เราย้ายเข้าไปอยู่หอพักใหม่ที่นึงกลับเพื่อนแถวมหาวิทยาลัยชื่อดังย่านคลองปะปา เพื่อนเราเป็นคนหาและเลือกหอนี้เพราะหอนี้ระเบียงมันกว้างสุดแล้วได้ห้องริมสุดพอดี หอนี้จะไม่มีศาลอยู่หน้าหอ  เราก็โอเคนะอากาศก็ดีอยู่ประมาณชั้น  5 และไม่มีลิฟ วันแรกที่ย้ายของเข้ามา พ่อกลับแม่ก็ขับรถขนของเอามาส่ง เพื่อนเราก็มาช่วยขนกัน 2-3  คน ขณะที่เรากำลังจะขึ้นหอ เราก็สงสัยเอ๊ะทำไมแม่ไม่ขึ้นมาอาจจะเพราะ ห้าชั้นมั้งแม่เลยไม่ขึ้น  พอเราเดินลงมาหาแม่ๆก็ถามว่าเราอยู่หอไหน ทั้งๆที่แม่ยืนอยู่หน้าหอที่เราอยู่ แม่บอกว่าจะตามขึ้นไปพอมองตามไปก็ไม่เห็นเราแล้ว แม่เลยบอกสงสัยเค้าบังไม่ให้แม่เห็นมั้ง เราก้ไม่ได้สงสัยอะไร ประมาณว่าไม่ได้เอามาคิดอะไรเพราะย้ายห้องใหม่ คืนแรกไม่มีอะไร จนอยู่ได้สักพักนึงเวลาเราขึ้นบันไดที่หอเนี่ยมันจะรู้สึกวังเวงตลอดอาจเพราะหอมันเก่าๆ ทึบๆ เย็นๆมั้ง มีอยู่คืนนึงเราก้บเพื่อนก็นอนกันปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือเราโดนผีอำ ซึ่งเราเองก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเราโดนผีอำบ่อย กะว่าเดี๋ยวก็ไปทำบุญให้เค้าก็จบๆ กันไป แต่ที่หน้าแปลกคือ เพื่อนของเราก็โดนผีอำด้วยในคืนเดียวกัน เราก็เลยไปคุยกับแม่ ตอนที่เราไปบวชชีพรามห์กับแม่ พอแม่ออกจากสมาธิ แม่ก็ถามเราว่า เค้าเป็นผู้หญิงใช่ไหม ซึ่งมันตรงกับที่เพื่อนและเราเจอเลย และประเด็นสำคัญอยู่ที่แม่เราก็วาดห้องเราให้ดูว่า ประตูอยู่ตรงนี้ใข่ไหม ตู้เสื้อผ้าอยู่ตรงไหนอะไรยังไง ห้องน้ำระเบียบอยู่ตรงไหน มีหน้าต่างอยู่ตรงไหน ซึ่งเรางงมากเพราะแม่ยังไม่เคยขึ้นไปที่ห้องเราและไม่เคยเล่าให้แม่ฟังเลยว่าจัดห้องยังไง แม่บอกว่าผู้หญิงเค้ามาขอส่วนบุญทำบุญให้เค้าหน่อย แม่บอกว่าเค้ามายืนมองอยู่หน้าห้องนานแล้วแต่เข้าไม่ได้ แม่ถามว่าเป็นอะไรถึงตายเค้าไม่ยอมบอก เลย ด้วยความที่เราอึ้งอยู่เราเลยบอกแม่ไปว่าฝากบอกหน่อยว่าจะทำบุญไปให้แม่บอกว่าไม่ได้ บอกเองสิ เราก็บอกไป นอนไม่หลับกันเลยทีเดียว ทำบุญให้เสร็จจบไป หายไปสักพักนึง มีอยู่คืนนึงเราก็เล่นสไกปกับแม่ แม่ก็เห็นแค่หน้าเรากับพื้นที่ข้างหลังเราแต่แม่บอกว่าเค้ามาอีกแล้วนะอยู่หน้าประตู ที่น่าแปลกแม่ถามว่าเรานั่งหันหน้าไปทางฝั่งประตูห้องใช่ไหม แล้วยังถามว่าเพื่อนเรานั่งอยู่ตรงไหน  เราขนลุกมากแต่ก็มองจ้องไปที่ประตู แม่บอกว่าเค้าไม่ได้มาทำอะไรเค้าแค่หิว เราก็ไม่กล้าเล่าให้เพื่อนฟังตอนนั้นเพราะกลัวว่าเพื่อนจะกลัว เช้ามาค่อยเล่าให้เพื่อนฟังก็ซื้อของกินไปให้เค้าที่ทางสามแพ่งตามเคย ทิ้งท้ายเราเพื่งสักเกตตอนแม่ถามว่าห้องอยู่ทางสามแพ่งไหม เราเลยลงไปดูข้างล่าง มันตรงกับ ทางเข้าหออีกหอนึงพอดีพูดง่ายๆก็คล้ายๆทางสามแพ่ง.....

