สวัสดีค่ะ🙏 นี่เป็นกระทู้แรก ของขวัญที่มีค่าที่สุดของคุณคืออะไร??
เรามีแฟนอยู่คนนึงซึ่งเรารักเขามากและเขาก็รักเรา (นามสมมติแฟนชื่อ N ) เราคุยกับNมานานมากกกประมาณ 5 เดือนกว่าๆ สาเหตุที่ทำให้เราได้คุยกันคือ Nมาชอบเพื่อนเรา ซึ่งNก็มีแฟนอยู่แล้ว(Nหลายใจมากแต่รักใครรักจริง) แฟนเก่าNให้เราคอยดูNว่าNเป็นยังไงเมื่ออยู่ต่อหน้าเพื่อนเรา จากนั้นเราก้อเริ่มคุยกับNทุกวันจนถึงเกือบดึกของทุกวัน แล้วเราก็คุยกันได้เกือบเดือนNก็บอกชอบเรา จริงๆเราหวั่นไหวตั้งแต่ที่Nโทรมาบ่อยๆ ชอบชวนคุย ตามใจ ชอบแกล้ง จนเราก้อหวั่นไหวบ้าง แต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้ชอบNแค่รู้สึกดีๆด้วยแบบเพื่อนมากกว่า จนวันนึงNก็มาบอกชอบเรา เราก็อึ้งๆเพราะตอนนั้นเราเองก็ไม่ได้ชอบผญ.(เราเป็นผญ.ที่ชอบผช. แล้วNก็เป็นผญ.เหมือนกัน ไม่ใช่ทอมแต่ชอบเพศเดียวกัน)ตอนนั้นยอมรับว่าเราทั้งอึ้งทั้ง งง สตั้นไป1นาที5555 หลังจากที่Nบอกชอบเรา Nก็เริ่มโทรมาบ่อยขึ้น จนเราเริ่มรำคาญ แต่พอNหยุดโทร เหมือนชีวิตมันขาดอะไรไปสักอย่าง หลังจากนั้นไม่ได้โทรคุยกันเลย แชทในไลน์อย่างเดียวแต่ความสัมพันธ์มันก้อมากขึ้นเรื่อยๆ จนNสับสนตัวเองเพราะใจนึงก้อรักแฟนมัน ใจนึงก้อชอบเรา ตอนนั้นเราก้อไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำให้Nกับแฟนมันเลิกกัน แล้วจากนั้นเราก้อคุยกับNมากขึ้นทุกวันจนเราเริ่มชอบNขึ้นมา จากที่ไม่เคยคิดจะชอบผญ.เรยย วันนึงNมาขอเราเป็นแฟน เราก้อปฏิเสธไป ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเราจะปฏิเสธทำไมเพราะตอนนั้นเราเริ่มรักเค้าไปแล้ว แล้วNก้อกลับไปคบกับแฟนเก่ามัน ตอนนั้นบอกเรยว่าเราเฮิร์ทมากก เสียใจโคตร นั่งร้องไห้ที่รร.ทุกวัน แล้วเพื่อนเราก้อร้องไห้ตามเรา พอหลังจากที่Nกลับไปคบกับแฟนเก่าก้อเลิกกันอีกด้วยเหตุผลอะไรเราก้อไม่ทราบ ตอนนั้นเราทั้งแอบดีใจและเครียดในเวลาเดียวกันเพราะเรากลัวว่าเราเป็นต้นเหตุที่ทำให้เค้าสองคนเลิกกัน.......จากนั้นเรากับNก้อกลับมาคุยกันอีกครั้งและครั้งนี้ความรู้สึกมันเพิ่มมากกว่าเดิม เรารู้ตัวว่าเรารักNมากแล้วจิงๆไม่อยากเสียเค้าไป อยากอยู่กับเค้าไปนานๆ เราก้อรู้ว่าผญ.ผญ.คบกันสุดท้ายมันก้อต้องเลิกอยู่ดี เราเรยปฏิเสธหัวใจตัวเอง บอกตัวเองว่าให้เลิกรักNได้แล้ว แต่สุดท้ายเราก้อทำไม่ได้ จนมาถึงวันที่30เดือนสิงหาคม2557 ตอนนั้นเราคุยกันได้5เดือนกว่าๆเหมือนที่บอกไปตอนแรก เราคุยไลน์กับNแล้วก้อเล่นมขจีบสาวกัน55555
สนทนาในไลน์
เรา:แกๆ
N:ห้ะะ?
