เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ
ผมมีเพื่อนสนิทคนนึง เป็นผู้หญิง คบกันมาตั้งแต่เด็กๆ
เราเรียนด้วยกันตั้งแต่สมัยประถมครับ แต่ตอนป.6 เราดันมาชอบกัน อาจเพราะผมชอบไปหยอกเธอ แบบว่าทุกวันตอนพักเที่ยงจะเอากระเป๋าเธอไปแอบ
แล้วเธอก็วิ่งไล่ผมทุกวัน
แต่ว่าตอนนั้นยังเด็กอยู่เลย ผมก็ไม่ได้คบกับเธอ รู้แค่เราชอบกันทั้งคู่
แต่ว่าเธอกับผมเราต้องแยกกันเพราะเธอย้ายไปเรียนที่ภูเก็ตตอน ม.1 ส่วนผมก็เรียนอยู่ที่โรงเรียนประจำอำเภอ ผมไม่ได้ติดต่อไปเลย แค่โทรหาช่วงแรกๆ พอเปิดเทอมก็ไม่กล้าติดต่อไป กลัวเธอเรียนหนัก แล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
พอ ม.2เธอก็ย้ายกลับมาเรียนโรงเรียนเดียวกับผม แต่เราสู้หน้ากันไม่ติด เพราะไม่เจอกันนาน
ไม่นานก็ได้ข่าวว่าเธอคบกับรุ่นพี่ ก็ไม่มีไรมากครับ แค่จุกๆ5555
ทุกๆวัน ตอนเลิกเรียน ผมจะไปรอหน้าโรงเรียน ไปรอดูเธอ ก่อนกลับบ้าน เพราะว่าพ่อของเธอจะมารับกลับบ้านทุกวัน
บางวันผมก็ทำเป็นหยิบมือถือมาแนบหู(ทำเป็นคุยโทรศัพท์แก้เขินไป) พอพ่อเธอมารับไป ผมก็ถึงจะเดินกลับบ้าน
ผมทำแบบนี้อยู่2ปี (ม.2และ ม.3) ตลอดเวลา4ปีที่ผ่านมา ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่อยากคุยกับเธอ
บางวันเธอลืมหนังสือเรียนไว้ใครอาคาร ผมไปเจอก็เก็บไปคืนให้
จนเราขึ้น ม.ปลาย ผมได้กลับมาเรียนห้องเดียวกับเธอ
ความจริงก็ดีใจอยู่นะ แต่ก็ทั้งเจ็บทั้งรักเลย พยามมา4ปีแล้วยังลืมเธอไม่ได้เลย
แล้วโรงเรียนผมสายวิทย์ จะมีจับสายรหัสกัน ผมดันจับได้สายเดียวกันกับเธออีก (ฮ่วย!!! ซวยอะไรนักหนา)
แต่ก็ทำให้เราได้คุยกัน ตลอดเวลาเธอไม่เคยรู้ว่าผมรอมาตลอด พอกลับมาคุยเราก็กลับมาสนิทกันอีกครั้ง
เธอเคยถามว่าทำไมตอนนั้นหายไปทิ้งเธออยู่คนเดียว(ตอนที่เธอย้ายโรงเรียน)
ตอนนั้นเราทั้งคู่ยังเด็ก ผมก็ทำตัวไม่ถูก เลยไม่กล้าติดต่อไป(ก็คนมันเขินอ่าาา)
แต่แล้วเธอก็บอกกลับมาว่า ตอนเธอกลับมา เธอไม่กล้าคุยกับผม เธอคิดว่าผมคงจะชอบคนอื่นไปแล้ว เลยคบกับรุ่นพี่ไป
แล้วเราก็กลับมาสนิทกัน ผมพยามจะลืมเธอเพราะเธอมีแฟนแล้ว รอไปก็ไม่ได้อะไร ไม่นานก็มีผู้หญิงคนนึงเข้ามา (ขอแทนเธอว่าC) Cชอบผมมาก เอาใจเก่ง
