เพิ่งตอนแรกเองเนอะ ใจเย็นๆ เท่าที่เปิดตัวมา
รู้สึกว่าเวอร์ชั่นนี้ขยายความคาแรคเตอร์คนเหงาของวิศรุตออกมาได้ดี
มี volume นั้นโอบล้อมตัวละคร มากพอจะอธิบายการเลือกใช้ชีวิตของเขา  
ทำไมวิศรุตถึงทำ "โฮมสเตย์"
คนโตที่ต่างประเทศและแม่ (คนในครอบครัวคนเดียวในชีวิต) จากไปไว
อาจอยาก "สเตย์โฮม-อยู่บ้าน" ที่แท้จริง ไม่ก็กำลังตามหามันอยู่
ทำไมเขายอมรับหญิงแปลกหน้าในกอพลับพลึงหน้าบ้านอย่างง่ายดาย อาจไม่ใช่เพราะแค่ตัวละครเป็นคนใจดี
แต่คนที่รู้ที่มาที่ไปของชีวิตอยู่บ้าง แต่ก็คลุมเครือ ญาติพี่น้องเป็นใครไม่รู้ แม่ตายก็อยู่กับแนนซี่
หัวใจเขาอาจกำลังรอคอยและพร้อมเปิดรับคนที่จะมาเป็นครอบครัวของเขา ใครก็ได้ไม่ต้องดีงานสูงส่ง ไม่ต้องเป็นสาวสวย
คนที่เขารับมาอยู่ก่อนหน้าก็ดูกะพร่องกะแพร่งไม่ทางใดก็ทางหนึ่งทั้งนั้น มาร่วมกัน "สร้างบ้าน"
เปิดโฮมสเตย์ แขกจะมากน้อยจะแคนเซิลห้อง เขาก็ยังสบายอารมณ์ (ไปสอนภาษาอังกฤษหาเงินโปะทุนที่ลงไปก็ได้)
แต่เตรียมรับ-จัดหาสิ่งที่ดีที่สุดรอ ห้องต้องสะอาด ผักต้องออแกนิก พริกแกงต้องตำเอง งานแฮนด์แอนด์โฮมเมดทั้งนั้น

เราเชื่อในการตีความตัวละครของคุณแอนดริว
ภาพลักษณ์ภายนอกดูสบายๆ ภายในใจมีมุมหมองหม่น layer สองชั้นแบบนี้แหละน่าติดตามชมต่อไป
อย่าเพิ่งร้องเสียดายแอนดริว หรือว่าบทไม่เพียงพอต่อฝีมือ
พลพรรคทั้งหลาย เรามารอดูกันดีกว่าว่า แอนดริวจะเป็น "วิศรุต" แบบไหนอย่างไร
ตอนนี้รู้อย่างหนึ่งล่ะว่า วิศรุตเป็นคนเหงา
"ฉันอยากจะใช้ชีวิตแบบคนที่มีเพื่อน ไม่ใช่คนแปลกถิ่นที่หลงอยู่ในโลกนี้คนเดียว"
นี่เป็นความสนุกอย่างหนึ่งในการชมแอนดริวเล่นละครไม่ใช่เหรอ

# พลพรรครักแอนดริว