สวัสดีครับเพื่อนๆ ทุกคน
ผมขอเอาประสบการณ์ตรงมาแชร์กันบ้างครับ เผื่อจะเป็นแรงบันดาลใจให้คนที่อยากฝึก พูดภาษาอังกฤษให้เก่ง คือเริ่มแรก เดิมทีชอบฟัง ภาษาอังกฤษ ไม่ว่าจะเป็นคนคุยกัน รายการทีวี หรือวิทยุก็ตามแต่ ตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย ส่วนที่สมัยเด็กกว่านั้นเนี่ยเกลียดภาษามาก เพราะรู้สึกเหมือนเป็นเรื่องไกลตัว เคยถูก หม่อมแม่บังคับให้ไปเรียนภาษาที่ AUA ตั้งแต่ ม.2 ไปเรียนตั้งแต่ Level 1 ถ้ามี Level -1 คงได้เรียนอันนั้น แถมต้องไปเรียนเสาร์อาทิตย์เช้า แค่ต้องตื่นก็ขี้เกียจแล้ว
พอเรียนไปได้สักพักก็เลิก เพราะขี้เกียจ ตอนนั้นรู้สึกว่ายังพูดไม่ได้เท่าไหร่ พอหลายปีผ่านมา ที่บ้านติดเคเบิลทีวี เลยได้ดู CNN กับ BBC เห็นนักข่าวพูดกันรัวๆ แถมพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นประกอบกับท่าทางในการรายงานข่าว เลยทำให้เกิดความอยากพูดได้อย่างงั้นบ้าง เอาล่ะสิ พอมันมีแรงบันดาลใจเลยกลับไปเรียน AUA ใหม่ เรียนไปก็เบื่อ เลยไปเรียนสถาบัน British American ตอนนี้ไม่รู้ยังมีอยู่หรือเปล่า เพราะอยากพูดอังกฤษได้เยอะๆ พอเรียนไปสักพักแล้วรู้สึกว่ามันเร็วไม่ทันใจเลยหยุดเรียนไป (จริงๆ การเรียนภาษาไม่ควรรีบอย่างยิ่ง) เลยลองพัฒนาและหาวิธี ฝึกทักษะการพูดภาษาอังกฤษด้วยตัวเองดู
ผมเริ่มต้นสังเกต คนรอบตัวที่พูดได้ แล้วถามตัวเองว่าทำไมเขาถึงทำได้ เผอิญมีเพื่อนเรียน รร อินเตอร เลยเลียนแบบมันทุกอย่าง อย่างแรกเลยคือ อ่านทุกอย่างเป็นภาษาอังกฤษ ไม่ว่าจะเป็นข่าว หนังสือเรียน ตอนนั้นเรียนแผนวิทย์ เลยยืมหนังสือ ชีววะของ รรเพือนมา xerox ทั้งเล่มแล้วนั่งอ่านเลยครับ ตอนนั้นลองอ่าน ผลคือ เครียดมาก เพราะด้วยความที่เราเป็น นักเรียน ม 4 คำศัพท์ภาษาอังกฤษมีนิดเดียว เลยเปิด พจนานุกรมแทบจะทุกประโยค
ท้อมากกกกกกก เหนื่อยยยยย กับการมานั่งเปิด ดิกชันนารี หาความหมาย มีอยู่ครั้งหนึ่ง เอาหนังสือพิมพ์ Bangkok Post มาอ่าน จำได้ว่าเล่มเดียวอ่านมันทั้งอาทิตย์ครับ อ่านอยู่แค่บทความเดียว ครั้งแรก อ่านได้แค่ 10 นาที แล้วโยนทิ้งเลย ปวดหัวมาก ทำไมมันยากอย่างงี้ หมดกำลังใจไปหนึ่ง วันต่อมาเริ่มใหม่ คือผมบังคับตัวเองเลยครับ รู้ว่าที่ตัวเองพูดอังกฤษไม่ได้เพราะ อย่างแรกคือยังไม่รู้คำศัพท์มากพอ และก่อนที่จะพูดได้ ก็ต้องรู้ความหมายของประโยคภาษาอังกฤษ ในบริบทต่างๆ อย่างกว้างขวางด้วย และด้วยความที่อยากเป็นนักข่าว เหมือนใน CNN ผมเลยต้องอ่านเยอะมากไปด้วย เพราะนักข่าวจะต้องสามารถ รายงานข่าวในเรื่องราวต่างๆที่อยู่นอกเหนือความสนใจของตัวเองได้ ด้วย แล้วแถมต้องเป็นภาษาอังกฤษอีก แต่อ่านๆๆไปอย่างเดียวไม่ได้ ผม ใช้วิธีอ่านเพื่อที่จะให้ตัวเองพูดได้ ดังต่อไปนี้
1 อ่านแบบให้รู้คำศัพท์ทุกตัวไม่ ตกไม่หล่น ไม่มีข้าม ไม่มีเดา
2 อ่านแล้วแปลเป็นภาษาไทย ในหัว เนื่องจากภาษาอังกฤษไม่ใช่ภาษาแรก ผมจึงต้องเทียบกับความหมายภาษาไทยให้ในใจให้ได้ทุกกรณี วิธีนี้ไปๆมาๆทำให้ผมจำรูปประโยคภาษาอังกฤษได้มากขึ้นอย่างไม่รู้ตัว และต่อมาในอนาคตทำให้ผมสามารถพูดอังกฤษและไทยกลับไปกลับมาได้ แบบไม่ต้องนึก
3 อ่านแล้วย่อเรื่องออก มา ย่อออกมาเพื่อให้สมองคุ้นเคยกับเรื่องที่อ่าน กับคำที่ใช้
4.........เดี๋ยวมาต่อนะครับ
ด้วยความที่อยากเป็นนักข่าวเหมือน CNN เลยฝึกพูดอังกฤษไปๆมาๆ จน...เป็นนักข่าวภาษาอังกฤษ
ผมขอเอาประสบการณ์ตรงมาแชร์กันบ้างครับ เผื่อจะเป็นแรงบันดาลใจให้คนที่อยากฝึก พูดภาษาอังกฤษให้เก่ง คือเริ่มแรก เดิมทีชอบฟัง ภาษาอังกฤษ ไม่ว่าจะเป็นคนคุยกัน รายการทีวี หรือวิทยุก็ตามแต่ ตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย ส่วนที่สมัยเด็กกว่านั้นเนี่ยเกลียดภาษามาก เพราะรู้สึกเหมือนเป็นเรื่องไกลตัว เคยถูก หม่อมแม่บังคับให้ไปเรียนภาษาที่ AUA ตั้งแต่ ม.2 ไปเรียนตั้งแต่ Level 1 ถ้ามี Level -1 คงได้เรียนอันนั้น แถมต้องไปเรียนเสาร์อาทิตย์เช้า แค่ต้องตื่นก็ขี้เกียจแล้ว
พอเรียนไปได้สักพักก็เลิก เพราะขี้เกียจ ตอนนั้นรู้สึกว่ายังพูดไม่ได้เท่าไหร่ พอหลายปีผ่านมา ที่บ้านติดเคเบิลทีวี เลยได้ดู CNN กับ BBC เห็นนักข่าวพูดกันรัวๆ แถมพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นประกอบกับท่าทางในการรายงานข่าว เลยทำให้เกิดความอยากพูดได้อย่างงั้นบ้าง เอาล่ะสิ พอมันมีแรงบันดาลใจเลยกลับไปเรียน AUA ใหม่ เรียนไปก็เบื่อ เลยไปเรียนสถาบัน British American ตอนนี้ไม่รู้ยังมีอยู่หรือเปล่า เพราะอยากพูดอังกฤษได้เยอะๆ พอเรียนไปสักพักแล้วรู้สึกว่ามันเร็วไม่ทันใจเลยหยุดเรียนไป (จริงๆ การเรียนภาษาไม่ควรรีบอย่างยิ่ง) เลยลองพัฒนาและหาวิธี ฝึกทักษะการพูดภาษาอังกฤษด้วยตัวเองดู
