เราพึ่งผิดหวังกับการได้รองจีบเพื่อนคนนึงมา เราไม่รัว่าความรู้สึกตอนนี้คือเราชอบหรือไม่ชอบเขาแล้วกันแน่

ครั้งแรกที่อกหักเราไม่ร้องไม่เสียใจ แต่กลับโล่งใจแบบบอกไม่ถูก เรารู้สึกดีที่เขาไม่ต้องอึดอัดใจเพราะเราไปตามจีบ และรู้สึกว่าการได้เป็นคนที่มองเขาอยู่ห่างๆก็มีความสุขดี

แต่อีกใจเราเหมือนเสียใจสุดๆ เรารู้สึกว่าเรายังพยายามจีบเขาไม่สุดเลย เราชอบเขามานาน แต่พอได้รองจีบ เรายังไม่ได้แสดงออกหรือทุ่มสุดตัวเลย

เราแค่รู้สึกว่ามันยังได้มากกว่านี้สิ แต่ก็นั้นแหละเขาให้พอเราก็ต้องพอ

เราไม่เสียใจหรือร้องไห้ เราแค่ยังแอบมองเขาอยู่ยังแอบยิ้มเวลาไปส่องเฟสบุ๊คแม่เขาที่ลงรูปเขาตอนเด็กๆ นั่งอ่านที่แม่เขาตอบกลับเพื่อนๆที่มาคอมเม้นท์แค่ว่าลูกชายโตเป็นบ่าวแล้วก็นั่งหัวเราะนั่งยิ้ม

อยู่โรงเรียนโดนเพื่อนแซวก็ยังเขินบางทีวิ่งหนีไม่ก็หามุมหยบหน้า แต่ก็ยังเก็บอาการเพราะกลัวเขาไม่ชอบ

เรารู้สึกดีที่ไม่สมหวัง เพราะแฮปปี้กับการเฝ้าดูเขาแล้วชอบเขาแบบห่างๆหรือคอยซับพอร์ตจากที่ไกลๆ แต่เราก็โคตรเสียใจที่ทำไมเรายังไม่ได้ทุ่มเทมากกว่านี้