*** เรื่องสั้นชุดนี้ เป็นนิยายที่ผู้เขียน สมมุติเหตุการณ์ บุคคล และสถานที่ ขึ้นมาตามจินตนาการเท่านั้น
ผู้เขียนแต่งเพื่อความบันเทิง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลใดๆทั้งสิ้น โปรดอ่านอย่างใช้วิจารณญาณ ขอบคุณค่ะ ***

        “อือ...อย่าค่ะเด๋วมีใครมาเห็นเข้า”  ลลินผลักอกธนาวุธ ให้ออกห่าง เมื่อจูบยาวๆสิ้นสุดลง ข้างนอกเพื่อร่วมงานของทั้งสองกำลัง
ก้มหน้าก้มตาทำงานกันอยู่ในวันแรกของสัปดาห์ที่ยุ่งเหยิง แต่ในห้องพักเล็กๆ ที่มีไว้ให้พนักงาน พักทานกาแฟ หรือทำกิจกรรมส่วนตัว
กลับมีหนึ่งหญิงหนึ่งชายกอดกันกลม ด้วยอารมณ์เสน่หาเกินห้ามใจ

“ ไปทำงานได้แล้วค่ะ เด๋วคุณมีประชุมนะคะ”   ลลินท้วงด้วยเสียงกระซิบให้เขารู้สึกตัว

“ อืมส์ ผมอยากจูบคุณอีกนี่นา “ชายหนุ่มส่งเสียงอิดออดอ้อนออกมา

หญิงสาวหัวเราะเบาๆ ” เด๋วมีคนเข้ามาน่ะสิ  ลิน อายนะ “

ธนาวุธ ส่งสายตาหยาดเยิ้มให้หล่อน “  งั้นเย็นนี้ไปบ้านผมนะ “ เขาจับมือเธอขึ้นมาจูบย้าๆ

“ แต่.”...  ..ลลิน อึกอักเมื่อเขาพูดถึงบ้าน  

" นิศา ไม่อยู่บ้านหรอก เธอไปต่างประเทศ คงไม่กลับมาแล้ว"   ..  เขารู้ว่าลลินหมายถึงใครและจะพูดอะไรต่อไป

“   นะจ้ะ ที่รักผมต้องการคุณ”  ธนาวุธ รุกเร้า และ ส่งสายตาอ้อนวอนให้เธอ

เธอพยักหน้ายิ้มตอบรับ  แววตาสมประสงค์ของชายหนุ่มส่องประกายเหมือนเด็กที่พ่อแม่ซื้อของเล่นให้ตามที่ร้องขอ


......


     พระจันทร์เต็มดวง ส่งรัศมีเป็นวงรอบอยู่ในตัวมันเอง ท้องฟ้าคืนนี้ มืดจนมองไม่เห็นดาว คงมีแต่จันทร์ดวงเดียวที่ลอยเด่น

เสียงครวญครางดังออกมาจากห้องนอนเป็นระยะๆ  บ้านทั้งบ้านนิ่งเงียบรับฟังเสียงของคนทั้งคู่อย่างตั้งใจ ห้วงความสุขกำลังแผ่ซ่าน
ขจรขจายไปด้วยกลิ่นไอรักที่อบอวล   ดอกราตรีส่งกลิ่นหอมในยามค่ำคืนที่สุขสม


“ ตกลง คุณย้ายมาอยู่กับผมนะ ผมสัญญาว่าจะทำให้คุณมีความสุขที่สุด” มือที่โอบลูบไล้ต้นแขนเนียนละเอียดอย่างแผ่วเบา
ภายใต้ใต้ผ้าห่มอุ่น

ลลินหันหน้ามากอดเขาด้วยความรู้สึกอิ่มเอมที่เขาปรนเปรอความสุขให้เธอ แต่ความรู้สึกในใจยังค้างคา

“ แน่ใจเหรอ ว่าเมียคุณจะไม่มา คุณหย่ากับเธอแล้วเหรอ? “  คิ้วบางของเธอขมวดปมด้วยความสงสัย

“ ผมไม่ได้จดทะเบียนกับเธอหรอก เราต่างคนต่างเป็นอิสระ ผมไม่ได้รักเธอแล้ว เธอก็ไม่รักผม ต่างคนต่างไปน่ะดีแล้ว...”

“ คุณก็รู้ว่าผมต้องออกต่างจังหวัดบ่อยๆ นิศาคงเบื่อที่ผมไม่มีเวลาดูแลเธอ” “เชื่อผมเถอะ นิศาคงไม่กลับมาหรอก “

ธนาวุธ พูดอย่างจริงจัง มือใหญ่เริ่มลูบไล้ไปบนเรือนร่างของเธออีก   เขาสอดล้วงเข้าไปใต้ผ้าห่มอุ่น เพื่อควานหาเนินนูนของเธอ

ตอนนี้ได้เวลาสานสิ่งที่เขาทำค้างไว้แล้ว     เธอยกร่างขาวโพลนขึ้นมาโน้มจูบเขา แทนคำถามต่อไป อกสวยเบียดชิดเข้ามา

ผิวเนื้อเนียนแนบสนิทกระตุ้นความรู้สึกอยากของเขาให้ลุกขึ้นอีก  เขากดร่างเธอให้นอนหงายลงไป

สองมือของเขาสอดมือเข้าไปกุมสองมือเธอไว้บนผืนฟูกนุ่ม   เขาบีบมันบาๆ และ พรมจูบไปทั่วใบหน้าเธอ

ไฟราคะคุกรุ่นขึ้นมาอีกรอบ กลิ่นดอกราตรี ส่งกลิ่นหอมบางๆโชยเข้ามา ตามลม....