ผมเริ่มต้นสังเกต คนรอบตัวที่พูดได้ แล้วถามตัวเองว่าทำไมเขาถึงทำได้ เผอิญมีเพื่อนเรียน รร อินเตอร เลยเลียนแบบมันทุกอย่าง อย่างแรกเลยคือ อ่านทุกอย่างเป็นภาษาอังกฤษ ไม่ว่าจะเป็นข่าว หนังสือเรียน ตอนนั้นเรียนแผนวิทย์ เลยยืมหนังสือ ชีววะของ รรเพือนมา xerox ทั้งเล่มแล้วนั่งอ่านเลยครับ ตอนนั้นลองอ่าน ผลคือ เครียดมาก เพราะด้วยความที่เราเป็น นักเรียน ม 4 คำศัพท์ภาษาอังกฤษมีนิดเดียว เลยเปิด พจนานุกรมแทบจะทุกประโยค
ท้อมากกกกกกก เหนื่อยยยยย กับการมานั่งเปิด ดิกชันนารี หาความหมาย มีอยู่ครั้งหนึ่ง เอาหนังสือพิมพ์ Bangkok Post มาอ่าน จำได้ว่าเล่มเดียวอ่านมันทั้งอาทิตย์ครับ อ่านอยู่แค่บทความเดียว ครั้งแรก อ่านได้แค่ 10 นาที แล้วโยนทิ้งเลย ปวดหัวมาก ทำไมมันยากอย่างงี้ หมดกำลังใจไปหนึ่ง วันต่อมาเริ่มใหม่ คือผมบังคับตัวเองเลยครับ รู้ว่าที่ตัวเองพูดอังกฤษไม่ได้เพราะ อย่างแรกคือยังไม่รู้คำศัพท์มากพอ และก่อนที่จะพูดได้ ก็ต้องรู้ความหมายของประโยคภาษาอังกฤษ ในบริบทต่างๆ อย่างกว้างขวางด้วย และด้วยความที่อยากเป็นนักข่าว เหมือนใน CNN ผมเลยต้องอ่านเยอะมากไปด้วย เพราะนักข่าวจะต้องสามารถ รายงานข่าวในเรื่องราวต่างๆที่อยู่นอกเหนือความสนใจของตัวเองได้ ด้วย แล้วแถมต้องเป็นภาษาอังกฤษอีก แต่อ่านๆๆไปอย่างเดียวไม่ได้ ผม ใช้วิธีอ่านเพื่อที่จะให้ตัวเองพูดได้ ดังต่อไปนี้
1 อ่านแบบให้รู้คำศัพท์ทุกตัวไม่ ตกไม่หล่น ไม่มีข้าม ไม่มีเดา
2 อ่านแล้วแปลเป็นภาษาไทย ในหัว เนื่องจากภาษาอังกฤษไม่ใช่ภาษาแรก ผมจึงต้องเทียบกับความหมายภาษาไทยให้ในใจให้ได้ทุกกรณี วิธีนี้ไปๆมาๆทำให้ผมจำรูปประโยคภาษาอังกฤษได้มากขึ้นอย่างไม่รู้ตัว และต่อมาในอนาคตทำให้ผมสามารถพูดอังกฤษและไทยกลับไปกลับมาได้ แบบไม่ต้องนึก
3 อ่านแล้วย่อเรื่องออก มา ย่อออกมาเพื่อให้สมองคุ้นเคยกับเรื่องที่อ่าน กับคำที่ใช้
4.........เดี๋ยวมาต่อนะครับ