เรา:แกสูงเท่าไหร่อ้ะ
N:164 ทำไมอ้ะ?
เรา:พอดีเรย
N:อะไรพอดี
เรา:ก้อเขาอยากได้แฟนสูงเท่านี้พอดี><ฮิ้วววว
N:จิงหรอ
เรา:มุขค้ะมุข
N:นึกว่าเรื่องจริง
N:เป็นแฟนกันมั๊ยย??
เรา:555555
เรา:ห้ะะ!!!
N:เขารู้ว่ายังไงแกก้อไม่คบเพราะแกไม่อยากมีแฟน
~ไอ้เราก้อคิดในใจ
กูเขินสัส-//- รู้ได้ไงกูไม่อยากมีแฟน ตอนนั้นกูพูดเล่นเว้ยย~
เรา:ไม่รู้
เรา:โพสหน้าวอลเขาดิ้ว่าเป็นแฟนกันนะ(เราก้อไม่รู้ว่ามันจะกล้าเพราะมันเป็นคนขี้อาย เราเรยพุดเล่นๆไป)
N:ได้รอแปป
N:คบมั๊ย แกไม่คบใช่ป้ะล่ะ เขารู้
เรา:เด่วบอกนะ(เข้าเฟส เห้ยยยมันโพสจิงว้ะ
กูจะลอยแล้วเนี้ยย-//-)
N:เขารู้ว่าแกไม่คบ
~ไอ้เรานี่ก้อเข้าเฟสตั้งแต่สถานะกับNโดยที่ไม่บอกมัน~
เรา:เข้าเฟสดิ้
N:เครๆ แปป
เราก้อตั้งสถานะเรยจ้าาา ตอนนั้นมันดีใจมาก พอไปรร.เวลาเจอกันเราเองที่เป็นฝ่ายเขินตลอด ไม่กล้ามองหน้า ไม่กล้าคุยด้วย แต่Nกลับเป็นฝ่ายที่เข้าหาเราตลอด ชวนเราคุยตลอด ส่งเราที่รถตู้ตลอด กลับบ้านกับเราตลอด จับมือกับเราบ่อยๆ ช่วงนั้นเป็นเวลาที่มีความสุขมากกกกๆๆ แต่เราเองก้อไม่รู้ว่าคนที่เป็นฝ่ายเข้าหาตลอดจะเหนื่อย เพราะเราไม่ได้คิดอะไรไม่คิดว่าเค้าจะเหนื่อยกับเรา จนวันนึงNส่งไลน์มาบอกเราตรงๆเราก้อเข้าใจ เพราะเราก้อไม่เคยเข้าหาก่อนเรย ให้เค้าเป็นฝ่ายหาเราตลอด แต่เราเขินนี่หน่าาา ใครจะกล้าล่าาา เราก้อพยายามปรับตัวใหม่ แล้วเราก้อกล้าคุยมากขึ้นแต่ก้อยังเขินเหมือนเดิม ความรู้สึกเหมือนวันแรกที่เราเป็นแฟนกัน เราไม่เคยบอกรักแบบพูดออกมาเรย ได้แต่ส่งขค.อย่างเดียว ไอ้เรามันก้อไม่กล้าพูด ไม่กล้าพอ มีวันนึงคาบพละเราก้อลงไปช้าหน่อยเพราะว่าอาจารย์มาช้ามากกก เราก้ออยู่บนห้องแล้วตอนนั้นNที่เป็นแฟนเราก้อเดินมาหาในห้อง เราก้อยืนใกล้ๆกัน หน้าใกล้กันหลายรอบมากก (จะบอกก่อนว่าเราชอบคุยเรื่องกอด หอมแก้ม จูบกันบ่อยๆแค่ในแชทไม่กล้าทำจิง ความรู้สึกมันบอกให้เรากอดNแต่เราก้อไม่กล้า สุดท้ายก้อรวบรวมความกล้าทั้งหมดไปกอดN ตอนนั้นเราเขินมาก(จะบอกก่อนว่าเวลาเราเขินมันจะไม่แสดงออกที่หน้ามันจะออกที่หู555555ใช่ เวลาเขินหูเรามันจะแดงมากกก) จนแบบว่าเราหน้าใกล้กันเกินเหตุ5555ตอนนั้นเขินมากก ตอนนั้นเราหยุดความรู้สึกตัวเองไม่ได้ จนมีครั้งนึงปากเราใกล้กันมากกกกกกก จนเราเขย่งขาขึ้นไปจูบที่ปากN (Nสูงกว่าเรามาก เราสูง153เอง) ตอนนั้นเราเห็นหน้าNแดงมากกแล้วก้อหลับตา ตอนนั้นเราแบบทำอะไรลงไป ทำแบบนี้ทำไม