คุยกันไปๆมาๆก็คบกัน ก่อนคบกันผมบอกCว่า มีผู้หญิงคนนึงที่ผมรอมา4ปี ยังลืมไม่ได้ด้วย Cบอกผมว่าเธอจะทำให้ผมลืมเอง แต่คบกันได้ไม่นาน ก็เลิกกัน หลังเลิกกันได้1สัปดาห์Cก็มีแฟนใหม่ ผมก็ไม่ได้อะไรมากกับC ผมเองก็เป็นแค่คนขั้นเวลาสำหรับเค้า แล้วผมก็กลับไปคุยกับคนเดิม
เธอเป็นคนให้กำลังใจ เราสนิทกันจนเพื่อนในห้องถามว่าเราทั้งคู่เป็นอะไรกัน ผมบอกได้แค่ว่าเราเป็นเพื่อน ในใจผมคิดมากว่านั้นเยอะ แต่ก็กลัวคนอื่นมองเธอไม่ดี เพราะเธอมีแฟนแล้ว ผมรู้ทีหลังว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทกับCด้วย สุดท้ายตอนขึ้น ม.6ผมสารภาพกับเธอ ว่าผมรอเธอมาตลอด รอมา6ปีแล้ว เบอร์โทรศัพท์ที่เธอใช้ตอนป.6 ผมยังจำได้เลย ทุกครั้งที่เธอมีปัญหา ผมช่วยแบบลับๆเสมอ บางครั้งที่เธอลืมของ ผมก็เก็บให้แล้วฝากเพื่อนให้เอาไปคืนเธอ คอยเช็กชื่อ คอยโกหกครูให้เธอ เวลาเธอไม่มาเรียน ผมบอกเธอว่าผมไม่ได้มารอเสียบใคร ไม่ได้ขอให้เธอเลิกกับใคร ผมแค่อยากพูดความรู้สึกออกไปก่อนที่จะไม่ได้บอก
เธอบอกผมว่าไม่เคยมีใครทำให้เธอขนาดนี้ ผมเป็นคนแรกที่ทำให้เธอขนาดนี้ หลังจากนั้นเราก็คุยกันมากขึ้น ครึ่งปีหลังจากนั้นเธอก็เลิกกับแฟน เราก็ไม่ไหนด้วยกับ2คนบ่อยๆ ไปดูหนัง ไปกินข้าว ไปเที่ยวที่ต่างๆ ปั่นจักรยานกัน2คน ไปปั่นจักรยานน้ำที่สวนสาธารณะ
ไม่นานเธอก็ไม่คุยกับผมผมก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร ผมก็ตามง้อทุกครั้ง(ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าผิดอะไร) พออารมณ์ดีเธอก็กลับมาบอกว่า เรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมนะ เป็นแบบนี้หลายครั้ง ผมก็ยอมเธอทุกครั้ง
ตอนสอบเข้ามหาลัยเราพักโรงแรมกัน ผมกับเพื่อนไปด้วยกัน6คนผมเป็นผู้ชายคนเดียว แล้วก็ผู้หญิงอีก5คน 1ในนั้นมีเธอด้วย ผมกับเธอแล้วก็เพื่อนอีกคนนึงพักห้องเดียวกัน อีก3คนพักอีกห้อง เราไปสอบด้วยกันทั้งหมด5คืน3คืนแรกนอนกัน3คน แล้วเพื่อนผู้หหญิงคนนึงเค้ามีธุระที่บ้านต้องกลับบ้านก่อนเลยเหลือแค่ผมกับเธอที่พักห้องนั้นอีก2คืน ผมสัญญากันตัวเองว่าผมจะไม่มีวันล่วงเกินเธอ เวลาที่เหลือ2วันที่อยู่ด้วยกัน มันเหมือนความฝัน ผมตื่นนอนตอบเช้าจะเห็นเธอนอนอยู่ ผมคิดนะว่าอยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้ทุกๆวันตอนเช้า ตลอดเวลาที่พักด้วยกันผมไม่เคยแม้แต่ไปนั่งที่เตียงของเธอ ผมดีใจที่เธอเชื่อใจผม
