สวัสดีค่ะ คือตอนนี้เราไม่แน่ใจกับความรู้สึกของตัวเองสักเท่าไหร่คือเรื่องมีอยู่ว่า เราชอบรุ่นพี่คนนึงมาตั้งแต่ม.3 ตอนนี้เราม.4แล้วชอบมา1ปีกว่าๆ เราชอบเขาแบบไม่ได้หวังจะจีบหรือจะคบเขานะคะ เรารู้แค่ว่าเราชอบเขามากแบบเจอครั้งแรกสะดุดตาเลย ตอนนั้นเพื่อนก็แซวเจอพี่เขาก็เขินใจเต้นแรง จนตอนนี้เปิดเทอมขึ้นม.4มาได้เดือนกว่าๆ วันนี้เราบังเอิญเดินอยู่ข้างหลังพี่เขาห่างกันประมาณเมตรนึงมั้งคะไม่แน่ใจ แต่ตอนนั้นเรารู้สึกนิ่งเฉย ใจไม่เต้นแรง ไม่ได้รู้สึกเขินหรอยิ้มอะไร ตอนนั้นเราสับสนนิดหน่อย เพราะวันก่อนที่เพื่อนเราแซวเรายังเขินๆอายๆอยู่เลย เวลาเขาลงสตอรี่หรือโพสต์รูปเราก็ยังยิ้มชมเขาอยู่เลยว่าทำไมหล่อจัง มีความสุขที่ได้เห็นเขายิ้มอ่ะค่ะ แต่พอมาวันนี้เรากลับรู้สึกอีกอย่าง พอถึงตอนเย็นเพื่อนเราก็ดันๆเราไปหาพี่เขาเพราะพี่เขาจะเดินผ่านมาพอดี ตอนนั้นเราก็เขินนะคะ เราก็เลยสับกับความรู้สึกของตัวเอง อาจจะเป็นเพราะว่ามันถึงจุดอิ่มตัวหรือเปล่าเพราะเราก็ไม่ได้จีบไม่ได้คุยกับพี่เขา มันเลยเป็นความรู้สึกที่ชอบมานานแล้วค่อยๆจางหายไปเองรึเปล่า