เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ผมเรียนอยู่ในระดับ ปวช.2 (หน้าตาผมก็ระดับบ้าน-บ้านนอกก็ว่าได้ ดำ เตี้ย สิวเต็ม ไว้หนวดเครา เรียกผมสั้นๆ ว่า "โจร")
ตอนนั้นได้มีรุ่นพี่ผู้หญิงคนนึงได้มาชอบผม (เธอเป็นคนที่สวยทั้งหน้าตา หุ่นเป๊ะ นิสัยดีมาก จากที่ได้คุยกันมา 1 ปี คือ เป็นผู้หญิงจิตใจธรรมมะที่รักใครรักมากจริงๆ)
เธอมาชอบผม แต่ว่าผมไม่ค่อยไว้ใจคนสวยไง เลยทำเฉยๆ (ทำฟอร์มไปงั้น) ไม่นานเธอ Add friend Facebook ผมมา ทักมาคุยปกติ ปมนี่ก็แพ้คนสวยซะด้วย ใจอ่อนครับ เริ่มชอบเธอ
พอดีเช้าวันถัดไปผมต้องไปเรียน ร.ด. แต่เช้า ผมเลยบอกให้เธอโทรมาปลุก(แนวลองใจ) ตอนแรกเธอบอกไม่แน่ใจว่าจะตื่นได้ไหม เพราะเธอชอบนอนตื่นสายเป็นชีวิตประจำวัน แต่วันนั้นเธอคงฝืนตื่นมาโทรแลุกผมอะ (จริงๆ ผมตื่นนานและ สักพักเธอโทรมาแลุก คราวนี้หละ ผมนี่เหมือนกระดี่ได้น้ำเลยครับ) จากวันนั้นมา เราสองคนก็คุยกันในแชท โพสต์หน้าเฟสกันและกัน ทุกวัน ทุกคืน ผ่านมาเกือบอาทิตย์ เริ่มมีโทรคุยกันก่อนนอน คุยกันยันเช้า ไม่รู้มีเรื่องไรคุยทุกวัน (ก็อย่างว่า คนถูกชตา ถึงไม่มีเรื่องคุย มันก็อยากโทร ได้ยินเสียงก็ยังดี ) มุ้งมิ้งกันทุดคืน
พอวันไปเรียน ผมจะไม่ค่อยเจอเธอหรอก เพราะเธอบอกว่าเขินผม ไม่กล้ามองหน้า ไม่กล้าสอบตาผม เธอจะคอยวิ่งหนีผม และไปแอบมองผมตามพุ่มไม้ และตามห้องน้ำ อาคารเรียน แต่เธอวิ่งไม่ค่อยทันผม เพราะกว่าเธอสายตาสั้น กว่าจะเห็นผม ผมก็ประชิดตัวแล้ว ฮ่าๆๆ ความรักสดใสมาก เธอเริ่มเปิดประเด็นชวนไปดูหนังกัน อั้ยย่ะ !! ไม่ไปก็ควายแล้วหละ ไปดูกัน อาหะ นั่งจับมือ รู้สึกอบอุ่นมากครับ คือคนนี้แม้งใช่สุดๆ อะ.. หลังจากนั้นผมก็เป็นคนชวนเธอเที่ยวตลอด เพราะความอยากเจอ ได้ยินแต่เสียงผ่านโทรศัพท์ จะไปสุขเท่าเจอหน้าได้ไงเนอะ !!

ลืมบอก!!! เธอมีแฟนแล้วตั้งแต่แรกนะ ผมรู้ แต่ใจมันเรียกร้อง ไม่ยากนะที่จะเจอคนที่รักเรา รักในตัวเรา รักที่เราเป็น รักที่เราดำ รักที่เราไม่หล่อ รักที่เราหน้าโจร กล้าเดินจับมือกับเราแบบไม่อายใคร(โอ้ยยย ยิ่งพิมพ์ยิ่งน้ำตาไหลครับ คิดถึง)

เพราะเธอมีแฟนนี่แหละครับ ผมถึงไม่กล้าที่จะทุ่มใจให้ผู้หญิงคนนี้คนเดียว ก็เลยมีคุยกะคนอื่นบ้าง เผื่อใจไว้ จนเธอจับได้ วันนั้นเธอร้องให้หน้าโรงหนัง โอ้ว!! ผมนี่เลวไปเลยครับ เธอเงียบ ไม่คุยด้วย จนดูหนังจบ เธอก็ไม่พูด จนกลับบ้านก็ไม่พูด 555 งอนยาว...

นั่นไม่ใช่ประเด็นครับ ประเด็นคือ ผมคิดว่าเรามาแอบคบแบบนี้มันจะดีหรือ รู้นะว่ามันไม่ดี แต่ก็ทำวะ

จนมาถึงจุดๆ หนึ่งครับ ผมเริ่มไม่อยากให้ความรักที่ผิดๆ นี้ต้องดำเนินการต่อไป เพราะมันคงบาปไปมากกว่านี้ (แต่ไม่ถึงกับเคยมีไรกันนะ) ผมเริ่มทำตัวทะเราะ เริ่มออกห่าง แต่เธอไม่ยอมไป
วันนึงผมไปคอมเม้ล +++++ บนรูปแฟนหนุ่มของเธอ จนเขาด่า ผมก็เลยบอกไปว่า "ผมคบกับแฟนเขาอยู่ คบมานานแล้ว แต่ตอนนี้จะออกห่าง จะเลิกยุ่งอีกตลอดไป" แน่นอน เกือบโดนกระทืบ เพราะอยู่ โรงเรียนเดียวกัน แต่ไม่โดน
พอผมบอกไปงั้น ผมก็บล๊อคเฟส บล๊อคไลน์เธอ ตัดการสื่อสารทุกอย่าง ผ่านไปเดือนนึง ได้ข่าวอยู่ตลอดว่าเธอร้องให้หนักมาก แต่เธอต้องไม่ให้แฟนเธอรู้ จนเธอปลง ทำใจได้

ตอนนี้ผ่านมาจะ 2 ปีแล้ว ผมยังไม่ลืมเธอเลย ยังคิดถึงเสมอ รูปที่เคยถ่าย ของขวัญที่เคยให้มา ผมเก็บไว้ทุกอย่าง ยกเว้นฟอรริโล่รอสเชอร์. กับ คิดแคทผมกับเธอเป็นสาวกช็อกโกแลต ชอบกินช็อคโกแลต 5555555

อยากจะขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างมากนะ รักมากๆนะ และขอโทษที่ทำให้ร้องให้ และไม่ง้อ ชอบปล่อยให้ร้องให้ ตอนนี้อยู่กับเขาก็รักเขานานๆ นะ(พระเอกจริงนะ) จริงๆ เสียใจโคตร

13 ธันวาคม 2558 ปีนี้ก็ครบ 2 ปีพอดี รักนะ...