แล้วสุดท้าย ตอนจบม.6 เธอหายไปอีกครั้ง ถามอะไรก็ไม่ตอบ สุดท้ายเธอบอกว่าเธออยากอยู่คนเดียว เธอคิดถึงคนเก่าของเธอ ผมนิ
เจ็บ555
แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมบอกว่าอยากคุยเมื่อไหร่ ค่อยทักมาละกัน แล้วหลังจากนั้นไม่นานก็มีรุ่นพี่นึงที่รู้จักกัน เป็นพี่ระหัสของเราทั้งคู่ เปิดร้านขายเสื้อยืดแฟชั้น ผมก็ซื้อให้เธอ1ตัวแล้วก็ซื้อของผมอีก1ตัว แล้วให้พี่เค้าเอามาให้ผมกับเธอ ให้โกหกว่าให้น้องรหัสทั้งคู่เป็นของขวัญ(ความจริงผมเป็นคนซื้อให้) นั่นเป็นของชิ้นสุดท้ายที่ให้กับเธอ
แล้วผมก็ไม่ติดต่อไปเพราะ เธอบอกผมเองว่าไม่อยากมีใคร คิดถึงคเก่าอยู่ หลังจากไม่คุยกัน3เดือนเธอก็บล๊อคFace bookของผม ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงต้องบล๊อคผม จนตอนนี้ผ่านมา8ปีแล้วผมยังถามตัวเองว่าผมผิดอะไร ผมฝันถึงเธอเกือบทุกคืนเรื่องในเดิมๆ ตอนนี้ไม่เจอกันมาจะ2ปีแล้วแต่ผมก็คิดถึงเธอทุกวัน
ขอโทษนะครับที่ยาวไปนิดนึง นี่ย่อแล้วๆ
ผู้หญิง เวลาจะบล๊อค Face bookใครซักคนนี้ มีเหตุผลอะไรบ้างครับ?
ผมมีเพื่อนสนิทคนนึง เป็นผู้หญิง คบกันมาตั้งแต่เด็กๆ
เราเรียนด้วยกันตั้งแต่สมัยประถมครับ แต่ตอนป.6 เราดันมาชอบกัน อาจเพราะผมชอบไปหยอกเธอ แบบว่าทุกวันตอนพักเที่ยงจะเอากระเป๋าเธอไปแอบ
แล้วเธอก็วิ่งไล่ผมทุกวัน
แต่ว่าตอนนั้นยังเด็กอยู่เลย ผมก็ไม่ได้คบกับเธอ รู้แค่เราชอบกันทั้งคู่
แต่ว่าเธอกับผมเราต้องแยกกันเพราะเธอย้ายไปเรียนที่ภูเก็ตตอน ม.1 ส่วนผมก็เรียนอยู่ที่โรงเรียนประจำอำเภอ ผมไม่ได้ติดต่อไปเลย แค่โทรหาช่วงแรกๆ พอเปิดเทอมก็ไม่กล้าติดต่อไป กลัวเธอเรียนหนัก แล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
พอ ม.2เธอก็ย้ายกลับมาเรียนโรงเรียนเดียวกับผม แต่เราสู้หน้ากันไม่ติด เพราะไม่เจอกันนาน
ไม่นานก็ได้ข่าวว่าเธอคบกับรุ่นพี่ ก็ไม่มีไรมากครับ แค่จุกๆ5555
ทุกๆวัน ตอนเลิกเรียน ผมจะไปรอหน้าโรงเรียน ไปรอดูเธอ ก่อนกลับบ้าน เพราะว่าพ่อของเธอจะมารับกลับบ้านทุกวัน
บางวันผมก็ทำเป็นหยิบมือถือมาแนบหู(ทำเป็นคุยโทรศัพท์แก้เขินไป) พอพ่อเธอมารับไป ผมก็ถึงจะเดินกลับบ้าน