เอ้ยยย Nจะโกดกูป้ะเนี่ยยย กูขอโทด เราก้อ/ด้แต่คิดในใจ พอเพื่อนเดินขึ้นมาตามเราให้ห้องเราก้อเอาปากออกจากกันแล้วกอดกันน กอดนั้นอบอุ่นมากกก ตอนนั้นNหันหลังให้เพื่อนเรา แล้วเพื่อนเรา
บอกให้เราจูบกันให้ดู แล้วเพื่อนก้อยืนรอบตัวเราสองคน เราก้อเขย่งขาจูบ เพื่อนมันก้อเขิน บิดเป็นเกลียวเรยย แต่คือเราจูบป้ะ ฟินขนาดนั้นเรยง้ะ พอเราเอาปากออก เราเองก้อไม่กล้ามองหน้าNเรยสักนิด เเล้วเราก้อลงไปเรียนพละตามปกติ พอกลับบ้านมา Nไลน์มาว่า แกเป็นจูบเเรกของเขาเรยนะ เขารักแกมากกกกเรยนะจุ้บบ ไอ้เราก้อเขิน(แกก้อเป็นจูบแรกของเขาเหมือนกันแหล่ะ) แล้วเราก้อไลน์ไปขอโทดNที่เราจูบมันไป แต่มันไม่โกด แล้วมันกลับถามอีกว่าขอโทดทำไม (เรากลัวมันโกดเพราะตอนนั้นเราอยู่ม.2เอง) สรุปคือมันบอกว่าดีและที่จูบ55555 หลังจากนั้นเราก้อไม่ได้จูบกัน พอมีวันนึงเราเรียนรวมห้องกัน ตอนนั้นเพื่อนมันหลอกเราว่ามันเป็นเม็นพอกูไปเปลี่ยนผ้าหน่อย เราก้อพามันไป แล้วมันบอกให้เราไปห้องน้ำสุดท้าย พอเราเข้าไปก้อไปเจอNซึ่งรอเราอยู่-//- พอเราจะออกNก้อไม่ยอมให้ออก เราเรยบอกว่างั้นให้เอาเพื่อนมาอยู่ด้วยคนนึง มันก้อโอเคร เราก้อเรยเอาเพื่อนที่หลอกเรามาเข้ามาอยู่ด้วย(ก่อนที่เพื่อนเรามันจะบอกเราว่าเป็นเม็น มันเดินคุยกับNเราก้อไม่ได้คิดอะไร เฉยๆไป แล้วNก้อออกไปข้างนอก เราก้อไม่รู้ว่าไปไหน แล้วก้อมาเจอในห้องน้ำ) แล้วNก้อจูบเรา ซึ่งตอนนั้นเราตกใจไม่คิดว่าNจะกล้า เห็นโม้ในไลน์ว่าจะจูบก่อแต่ก้อไม่เคย เราก้อไม่ได้คิดไรเพราะคิดว่าNคงไม่กล้า พอเอาเข้าจิง มันก้อจูบเรา ตอนนั้นจำได้เรยว่ามันนานมาก10นาที33วิ เพื่อนมันจับเวลา จับเวลาทำไมมมกูเขินน้ะค้ะ พอตอนกลับมาถึงบ้านวันนั้นเราคุยแต่เรื่องจูบกัน Nบอกว่าปากเราหวานมากกก ไอ้เราก้อเขินดิ้555555บ้าเถอะพูดอะไรเนี่ยยยย มันก้อบอกว่าอยากจูบอีก เราก้ออยากนะแต่เราไม่กล้าแล้วไงครั้งนั้นเราเองก้อเขินนมากกก แต่ความรักมันก้อไม่ได้สวยงามเสมอไป เราคบกันได้3เดือน3วัน แล้วเราก้อเลิกกัน ตอนนั้นเราเสียใจมาก Nเองก้อเสียใจเหมือนกัน เพราะด้วยความที่ว่าเราห่างกัน เราก้อต้องเลิกกันไปและครอบครัวฝ่ายNก้อไม่อยากให้Nมีแฟน แล้วNลืมเราได้เร็วมากจนน่าตกใจ เราเองก้อร้องไห้เพราะมันมากเยอะมากแล้วค้ะ เราเองก้อเหนื่อย