ต้องยอมรับว่าสังคมไทยเรานั้นยึดติดกับชื่อเสียงของสถาบันและมีผลกับการได้งานทำในอนาคตมาอย่างยาวนาน
แม้ปัจจุบันจะเปิดกว้างมากขึ้น แต่ก็ยังไม่เพียงพอ ทำให้เด็กต้องเหนื่อยและเครียดกับการเรียนตั้งแต่ยังเล็ก
เพื่อให้สามารถเข้าเรียนในโรงเรียนชื่อดังและต่อมหาวิทยาลัยชั้นนำได้
เพื่อโอกาสในการหางานทำในอนาคตที่มีมากขึ้น

เจ้าของกระทู้เองก็เคยเจอมากับตัว เรียนจบมหาวิทยาลัยมาทำงานในบริษัททางด้านอาหารชั้นนำของไทย
ประสบการณ์ครั้งที่ 1
เข้าทำงานพร้อมกันกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน เพื่อนจบมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังย่านปทุมวัน เราจบมหาวิทยาลัยรัฐย่านลาดกระบัง
เพื่อนได้เงินเดือนมากกว่า 1 พัน ค่าชื่อเสียงมหาวิทยาลัย (ปัจจุบันลาออกเพราะทำไม่ไหว)
ประสบการณ์ครั้งที่ 2
ทำงานมา 1 ปีมีน้องจบใหม่มาสมัครงาน น้องจบมหาวิทยาลัยรัฐย่านบางเขน
ได้เงินเดือนแรกเข้ามากกว่าเราที่ทำงานมา 1 ปี เพราะได้ค่ามหาวิทยาลัย(จบที่เดียวกับผู้จัดการ)
และได้ค่าเกียรตินิยมอันดับสอง ( พอทำงานได้สักพักถูกว่าทำงานปรับตามสถานการณ์ไม่ได้อิงแต่วิชาการ)

สุดท้ายก็วัดกันที่ความสามารถ ตอนเราลาออกเสนอเงินเดือนเป็น 2 เท่าเรายังไม่เอาเลย
แต่เบื้องต้นเข้าทำงานยังไม่รู้ความสามารถก็ต้องดูสถาบันที่จบก่อนใช่ไหม 5555

อีก 1 ประสบการณ์ที่แย่กับการเลือกสถาบัน เราและญาติจบคณะเดียวกันแต่ต่างสถาบัน
ญาติคนที่ 1 จบมหาวิทยาลัยชื่อดังทางภาคใต้
ญาติคนที่ 2 จบมหาวิทยาลัยทางภาคใต้เช่นกันแต่ไม่ค่อยดัง
จบใหม่ทั้งคู่ มีแต่เราที่มีประสบการณ์แล้ว ไปสมัครงานพร้อมกัน 3 คน กับบริษัทอาหารคู่แข่งซีพี
ทางบริษัทเรียกเรากับญาติคนที่ 1 สัมภาษณ์และรับทำงาน แต่ญาติคนที่ 2 ไม่เรียก โดยบอกจบมหาวิทยาลัยไม่ดัง
สรุปเราก็ไม่ทำค่ะ เพราะเบื่อกับเหตุการณ์แบบนี้ในบริษัทแรกที่ทำงาน ตอนนี้ทำธุรกิจของตัวเอง

เจ้าของกระทู้ร่ายยาวมาทั้งหมดก็แค่แอบหวังว่าอนาคตสังคมจะเปิดกว้างมากขึ้น ไม่ยึดติดแบบนี้
เพราะสงสารไม่อยากให้ลูกสาวของตัวเองที่กำลังจะเริ่มเข้าเรียน ต้องเครียดตั้งแต่เด็ก

สุดท้ายใครคิดต่างเสนอความคิดเห็นได้ แต่ขอให้ใช้สุภาพ ขอบคุณค่ะ