ขอเริ่มเลยแล้วกันนะ
คือเรากับแฟน คบกันมานานสี่ปีแล้วค่ะ  จุดเริ่มต้นคือฉันเปนฝ่ายแอบชอบเค้าก่อน แต่ไม่ได้ออกตัวแรงอ่ะไร
จนวันนึงเพื่อนก้อคาบข่าวไปบอกว่าฉันชอบเค้า แล้วมัน้ปนช่วงที่พอดีมาก เค้าก้อชอบเราเหมือนกัน ต่างคนต่างไม่มีคัย
เราเลยได้คบกัน คบกันมานาน ด้วยความที่เคยแอบชอบ ทุกอย่างคือทุ้มให้หมด จิงจังมาก
ไปเที่ยวด้วยกันก้อค่อนข้างบ่อย จนวันนึง เค้าเริ่มเกินเลย เริ่มจับมือ เริ่มโอบเอว
จนวันนึง เผลอใจ จนเผลอเสียจูบให้เค้าไป ถือเปนคนแรก คนแรกจิงๆ แต่แค่จูบก้อไม่มีอะไร
จนเราคบกันไปเรื่อยๆๆ จนวันนึงเค้าให้เราไปช่วยทำงาน ที่บ้าน ไอ้เราด้วยความที่ว่า รักแล้วทุ่ม ช่วยเต็มที่
ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้เอ่ะใจ ก้อไปช่วยเค้า ด้วยความที่อยู่กันสองคน เราก้อใสๆไม่รู้เรื่องอะไร
เค้าก้อเริ่มเกินเลย จนเผลอมีอะไรกัน ตอนนั้นก้อไม่ได้กลุ้มใจอะไร ยอมเพราะความรักล้วนๆ
แล้วก้อยอมให้เค้ามาเรื่อยๆ จนทุกอย่างเริ่มอิ่มตัว เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น เราห่างกันมากขึ้น
จากแต่ก่อน บอกให้เค้ามาหา เค้าก้อมา แต่หลังๆ เค้าไม่มาหาเลย แต่ถ้าวันนึงเค้ามีอาการ...
เค้าถึงจะมาหา มาชวนเราเที่ยว ส่วนเรื่องทะเลาะ เราก้อคงยังทะเลาะกัน  เค้าเริ่มสนใจเราน้อยลง
เค้าเริ่มพูดไม่ดีใส่ตอนทะเลาะ หลังๆที่ทะเลาะ เค้าชอบพูดว่า ก้อเลิกดิ จะทนทำไม แต่เรา ด้วยความที่
เรายอมเสียตัวให้เค้า เค้าเป็นคนแรกของเรา คือ เราถือ เราอยากให้เค้ารับผิดชอบ อยากให้เค้าเห็นความสำคัญของเรา
แต่เค้ามักพูดเสมอ ว่า อย่ายึดติด คนได้กันละเลิกกันมีเยอะแยะ จะคิดมากทำไม คือเราเสียใจมาก
คนที่เรายอมให้เค้า เค้าพูดไม่รับผิดชอบเราแบบนี้ เค้าอาจพูดด้วยความโมโห แต่ถ้าคัยเจอแบบนี้
จะทำไงหรอคะ คนแรก ครั้งแรก ของเรา จะกล้าเลิกไหม ถ้าเลิกแล้ว กล้าไปคบคนใหม่มั้ย รู้สึกตัวเองมีตำหนิ เหมือนเราไหม