ตอนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งอึดอัด เหมือนมันไม่ใช่ที่ของเรา เราอยู่กรุงเทพตั้งแต่เกิด เรียนก็โอเคมาตลอด ปีที่แล้วก็เรียนที่ม.สามย่านค่ะ
แต่เพราะอยากเรียนในคณะนี้มาก ตอนซิ่วถึงยอมเลือกมหาลัยต่างจังหวัด แล้วสุดท้ายก็ติดคณะที่ฝันไว้ ตอนแรกก็ดีใจมากนะคะ
คือเราขอให้ได้ทำอาชีพนี้ ไม่ว่าที่ไหนก็ไม่เป็นไร (ไม่ได้บอกว่าจบมาแล้วเหมือนกันหรอกค่ะ นั่นมันหลอกเด็ก แต่แค่ได้ทำอาชีพนี้ก็พอแล้ว)
(รวมทั้งเป็นวิชาชีพด้วย มีสอบ license ไม่ห่วงเรื่องคุณภาพเท่าไหร่ค่ะ) แต่พอมาอยู่เข้าจริงๆ คือ self image ตอนนี้แย่มากๆ
เราแทบไม่มีความภูมิใจอะไรเลยกับการเรียนที่นี่ทุกวันนี้ นอกจากความหวังที่อนาคตจะได้เริ่มเรียนวิชาคณะซะที
ระบบการจัดการ กิจกรรมทุกอย่างที่ม.จัด แม้กระทั่งการจัดสอบกลางภาคปลายภาค ทุกอย่างคือแย่แบบมันไม่เป็นระบบ มั่ว เละเทะมากๆ
เราต้องเสียค่าเครื่องบินหลายรอบกับตารางที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
วิชามอที่คณะบังคับลงก็มีแต่อะไรก็ไม่รู้ หลายวิชามากที่แทบจะหาสาระไม่ได้เลยด้วยซ้ำ! เราพยายามตั้งใจเรียนตั้งใจฟังแล้วนะคะ
แต่ผู้บรรยายคือ..... มันไม่ไหวจริงๆอ่ะค่ะ
ก่อนหน้านี้เราก็ทนและปลอบใจตัวเองมาตลอดว่าพ้นปี 1 ไปก็จะได้เรียนแต่วิชาคณะแล้ว แต่ยิ่งนานวันคือมันยิ่งไม่ไหว
จนตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราจะภูมิใจได้ยังไงเลยเวลาเราบอกว่าเราจบมาจากที่นี่ ขอโทษจริงๆค่ะที่คิดแบบนี้ รู้ตัวว่าแย่มาก เราก็รู้สึกแย่เหมือนกัน
แต่มันคิดไปแล้ว มันเป็นไปแล้ว แบบ ทำไมเราต้องมาเรียนที่นี่ด้วย ทำไมชีวิตเรามันมาถึงตรงนี้ได้ยังไง
ยิ่งช่วงนี้สอบปลายภาคแล้วต้องอ่านหนังสือสอบ เอกสารประกอบการเรียนก็เป็นชีทเย็บเป็นหนังสือที่อาจารย์ที่มอเขียน คำผิดก็เยอะมาก
บางทีก็มียกตัวอย่างสำนวนไทยอะไรที่มันไม่ได้เกี่ยวกับเนื้อเรื่องแทรกขึ้นมา เราทนอ่านต่อไม่ไหวจริงๆค่ะ รู้สึกแย่มาก
ชีวิตมันเปลี่ยนไปมากจริงๆค่ะ แม้แต่หนังที่อยากดูซาวน์แทร็กยังแทบไม่มีให้ดู คือกลับไปมีรอบให้เลือกเป็นร้อย อยู่ที่นี่หรอคะ ? ถ้าไม่ดูพากย์ไทยก็ไม่ต้องดูค่ะ
ชีวิตเรามันเปลี่ยนไปเยอะจริงๆ จะด่าว่าเราติดหรูติดสบายไม่สู้ไม่ทนอะไรก็ด่ามาเถอะค่ะ เรารู้ว่าเราเป็นแบบนั้นจริงๆ
แต่มีวิธีไหนไหมคะที่เราจะรักและภูมิใจในที่ๆเราอยู่ได้ อย่างน้อยก็ให้มากกว่าที่เป็นอยู่น่ะค่ะ หรือควรพยายามปลงๆไปอย่างเดียว
ขอบคุณสำหรับพื้นที่บ่นนะคะ
