ฉาก..๗

๖๑ ความทุกข์มันจุกแท้                เจียมใจ  แม่เอย
ความรักมันชอนไช                       ยอกย้ำ
ความสัตย์ซื่อในหทัย                    ทวนหนึ่ง  “รักแม่”
ความเอ่ยเผยสุดช้ำ                      ชอกไส้ใจหาย ฯ

  ๖๒ เรียมสวาทบาดจิตท้อ            รอเธอ  
รอรักเคียงใจเสมอ                       สวาสดิ์สร้อย
สวาสดิ์ปานพล่านใจเรอ                พิลาป  พิไรน้อง
พิลาปกำสรวลร้อย                      โศกเศร้าจาบัลย์ ฯ

  ๖๓ หากชีพขาดร่างไร้                วิญญาณ
วานอยู่คู่สันธาน                          พี่น้อง
พำนักพักใจกสานติ์                      สติสงบ  นาน้อง
ซาบซ่านหว่านใจพร้อง                 พร่ำเพ้อละเมอครวญ ฯ

  ๖๔ หวนหาคราคิดน้อง               นงนิตย์
ไยไย่เศษสารพิษ                        พ่นแพ้ว
ลนลานขุกขวงจิต                        จวนจาก  
ทุกข์ทอดตรอมตรมแก้ว                กล่าเกล้าเหงาหงอย ฯ

  ๖๕ หนึ่งใจหนึ่งจิตน้อย              จำนรรจ์
คงมั่นคงมุ่งครัน                          มั่นคล้อง
พี่หวนพี่หาพลัน                         หันพึ่ง  หนึ่งนา
สมัครสมานส้อง                         ใหม่ซ้อนสมรหรือ ฯ

  ๖๖ บุษบงใดจะสู้                      เอมอร  แม่เอย
บุษยมาสก็จร                             จากไคล้
บุหงาบุหงันบวร                          บูชิต  ฤาแม่
มิอาจเทียบอนงค์ได้                    ดั่งเจ้าชีวา ฯ          

  ๖๗ สายใยสวาดิสร้อย               สังวาล  ใจเอย
คลายหยากไย่ใยลาญ                 หลีกพ้น
หลงใหลรักลำธาร                      สายสวาสดิ์  ทวนแม่
ไยรักเหลวไหลล้น                      ร่างร้อยรอยแผล ฯ

  ๖๘  ย่างเดือนแปดหยดน้ำ         หยาดฝน
โปรยพร่างพสุธาดล                    ดื่มชื้น
โอ้ชลเนตรเรียมหน                     หายร่วง  ฤาแม่
ไร้สราญรมย์ฟื้น                         โศกเศร้านองถึง ฯ

  ๖๙ โครมครามระฟ้าลั่น             ลาญใจ  ไฉนเลย
ลนจิตละร้างไกล                        กว่ากว้าง
การณ์กลับอุระไหว                     หวาดหวั่น  ใจพ่อ
นฤโฆษอสนีค้าง                        ลั่นฆ้องอาลัย ฯ

   ๗๐ สองใจใจซ่านซึ้ง               ใจสอง
แท้รักรักฤาลอง                         รักแท้
ห่างคลาดคลาดเคียงสนอง          คาดห่าง  ร้างแล
ยลยอดยอดรักแล้                      ร่นย้อนยอดยล ฯ