เค้าเองก้อเหนื่อย แต่เราก้อเคยคิดอยากเลิกเรย เพราะเรารักเค้ามาก ลืมเค้าไม่ได้ด้วย เราเองก้อต้องตัดใจ จากเค้า เค้าเองก้อต้องตัดใจเหมือนกัน พอเลิกกันได้สักพักไม่ถึงอาทิตย์ เค้าก้อเริ่มชอบคนใหม่ คนนี้เหมือนเค้าจะจิงจังจิงๆ เราเองก้อได้แต่ยิ้ม เวลาเจอกน้าเราก้อหลบหน้าตลอด ถึงเราจะเลิกกันแต่เราก้อยังเป็นเพื่อนกันได้ เราก้อคุยกันแบบเพื่อนมา1เดือนได้ เรารู้ตัวเองว่าเราไม่เคยลืมเค้าเรย ไม่เคยคิดอยากจะลืมเค้าด้วย เพราะคำว่ารักคำเดียวเรย คนนี้เราจิงจังมากก เรารักเค้ามากๆรองจากครอบครัวเรย เรายังอยากจะคบกับเค้าอีกแต่ก้อเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อเรื่องมันจบไปแล้ว เราก้อยังคิดถึงเค้าทุกวันเหมือนเดิม แต่ตอนนี้เราไม่ได้คุยกันแล้ว พอเราเป็นห่วงก้อหาว่าเรายุ่งเรื่องของเค้า พอเราไม่สนใจเค้าก้อไม่อยากคุยกับเรา เราก้อพยายามปรับตัวให้เข้ากับเค้าให้ได้ เพราะรักไงถึงเราต้องทำ ทุกครั้งที่Nมาปรึกษาเรื่องจองคนที่Nชอบ เราก้อให้คำปรึกษาเค้าไป แต่ข้างในมันเจ็บ ทรมานน เพราะคำว่ารักอีกอ้ะแหล่ะค้ะ ที่ทำให้เราเป็นแบบนี้ เราไม่อยากชอบใครไม่อยากรักใครนอกจากเค้าคนเดียว Nมันกลายเป็นคนที่สำคัญในชีวิตไปแล้วอ้ะค้ะเป็นคนที่รักมากกกกๆ เราถึงลืมไม่ได้ ตอนนี้เราก้อออยากจะคุยกับเค้าแต่เราก้อไม่กล้าทักไป เพราะตอนนั้นที่เราส่งไปเค้าอ่านแต่ไม่ตอบ ก่อนหน้านั้นเรายังคุยกันดีๆอยู่เรย แต่ก้อต้องกลับมาจบกันแบบนี้ เราก้อไม่รู้ว่าวันข้างหน้าเราจะเจอคนที่เรารักได้มากขนาดนี้อีกมั๊ย แต่คงไม่มีเพราะคนนี้เรารักเราหวงเราห่วงเราดูแลเราอยู่ข้างๆเราบอกรักกันทุกวันมาตลอดแต่ก้อต้องมาเลิกกัน มันเป็นเรื่องยากที่ใครจะเข้าใจน้ะค้ะ ว่าทำไมเรายังรักเรายังรอทั้งๆที่เขาเลิกรักเราไปแล้ว(รึป่าว) เราหวงเค้าทุกครั้งที่เค้าคุยกับใคร ชอบใครเราเองก้อหวงมากกก แต่ก้อทำไรไม่ได้เพราะเราเลิกกันไปแล้ว ที่เราเลิกกันอาจจะเพราะว่าเค้าเหนื่อยกับเราก้อได้เพราะเค้าเข้าหาเราตลอดเรย เราเองที่ไม่เคยเป็นฝ่ายเข้าหาเรย รู้สึกผิดมันก้อช้าไปแล้ว เราอยากกลับไปคบอยากกลับไปทำให้มันดีกว่าเดิม เราอยากกลับไป...........ขอบคุณที่อ่านจนจบนะค้ะ
แฟนดีแต่ทำไมไม่รักษาเค้าไว้