ผมทำแบบนี้อยู่2ปี (ม.2และ ม.3) ตลอดเวลา4ปีที่ผ่านมา ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่อยากคุยกับเธอ
บางวันเธอลืมหนังสือเรียนไว้ใครอาคาร ผมไปเจอก็เก็บไปคืนให้
จนเราขึ้น ม.ปลาย ผมได้กลับมาเรียนห้องเดียวกับเธอ
ความจริงก็ดีใจอยู่นะ แต่ก็ทั้งเจ็บทั้งรักเลย พยามมา4ปีแล้วยังลืมเธอไม่ได้เลย
แล้วโรงเรียนผมสายวิทย์ จะมีจับสายรหัสกัน ผมดันจับได้สายเดียวกันกับเธออีก (ฮ่วย!!! ซวยอะไรนักหนา)
แต่ก็ทำให้เราได้คุยกัน ตลอดเวลาเธอไม่เคยรู้ว่าผมรอมาตลอด พอกลับมาคุยเราก็กลับมาสนิทกันอีกครั้ง
เธอเคยถามว่าทำไมตอนนั้นหายไปทิ้งเธออยู่คนเดียว(ตอนที่เธอย้ายโรงเรียน)
ตอนนั้นเราทั้งคู่ยังเด็ก ผมก็ทำตัวไม่ถูก เลยไม่กล้าติดต่อไป(ก็คนมันเขินอ่าาา)
แต่แล้วเธอก็บอกกลับมาว่า ตอนเธอกลับมา เธอไม่กล้าคุยกับผม เธอคิดว่าผมคงจะชอบคนอื่นไปแล้ว เลยคบกับรุ่นพี่ไป
แล้วเราก็กลับมาสนิทกัน ผมพยามจะลืมเธอเพราะเธอมีแฟนแล้ว รอไปก็ไม่ได้อะไร ไม่นานก็มีผู้หญิงคนนึงเข้ามา (ขอแทนเธอว่าC) Cชอบผมมาก เอาใจเก่ง
คุยกันไปๆมาๆก็คบกัน ก่อนคบกันผมบอกCว่า มีผู้หญิงคนนึงที่ผมรอมา4ปี ยังลืมไม่ได้ด้วย Cบอกผมว่าเธอจะทำให้ผมลืมเอง แต่คบกันได้ไม่นาน ก็เลิกกัน หลังเลิกกันได้1สัปดาห์Cก็มีแฟนใหม่ ผมก็ไม่ได้อะไรมากกับC ผมเองก็เป็นแค่คนขั้นเวลาสำหรับเค้า แล้วผมก็กลับไปคุยกับคนเดิม
เธอเป็นคนให้กำลังใจ เราสนิทกันจนเพื่อนในห้องถามว่าเราทั้งคู่เป็นอะไรกัน ผมบอกได้แค่ว่าเราเป็นเพื่อน ในใจผมคิดมากว่านั้นเยอะ แต่ก็กลัวคนอื่นมองเธอไม่ดี เพราะเธอมีแฟนแล้ว ผมรู้ทีหลังว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทกับCด้วย สุดท้ายตอนขึ้น ม.6ผมสารภาพกับเธอ ว่าผมรอเธอมาตลอด รอมา6ปีแล้ว เบอร์โทรศัพท์ที่เธอใช้ตอนป.6 ผมยังจำได้เลย ทุกครั้งที่เธอมีปัญหา ผมช่วยแบบลับๆเสมอ บางครั้งที่เธอลืมของ ผมก็เก็บให้แล้วฝากเพื่อนให้เอาไปคืนเธอ คอยเช็กชื่อ คอยโกหกครูให้เธอ เวลาเธอไม่มาเรียน ผมบอกเธอว่าผมไม่ได้มารอเสียบใคร ไม่ได้ขอให้เธอเลิกกับใคร ผมแค่อยากพูดความรู้สึกออกไปก่อนที่จะไม่ได้บอก
