“ในหลวง” ได้เสด็จฯ มาที่วัดบ้านไร่ อ.ด่านขุนทด จ.นครราชสีมา พร้อมด้วยสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ เมื่อวันที่ ๑๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๓๘ เพื่อทรงประกอบพิธีบรรจุพระบรมสารีริกธาตุที่บุษบกด้านบนของอุโบสถ ซึ่งวัดบ้านไร่ได้รับพระราชทานพระบรมสารีริกธาตุส่วนนี้มาจากสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก (เจริญ สุวฑฺฒโน) ในคราวนั้นทั้งสองพระองค์ทรงปลูก “ต้นคูณ” ไว้ด้วย โดยเราสามารถมองเห็นได้ที่ลานกลางวัด เล่ากันว่าเป็นวันที่หลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ ท่านภูมิใจมากที่สุดในชีวิต จากคำบอกเล่าของลูกศิษย์ใกล้ชิดที่เคยถามหลวงพ่อว่า

ในหลวงทรงตรัสอะไรกับหลวงพ่อบ้าง ?

หลวงพ่อคูณเงียบเพียงครู่ ก่อนจะตอบมาเบาๆ ว่า

“รู้ไหม มือพระองค์เป็นมือคนทำงานอย่างก๊ะชาวไร่ชาวนา แข็งกะด้างมากๆ”

และเมื่อถูกถามอีกว่า “หลวงพ่อใช้คำเรียกพระองค์ว่าอะไร”

หลวงพ่อท่านเงียบ แล้วก็ตอบว่า พระองค์ตรัสประโยคแรกว่า

“หลวงพ่อครับ พูดตามปกตินะครับ ผมเป็นคนไทย”

(จากลูกศิษย์ใกล้ชิดหลวงพ่อคูณในวันที่ในหลวงเสด็จฯ วัดบ้านไร่ ขอพระองค์ทรงพระเจริญ)

ในคราวนั้นหลวงพ่อคูณได้ทูลเกล้าฯ ถวายเงินเพื่อเสด็จพระราชกุศลตามพระราชอัธยาศัยจำนวน ๗๒ ล้านบาท ซึ่งเป็นปีที่หลวงพ่อคูณมีอายุ ๗๒ ปี ไม่แน่ชัดว่าในหลวงรับการถวายนั้นมาทั้งหมด ก่อนพระราชทานคืนให้หลวงพ่อคูณครึ่งหนึ่ง ตามอย่างที่หลวงพ่อเคยปฏิบัติเสมอยามมีคนถวายปัจจัยหรือไม่ เพราะเคยได้ยินมาเช่นนั้น แต่อย่างไรก็ตาม ภาพที่ผู้คนทั้งประเทศตื้นตันกันจนได้น้ำตาก็คือ ภาพขณะที่ทรงประคองหลวงพ่อคูณลงมาตามบันไดนาคราชของอุโบสถเซรามิค ที่ได้รับการยกย่องว่างดงามมากที่สุดแห่งหนึ่งของไทย