เราชอบคนนึงมา 1 ปีกว่าแล้วค่ะ
เราชอบเขาโดยที่เราไม่คิดจะไปเป็นเจ้าของเขา
เรามีความสุขทุกครั้ง ที่เห็นเขามีความสุข
เศร้าเสียใจ ตามเขา แต่เราก็ได้แต่เฝ้ามองดูห่างๆ
ก็เพราะเราไม่รู้จะปลอบใจเขาในฐานะอะไรนี่.....

เรากับเขาเคยสนิทกัน แต่มันมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราสองคน ต้องห่างกัน เพราะเขาได้ไปทำงานที่ต่างจังหวัด

ถ้าใครเคยแอบชอบใครคนนึง เหมือนกับเราก็คงเข้าใจดี เรายอมรับนะคะว่าบางที เราก็อึดอัดกับตัวเอง ว่าทำไมปากหนักจัง กะไอแค่บอกว่าชอบ.....

แต่บางที เราก็มีความสุข กับสิ่งที่เรากำลังรู้สึกอยู่
และบางที เราก็เคยรู้สึกกลัวทุกครั้งที่เห็นเขาอยู่กับคนอื่น..... จนบางทีก็แอบมานั่งเสียใจ ขี้คิดมากเนอะ...

เราคิดว่าเขาคงรู้แหละว่าเรารู้สึกยังไงกับเขา และเราก็รู้ว่าเขาก็รู้สึกยังไงกับเรา แต่มันมีสิ่งจำเป็นจริงๆที่ทำให้เราสองคนพูดออกมาไม่ได้......

จนทุกวันนี้เราก็ยังไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับเรา
และเขาก็คงยังไม่แน่ใจกับเราเหมือนกัน ว่าเรารู้สึกยังไงกับเขากันแน่.... แต่ซักวันนึงเราสองคนต้องได้รู้แน่นอน..

เฮ้อออออ....อย่างนี้แหละเนอะอาการของคนที่แอบชอบ มันมีทั้งความสุข เศร้า เสียใจ ในเวลาเดียวกันเลย เพื่อนๆมีประสบการณ์อะไร มาแชร์กันนะคะ แล้วเราจะหาทางออกยังไงดีหล่ะ