เรื่องมีอยู่ว่า มีอยู่วันนึง ช่วงเย็นเราเพิ่งกลับมาจากมหาลัย  กลับหอเสร็จ เราก็กะว่าจะนอนเล่นสักงีบหน่อย เรากับเพื่อนนอนอยู่กันบนเตียง เราก็บอกเพื่อนว่า เดี๋ยวเราไปเฝ้าพระอินทร์ก่อนนะ เสร็จเราก็กำลังจะเคลิ้มหลับ เรารู้สึกว่ามีใครไม่รู้มานอนแทรกกลางเรากับเพื่อน แล้วเราก็ชวนเค้าคุยแล้วก็เรียกเพื่อนเราให้ทำความรู้จัก ชวนเค้านอนด้วย แล้วสักพักก็เหมือนมีคนมานอนอยู่บนตัวเรา คล้ายๆผีอำ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ รู้สึกอีกทีสะดุ้งลุกขึ้นมา ก็มืดแล้ว เพื่อนเราก็เงียบๆมองหน้าเราแปลกๆ  เราก็ถามว่ามีไรเปล่า เพื่อนก็บอกว่าตอนเรากำลังนอน เพื่อนก็กำลังเล่นคอมอยู่สักพัก อยู่ๆ เราก็เรียกใครมาคุยด้วยก็ไม่รู้ แถมคุยเสียงดังมาก แล้วก็เรียกให้ทำความรู้จักกับคนที่เราคุยด้วย จนเพื่อนเราต้องใส่หูฟัง จะปลุกเพื่อนก็ไม่กล้าปลุก สักพักเราก็เลยโทรหาแม่ คุยเรื่องทั่วๆไป ก่อนวางแม่ก็บอกว่า ไม่มีอะไรหรอก เค้าแค่ผ่านมาแวะทักทายเฉยๆ แล้วก็ไปแล้ว เพราะว่าห้องเราประตู้ห้องมันชนกับประตูระเบียง เป็นทางผ่านไม่มีอะไร แล้วแม่ก็วางสายไป(ซึ่งตอนที่เราคุยกับแม่เราไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังเลย)

เรื่องนี้แม่เราเล่าให้ฟังคะ ตอนนั้นเรายังเด็กอยู่แล้วบ้านเราไปทำบุญต่างจังหวัดกันค่ะ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะกำแพงเพชร แล้วก็ต้องไปนอนวัดๆนึง นึกภาพวัดเก่าๆที่อยู่ต่างจังหวัดนะคะ  ซึ่งตอนไปถึงวัดนั้นก็ดึกแล้ว ก็เข้าไปกราบหลวงตาที่อยู่วัดก่อนจะไปนอนที่กุฎิที่หลวงตาเตรียมไว้ให้ ก่อนเราจะเข้านอน หลวงตาได้บอกว่า ถ้าเกิดได้ยินใครมาเรียก หรือมาเคาะประตู ห้ามเปิด ห้ามขานรับนะ เดี๋ยวตอนเช้าหลวงตาจะมาเคาะเอง ทีนี้ก็แยกย้ายกันนอน แม่เล่าให้ฟังว่า พอนอนไปสักพัก แม่ก็ต้องตื่นเพราะว่า อยู่ดีๆเราก็ลุกขึ้นมาหลับวิ่งเล่นหัวเราะ สนุกสนานกับเด็กหัวจุก พอแม่เห็นแม่ก็เลยไล่ไปแล้วบอกว่าน้องจะนอน แล้วเด็กๆหัวจุกก็กระโดดออกไปทางหน้าต่าง ทั้งๆที่ไม่น่าจะโดดได้เลย พอเสร็จหลวงตาก็มาเคาะประตูเรียกเฉยเลย แม่ก็เลยเล่าให้ท่านฟัง พอเช้ามาก็พากันทำบุญให้กับเด็กหัวจุก