เรามีแฟนอยู่คนนึงซึ่งเรารักเขามากและเขาก็รักเรา (นามสมมติแฟนชื่อ N ) เราคุยกับNมานานมากกกประมาณ 5 เดือนกว่าๆ สาเหตุที่ทำให้เราได้คุยกันคือ Nมาชอบเพื่อนเรา ซึ่งNก็มีแฟนอยู่แล้ว(Nหลายใจมากแต่รักใครรักจริง) แฟนเก่าNให้เราคอยดูNว่าNเป็นยังไงเมื่ออยู่ต่อหน้าเพื่อนเรา จากนั้นเราก้อเริ่มคุยกับNทุกวันจนถึงเกือบดึกของทุกวัน แล้วเราก็คุยกันได้เกือบเดือนNก็บอกชอบเรา จริงๆเราหวั่นไหวตั้งแต่ที่Nโทรมาบ่อยๆ ชอบชวนคุย ตามใจ ชอบแกล้ง จนเราก้อหวั่นไหวบ้าง แต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้ชอบNแค่รู้สึกดีๆด้วยแบบเพื่อนมากกว่า จนวันนึงNก็มาบอกชอบเรา เราก็อึ้งๆเพราะตอนนั้นเราเองก็ไม่ได้ชอบผญ.(เราเป็นผญ.ที่ชอบผช. แล้วNก็เป็นผญ.เหมือนกัน ไม่ใช่ทอมแต่ชอบเพศเดียวกัน)ตอนนั้นยอมรับว่าเราทั้งอึ้งทั้ง งง สตั้นไป1นาที5555 หลังจากที่Nบอกชอบเรา Nก็เริ่มโทรมาบ่อยขึ้น จนเราเริ่มรำคาญ แต่พอNหยุดโทร เหมือนชีวิตมันขาดอะไรไปสักอย่าง หลังจากนั้นไม่ได้โทรคุยกันเลย แชทในไลน์อย่างเดียวแต่ความสัมพันธ์มันก้อมากขึ้นเรื่อยๆ จนNสับสนตัวเองเพราะใจนึงก้อรักแฟนมัน ใจนึงก้อชอบเรา ตอนนั้นเราก้อไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำให้Nกับแฟนมันเลิกกัน แล้วจากนั้นเราก้อคุยกับNมากขึ้นทุกวันจนเราเริ่มชอบNขึ้นมา จากที่ไม่เคยคิดจะชอบผญ.เรยย วันนึงNมาขอเราเป็นแฟน เราก้อปฏิเสธไป ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเราจะปฏิเสธทำไมเพราะตอนนั้นเราเริ่มรักเค้าไปแล้ว แล้วNก้อกลับไปคบกับแฟนเก่ามัน ตอนนั้นบอกเรยว่าเราเฮิร์ทมากก เสียใจโคตร นั่งร้องไห้ที่รร.ทุกวัน แล้วเพื่อนเราก้อร้องไห้ตามเรา พอหลังจากที่Nกลับไปคบกับแฟนเก่าก้อเลิกกันอีกด้วยเหตุผลอะไรเราก้อไม่ทราบ ตอนนั้นเราทั้งแอบดีใจและเครียดในเวลาเดียวกันเพราะเรากลัวว่าเราเป็นต้นเหตุที่ทำให้เค้าสองคนเลิกกัน.......จากนั้นเรากับNก้อกลับมาคุยกันอีกครั้งและครั้งนี้ความรู้สึกมันเพิ่มมากกว่าเดิม เรารู้ตัวว่าเรารักNมากแล้วจิงๆไม่อยากเสียเค้าไป อยากอยู่กับเค้าไปนานๆ เราก้อรู้ว่าผญ.ผญ.คบกันสุดท้ายมันก้อต้องเลิกอยู่ดี เราเรยปฏิเสธหัวใจตัวเอง บอกตัวเองว่าให้เลิกรักNได้แล้ว แต่สุดท้ายเราก้อทำไม่ได้ จนมาถึงวันที่30เดือนสิงหาคม2557 ตอนนั้นเราคุยกันได้5เดือนกว่าๆเหมือนที่บอกไปตอนแรก เราคุยไลน์กับNแล้วก้อเล่นมขจีบสาวกัน55555
สนทนาในไลน์
เรา:แกๆ
N:ห้ะะ?
เรา:แกสูงเท่าไหร่อ้ะ
N:164 ทำไมอ้ะ?