ปล. ด่าได้แต่อย่าแรงมากนะคะ ตั้งกระทู้ครั้งแรก ผิดอะไรขอโทษด้วยค่ะ
ทำยังไงให้รักมหาลัยที่ตัวเองอยู่คะ
แต่เพราะอยากเรียนในคณะนี้มาก ตอนซิ่วถึงยอมเลือกมหาลัยต่างจังหวัด แล้วสุดท้ายก็ติดคณะที่ฝันไว้ ตอนแรกก็ดีใจมากนะคะ
คือเราขอให้ได้ทำอาชีพนี้ ไม่ว่าที่ไหนก็ไม่เป็นไร (ไม่ได้บอกว่าจบมาแล้วเหมือนกันหรอกค่ะ นั่นมันหลอกเด็ก แต่แค่ได้ทำอาชีพนี้ก็พอแล้ว)
(รวมทั้งเป็นวิชาชีพด้วย มีสอบ license ไม่ห่วงเรื่องคุณภาพเท่าไหร่ค่ะ) แต่พอมาอยู่เข้าจริงๆ คือ self image ตอนนี้แย่มากๆ
เราแทบไม่มีความภูมิใจอะไรเลยกับการเรียนที่นี่ทุกวันนี้ นอกจากความหวังที่อนาคตจะได้เริ่มเรียนวิชาคณะซะที
ระบบการจัดการ กิจกรรมทุกอย่างที่ม.จัด แม้กระทั่งการจัดสอบกลางภาคปลายภาค ทุกอย่างคือแย่แบบมันไม่เป็นระบบ มั่ว เละเทะมากๆ
เราต้องเสียค่าเครื่องบินหลายรอบกับตารางที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
วิชามอที่คณะบังคับลงก็มีแต่อะไรก็ไม่รู้ หลายวิชามากที่แทบจะหาสาระไม่ได้เลยด้วยซ้ำ! เราพยายามตั้งใจเรียนตั้งใจฟังแล้วนะคะ
แต่ผู้บรรยายคือ..... มันไม่ไหวจริงๆอ่ะค่ะ
ก่อนหน้านี้เราก็ทนและปลอบใจตัวเองมาตลอดว่าพ้นปี 1 ไปก็จะได้เรียนแต่วิชาคณะแล้ว แต่ยิ่งนานวันคือมันยิ่งไม่ไหว
จนตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราจะภูมิใจได้ยังไงเลยเวลาเราบอกว่าเราจบมาจากที่นี่ ขอโทษจริงๆค่ะที่คิดแบบนี้ รู้ตัวว่าแย่มาก เราก็รู้สึกแย่เหมือนกัน
แต่มันคิดไปแล้ว มันเป็นไปแล้ว แบบ ทำไมเราต้องมาเรียนที่นี่ด้วย ทำไมชีวิตเรามันมาถึงตรงนี้ได้ยังไง
ยิ่งช่วงนี้สอบปลายภาคแล้วต้องอ่านหนังสือสอบ เอกสารประกอบการเรียนก็เป็นชีทเย็บเป็นหนังสือที่อาจารย์ที่มอเขียน คำผิดก็เยอะมาก
บางทีก็มียกตัวอย่างสำนวนไทยอะไรที่มันไม่ได้เกี่ยวกับเนื้อเรื่องแทรกขึ้นมา เราทนอ่านต่อไม่ไหวจริงๆค่ะ รู้สึกแย่มาก
ชีวิตมันเปลี่ยนไปมากจริงๆค่ะ แม้แต่หนังที่อยากดูซาวน์แทร็กยังแทบไม่มีให้ดู คือกลับไปมีรอบให้เลือกเป็นร้อย อยู่ที่นี่หรอคะ ? ถ้าไม่ดูพากย์ไทยก็ไม่ต้องดูค่ะ
ชีวิตเรามันเปลี่ยนไปเยอะจริงๆ จะด่าว่าเราติดหรูติดสบายไม่สู้ไม่ทนอะไรก็ด่ามาเถอะค่ะ เรารู้ว่าเราเป็นแบบนั้นจริงๆ
แต่มีวิธีไหนไหมคะที่เราจะรักและภูมิใจในที่ๆเราอยู่ได้ อย่างน้อยก็ให้มากกว่าที่เป็นอยู่น่ะค่ะ หรือควรพยายามปลงๆไปอย่างเดียว
ขอบคุณสำหรับพื้นที่บ่นนะคะ
ปล. ด่าได้แต่อย่าแรงมากนะคะ ตั้งกระทู้ครั้งแรก ผิดอะไรขอโทษด้วยค่ะ