.....


“ ลิน ตกลงจะย้ายไปอยู่บ้านคุณวุธจริงๆเหรอ แกแน่ใจนะ ว่าภรรเมียเค้า จะไม่มาแหกอกแก “ ชลธิกา เพื่อนสนิทของ
ลลินวางมือจากไม้จิ้มสัปปะรด มองหน้า ลลิน    ตาโตฉายแววสงสัยอย่างปิดไม่มิด


“ อือ ฉันตัดสินใจแล้ว คุณวุธบอกว่า เมียเค้าไปต่างประเทศ และคงไม่กลับมา  ชั้นเชื่อเค้านะ อีกอย่าง เมียเค้าไม่มีญาติพี่น้องที่นี่
เค้าก็คงไม่ความจำเป็นที่จะต้องอยู่เมืองไทยแล้วแหล่ะ “  ลลินคายเม็ดแตงโม ออกจากปากแล้วทิ้งมันลงกระป๋องถังขยะ”

" ไม่มาก็ดี ถ้ามาล่ะก้อ หนาวนะยะหล่อน แล้วจะย้ายเมื่อไหร่ “ ชลธิกายังหยอดคำถามด้วยความระแวง

“ พรุ่งนี้ย่ะ” ลลินค้อน   ใบหน้าระบายรอยยิ้มอย่างโล่งใจ ที่เพื่อนของเธอได้รับรู้เรื่องรักหลบๆที่เปิดเผยแล้วซะที

.....

“  กึกกัก.. กึกกัก.. กึกกัก”  ... เสียงรบกวนดังแว่วเข้ามาในหูเธอ มันดังมาจากหลังบ้าน เสียงเหมือนคนเดินลากเท้าอยู่
ลลินลืมตามองในความมืด  ธนาวุธส่งเสียงกรนเบาๆ อยู่ข้างๆเธอ ดึกดื่นป่านนี้ใครมาทำอะไรกัน  ก็เมื่อทั้งบ้านมีกันอยู่สองคน

ทันทีที่นึกได้ ความคิดก็ผุดขึ้นมา...  ขโมย..! ใช่แล้ว    ขโมยกำลังขึ้นบ้านแน่ๆ เธอเขย่าตัวธนาวุธอย่างแรงเพื่อให้เขาตื่น
แต่ธนาวุธ กลับหลับเป็นตาย โดยไม่รู้สึกรู้สมอะไรเลย เธอเริ่มกลัว ทำไมนอนขี้เซาแบบนี้ ถ้าขโมยมีปืนหรือมีด เราจะทำอย่างไร

  ตำรวจ!!!  ใช่! เธอต้องแจ้งตำรวจ โทรศัพท์อยู่ไหน?     เธอวางมันไว้ที่บนโต๊ะข้างทีวี ใช่มันอยู่ที่นั่น

หญิงสาวรีบลุกจากเตียงเพื่อจะไปคว้าโทรศัพท์มาโทร.. ทันทีที่เท้าแตะลงบนพื้นห้องก็เหยียบเอา อะไรเหนียวๆยุ่นๆ เกาะติดมาที่เท้าเธอ
ความมืดทำให้เธอมองอะไรไม่เห็นมากนัก แต่จากแสงจันทร์สลัวๆที่ลอดผ่านช่องหน้าต่างสาดส่องเข้ามา ทำให้สายตาเริ่มชิน
เธอมองเห็นของเหลวสีดำมะเมื่อม กำลังเลื่อนไหลเข้ามาจากประตู มันไหลละทักเข้ามาอย่างช้าๆ เหมือนจะกลืนกินทุกอย่างในห้อง
ให้จมลงไป เธอก้มลงไปแตะมันมาดม โอว์ พระเจ้า นี่มันเป็นเลือด  เลือดสดๆไหลส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งไปทั่วห้อง

มันมาจากไหน?... กรี๊ดดดดดดดด... หล่อนร้องกรี๊ดอย่างสุดเสียง




“ ลิน ลิน ตื่น”   ลลิน ลืมตาตื่นเมื่อถูกเขย่าตัวอย่างแรง เธอลืมตาปรือขึ้น หัวหนักอย่างบอกไม่ถูก ธนาวุธมองเธออย่าง งง งง

”  ลินเป็นอะไร ฝันร้ายเหรอ?  “  ลลิน มองไปที่พื้น มันหายไปแล้ว เลือดมันหายไปแล้ว เธอฝันหรือนี่ ที่แท้เธอก็ฝันไป

“ ลินฝันน่ะค่ะ ฝันว่าเลือดไหลเต็มห้องเลย น่ากลัวอ่ะ “ หน้าตาที่ซีดเซียวของหล่อน ทำให้เขาดึงเธอเข้ามากอด

เขาลูบหัวเธออย่างปลอบโยน”  โบราณว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดีน้า ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวไปทำงานสาย “

เสียงเตือนของเขาทำให้เธอลุกขึ้นทำตามอย่างที่เขาบอก


ยังมีต่อค่ะ