม่ไกลเลย ข้ามถนนละเดิน150เห็นจะได้)
เขาก็ถามว่าเป็นนักเรียนเหรอ? เราก็แบบคิดในใจว่าเอ้ออ หน้าฉันยังได้อยู่ว่ะ 5555555 ก็บอกเขาไปว่าเปล่าา ฉันทำงานแล้วนะ  
ถามนั่นนี่ไปเรื่อย สรุปคืออายุเท่ากันจ้า แต่ลืมถามชื่อไง TT  คุยได้เยอะพอสมควรเพราะเขาเก่งภาษาอังกฤษเลยแหละ  
อึ้งมากสุดตอนทางขึ้นโรงแรมค่อนข้างจะชัน แล้วกระเป๋าเรากับเพื่อนใบละเกือบๆ20โล นางก็ยกขึ้นไปรอบเดียวเลย
เรากับเพื่อนแบบ เห้ยยยยยยยยย แข็งแรงไปม้ายยยยยย

ตอนมาถึงห้องทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อย เช็คอินได้เลย ถือว่าโชคดี ก็เลยพอเข้าห้องได้ก็นั่งพักแป้บนึง
แพลนไว้ว่าวันนี้จะไปม.สตรีอีฮวากับฮงแด จนเริ่มบ่าย3ก็ออกจากโรงแรมตรงไปอีฮวาก่อน คืออยู่ใกล้มาก แค่ข้ามถนนก็ถึงแล้ววว

หน้ามหาลัยคึกคักนะ มีทั้งร้านอาหาร เครื่องสำอาง เสื้อผ้า ซอยเล็กๆหลายซอยเลย
ที่สำคัญราคาถูกอ่ะ เราเพิ่งได้มาเดินวันสุดท้าย เพราะว่าหาของกินเนี่ยแหละ