อยากจะแชร์ประสบการณ์ เผื่อจะเป็นประโยชน์กับ แม่ๆที่ตั้งครรภ์ ชื่อ มิว นะคะ (นามแฝง) แต่งงานตอนอายุ 29 ค่ะ อยากมีลูกทันทีหลังแต่งงาน ไม่เคยคุมกำเนิด แต่เนื่องจากอยู่คนละที่กับสามี เจอกันแค่เสาร์อาทิตย์ อาจจะเพราะช่วงที่เจอกันไม่ใช่ช่วงเวลาเหมาะสมเลยยังไม่ท้องซะที มีไปไหว้พระขอพรขอลูก(อยากมีลูกมาก) ช่วงเดือนตุลาคม ปิดเทอมพอดี ก็ท้องสมใจ ใช้ความพยายามอยู่ 6 เดือน ใช้ที่ตรวจสิบกว่าอัน (เพื่อความชัวร์) ไปตรวจเลือดด้วย ตอนนี้นั้น hcg อ่อนมากแค่ 36 เท่านั้น แต่ก็ถือว่าตั้งครรภ์ เราและสามีดีใจมาก หลังจากนั้นไม่กี่วัน มีเลือดชมพูจางๆออกตลอด ไปหาหมอ เด็กปกติ อาจเป็นเลือดเก่าที่ค้าง หมอฉีดยากันแท้งให้ จนกระทั่งสามเดือนเลือดหยุดไหล เข้าสัปดาห์ที่ 20 รู้เพศว่าเป็นชาย สามีดีใจมาก เราอยากได้ผู้หญิงมากกว่า..แต่ก็ดีใจยังไงก็ลูกเรา ช่วงสัปดาห์ที่ 23 มีเลือดออกสดๆ ปวดหน่วงๆ ก็ยังคิดว่าไม่เป็นอะไรเลือดออกเป็นประจำอยู่แล้ว วันนั้นตีห้า รู้สึกแปลกๆ ลูกเริ่มดินน้อยลงตั้งแต่เมื่อวาน..รู้สึกปวดหน่วงๆมากขึ้น ท้องแข็งบิด จนได้ยินเสียงไหลออกมา..วินาทีนั้นรู้ได้เลยว่าน้ำเดิน..เรากำลังจะคลอด...แต่เราจะคลอดได้ไง..ในเมื่อ..มันเพิ่งได้แค่ 5 เดือนกว่าๆเกือบ 6 เดือนเท่านั้นเอง..ตกใจวิ่งลงมาห้องน้ำตอนนั้นอยู่บ้านพักคนเดียว..สามีทำงานคนละจังหวัด..เราโทรหาครูที่อยู่บ้านพักใกล้ๆกัน..ประมาณตีห้ากว่าๆ ก็ถึงโรงพยาบาล ในใจตอนนั้นคิดไปต่างๆนานา ลูกเพิ่งจะได้แค่ 500 กรัมตอนไปอัลตร้าซาวด์ล่าสุด ลูกจะอยู่ยังไง ไปถึงโรงพยาบาลหมออัลตร้าซาวด์ เด็กยังอยู่ ปากมดลูกเปิด 6 ซม. ประมาณ 7 โมง เปิดอีก 8 ซม. ปวดทุกๆ 5 นาที 3 นาที 2 นาที จนทนไม่ไหวเข้าห้องคลอด พบาบาลบอกว่าเบ่งเลยเด็กเอาหัวออกมาแล้ว ตอนนั้นปวดมาก เบ่งสองครั้งก็คลอดเลย ได้ยินเสียงเด็กร้องแต่ร้องไม่นานก็เงียบไป..ลูกจากไปอย่างสงบ..เป็นประสบการณ์ครั้งแรกที่เสียลูก..