เรา:พอดีเรย
N:อะไรพอดี
เรา:ก้อเขาอยากได้แฟนสูงเท่านี้พอดี><ฮิ้วววว
N:จิงหรอ
เรา:มุขค้ะมุข
N:นึกว่าเรื่องจริง
N:เป็นแฟนกันมั๊ยย??
เรา:555555
เรา:ห้ะะ!!!
N:เขารู้ว่ายังไงแกก้อไม่คบเพราะแกไม่อยากมีแฟน
~ไอ้เราก้อคิดในใจ
เรา:ไม่รู้
เรา:โพสหน้าวอลเขาดิ้ว่าเป็นแฟนกันนะ(เราก้อไม่รู้ว่ามันจะกล้าเพราะมันเป็นคนขี้อาย เราเรยพุดเล่นๆไป)
N:ได้รอแปป
N:คบมั๊ย แกไม่คบใช่ป้ะล่ะ เขารู้
เรา:เด่วบอกนะ(เข้าเฟส เห้ยยยมันโพสจิงว้ะ
N:เขารู้ว่าแกไม่คบ
~ไอ้เรานี่ก้อเข้าเฟสตั้งแต่สถานะกับNโดยที่ไม่บอกมัน~
เรา:เข้าเฟสดิ้
N:เครๆ แปป
เราก้อตั้งสถานะเรยจ้าาา ตอนนั้นมันดีใจมาก พอไปรร.เวลาเจอกันเราเองที่เป็นฝ่ายเขินตลอด ไม่กล้ามองหน้า ไม่กล้าคุยด้วย แต่Nกลับเป็นฝ่ายที่เข้าหาเราตลอด ชวนเราคุยตลอด ส่งเราที่รถตู้ตลอด กลับบ้านกับเราตลอด จับมือกับเราบ่อยๆ ช่วงนั้นเป็นเวลาที่มีความสุขมากกกกๆๆ แต่เราเองก้อไม่รู้ว่าคนที่เป็นฝ่ายเข้าหาตลอดจะเหนื่อย เพราะเราไม่ได้คิดอะไรไม่คิดว่าเค้าจะเหนื่อยกับเรา จนวันนึงNส่งไลน์มาบอกเราตรงๆเราก้อเข้าใจ เพราะเราก้อไม่เคยเข้าหาก่อนเรย ให้เค้าเป็นฝ่ายหาเราตลอด แต่เราเขินนี่หน่าาา ใครจะกล้าล่าาา เราก้อพยายามปรับตัวใหม่ แล้วเราก้อกล้าคุยมากขึ้นแต่ก้อยังเขินเหมือนเดิม ความรู้สึกเหมือนวันแรกที่เราเป็นแฟนกัน เราไม่เคยบอกรักแบบพูดออกมาเรย ได้แต่ส่งขค.อย่างเดียว ไอ้เรามันก้อไม่กล้าพูด ไม่กล้าพอ มีวันนึงคาบพละเราก้อลงไปช้าหน่อยเพราะว่าอาจารย์มาช้ามากกก เราก้ออยู่บนห้องแล้วตอนนั้นNที่เป็นแฟนเราก้อเดินมาหาในห้อง เราก้อยืนใกล้ๆกัน หน้าใกล้กันหลายรอบมากก (จะบอกก่อนว่าเราชอบคุยเรื่องกอด หอมแก้ม จูบกันบ่อยๆแค่ในแชทไม่กล้าทำจิง ความรู้สึกมันบอกให้เรากอดNแต่เราก้อไม่กล้า สุดท้ายก้อรวบรวมความกล้าทั้งหมดไปกอดN ตอนนั้นเราเขินมาก(จะบอกก่อนว่าเวลาเราเขินมันจะไม่แสดงออกที่หน้ามันจะออกที่หู555555ใช่ เวลาเขินหูเรามันจะแดงมากกก) จนแบบว่าเราหน้าใกล้กันเกินเหตุ5555ตอนนั้นเขินมากก ตอนนั้นเราหยุดความรู้สึกตัวเองไม่ได้ จนมีครั้งนึงปากเราใกล้กันมากกกกกกก จนเราเขย่งขาขึ้นไปจูบที่ปากN (Nสูงกว่าเรามาก เราสูง153เอง) ตอนนั้นเราเห็นหน้าNแดงมากกแล้วก้อหลับตา ตอนนั้นเราแบบทำอะไรลงไป ทำแบบนี้ทำไม