เธอบอกผมว่าไม่เคยมีใครทำให้เธอขนาดนี้ ผมเป็นคนแรกที่ทำให้เธอขนาดนี้ หลังจากนั้นเราก็คุยกันมากขึ้น ครึ่งปีหลังจากนั้นเธอก็เลิกกับแฟน เราก็ไม่ไหนด้วยกับ2คนบ่อยๆ ไปดูหนัง ไปกินข้าว ไปเที่ยวที่ต่างๆ ปั่นจักรยานกัน2คน ไปปั่นจักรยานน้ำที่สวนสาธารณะ
ไม่นานเธอก็ไม่คุยกับผมผมก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร ผมก็ตามง้อทุกครั้ง(ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าผิดอะไร) พออารมณ์ดีเธอก็กลับมาบอกว่า เรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมนะ เป็นแบบนี้หลายครั้ง ผมก็ยอมเธอทุกครั้ง
ตอนสอบเข้ามหาลัยเราพักโรงแรมกัน ผมกับเพื่อนไปด้วยกัน6คนผมเป็นผู้ชายคนเดียว แล้วก็ผู้หญิงอีก5คน 1ในนั้นมีเธอด้วย ผมกับเธอแล้วก็เพื่อนอีกคนนึงพักห้องเดียวกัน อีก3คนพักอีกห้อง เราไปสอบด้วยกันทั้งหมด5คืน3คืนแรกนอนกัน3คน แล้วเพื่อนผู้หหญิงคนนึงเค้ามีธุระที่บ้านต้องกลับบ้านก่อนเลยเหลือแค่ผมกับเธอที่พักห้องนั้นอีก2คืน ผมสัญญากันตัวเองว่าผมจะไม่มีวันล่วงเกินเธอ เวลาที่เหลือ2วันที่อยู่ด้วยกัน มันเหมือนความฝัน ผมตื่นนอนตอบเช้าจะเห็นเธอนอนอยู่ ผมคิดนะว่าอยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้ทุกๆวันตอนเช้า ตลอดเวลาที่พักด้วยกันผมไม่เคยแม้แต่ไปนั่งที่เตียงของเธอ ผมดีใจที่เธอเชื่อใจผม
แล้วสุดท้าย ตอนจบม.6 เธอหายไปอีกครั้ง ถามอะไรก็ไม่ตอบ สุดท้ายเธอบอกว่าเธออยากอยู่คนเดียว เธอคิดถึงคนเก่าของเธอ ผมนิ
แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมบอกว่าอยากคุยเมื่อไหร่ ค่อยทักมาละกัน แล้วหลังจากนั้นไม่นานก็มีรุ่นพี่นึงที่รู้จักกัน เป็นพี่ระหัสของเราทั้งคู่ เปิดร้านขายเสื้อยืดแฟชั้น ผมก็ซื้อให้เธอ1ตัวแล้วก็ซื้อของผมอีก1ตัว แล้วให้พี่เค้าเอามาให้ผมกับเธอ ให้โกหกว่าให้น้องรหัสทั้งคู่เป็นของขวัญ(ความจริงผมเป็นคนซื้อให้) นั่นเป็นของชิ้นสุดท้ายที่ให้กับเธอ
แล้วผมก็ไม่ติดต่อไปเพราะ เธอบอกผมเองว่าไม่อยากมีใคร คิดถึงคเก่าอยู่ หลังจากไม่คุยกัน3เดือนเธอก็บล๊อคFace bookของผม ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงต้องบล๊อคผม จนตอนนี้ผ่านมา8ปีแล้วผมยังถามตัวเองว่าผมผิดอะไร ผมฝันถึงเธอเกือบทุกคืนเรื่องในเดิมๆ ตอนนี้ไม่เจอกันมาจะ2ปีแล้วแต่ผมก็คิดถึงเธอทุกวัน
ขอโทษนะครับที่ยาวไปนิดนึง นี่ย่อแล้วๆ