ขอพื้นที่แบ่งปันความสุข (:

เราได้รู้จักโครงการอาสาสมัครโครงการนึง ผ่านทางเว็บไซต์จิตอาสาที่เราเป็นสมาชิกอยู่
ชื่อโครงการก็คือ " Volunteer for childrens อาสาสร้างสุขให้เด็ก "



โดยโครงการนี้ที่เราสมัครไป เป็นจิตอาสารุ่นที่ 3 ที่บ้านเด็กอ่อนรังสิต คลอง 5 ใกล้บ้านเรามาก

ตอนที่สมัครตอนแรกก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ ว่าเราต้องทำอะไร ยังไงบ้าง
แต่ที่เรามั่นใจเลยคือเราต้องได้เจอกับเด็กๆ เราชอบเด็ก รักเด็กค่ะ อยู่กับเด็กๆแล้วสบายใจดี (:

เราเขียนใบสมัครส่งไปก็ลุ้นว่าเค้าจะรับเราไหม เพราะเค้ารับแค่ 20 คน แล้วเราก็ไม่เคยทำงานอาสาแบบจริงจังแบบนี้มาก่อน
รอจากนั้นไม่นานก็มีอีเมลล์ตอบกลับมา นัดวันปฐมนิเทศ คุยกันเบื้องต้น
ตอนนั้นเราดีใจมาก เพราะเราไม่เคยไปที่นั้นมาก่อน แล้วเราก็อยากไปมากก

จนวันนั้นมาถึง เราก็ตื่นเต้นตามประสา  คือไม่รู้ว่าจะไปเจอใคร อะไร ยังไง แบบไหนบ้าง จะลงรถถูกไหม จะไปตรงไหนยังไง
เราไปถึงก็ไปเจออาสาสมัคร 3-4 คนที่มาถึงก่อนเรา มีน้องที่มาคนเดียวเหมือนกันกับเรา ก็นั่งคุยกันไป
จนสมาชิกเริ่มเยอะขึ้น เลยย้ายที่เข้าไปในห้องอีกห้องนึง

สมาชิกก็เริ่มแนะนำตัวกันทีละคน วันที่ไปวันนั้นอาสาประมาณ 20 กว่าคน เป็นผู้หญิงเกือบสะทั้งหมด มีผู้ชายอยู่ 3-4 คน ประมาณนี้ค่ะ

ทางพี่ที่เป็นเจ้าหน้าที่ของมูลนิธิก็เริ่มอธิบายว่า
เราเป็นใคร ที่นี้เป็นยังไง และเราจะมาทำอะไรที่นี้



สิ่งที่เราจะต้องทำคือ เป็นเพื่อนเล่นให้กับน้อง ช่วยกระตุ้นพัฒนาการการเรียนรู้ของน้องๆ
ไม่ได้หมายความว่าน้องผิดปกติหรือยังไงนะคะ แต่เด็กบางคนอาจจะไม่ค่อยพูด ไม่กล้าเดิน เราก็ต้องคอยช่วยน้อง อะไรทำนองนี้ค่ะ
โดยกิจกรรมแต่ละวันคือ เราต้องไปรับน้อง พาน้องทำกิจกรรม กิจกรรมก็แล้วแต่เราเลยค่ะ
บางวันก็อาจจะพาไปเดินเล่นข้างนอก (บริเวณพื้นที่ ที่กำหนด) บางวันก็เข้ามาในห้อง

ในห้องที่เราทำกิจกรรม ก็เป็นห้องที่น้องๆ เข้ามาทำกิจกรรมกันค่ะ จะมีเกม มีตุ๊กตา หนังสือ ของเล่นมากมาย



พอถึงเวลาอาหารเที่ยง แม่ๆที่บ้านของน้องก็จะนำอาหารมาให้ค่ะ แล้วเราก็ต้องมีหน้าที่ป้อนอาหารให้น้อง ก่อนพาน้องส่งกลับบ้านค่ะ

ที่บ้านเด็กอ่อนรังสิต จะแบ่งเป็นบ้านแต่ละบ้านค่ะ ตามอายุของน้องๆ
จะเป็นบ้าน บุษบง, โกมุท, นิโลบล ประมาณนี้ค่ะ ที่เราจำได้คร่าวๆ ที่นี้จะมีตั้งแต่เด็กแรกเกิดจนถึง 6 ขวบ

เด็กๆ พวกนี้มาจากไหน ? (ข้อมูลจากบ้านเด็กอ่อนรังสิต)

1) เด็กถูกทอดทิ้งตามโรงพยาบาล ที่สาธารณะ หรือถูกทอดทิ้งไว้กับผู้รับจ้างเลี้ยง
2) เด็กกำพร้า ไร้ที่พึ่ง เด็กครอบครัวยากจน
3) เด็กจากครอบครัวประสบปัญหาสังคม เช่น บิดามารดาทุพพลภาพ บิดามารดา เจ็บป่วยด้านร่างกาย จิตใจบิดามารดาต้องโทษ บิดามารดาแยกทางกัน
4) บุตรผู้รับการสงเคราะห์อยู่ในสถานสงเคราะห์ต่างๆ ของกรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ
5) เด็กเร่ร่อนพลัดหลง เด็กอยู่ในสภาวะยากลำบาก เด็กที่ตำรวจนำส่ง เด็กที่ตกเป็นเหยื่อของการค้ามนุษย์

เจ้าหน้าที่ของมูลนิธิเล่าว่า ปกติเด็กๆจะมีกิจกรรมที่ต้องทำอยู่แล้วในทุกๆวัน มีการไปเรียนหนังสือเหมือนเด็กปกติทั่วไป
แต่ละบ้าน จะมีเจ้าหน้าที่ ที่เด็กๆเรียกว่า แม่ นั้น อยู่ไม่มากนัก เมื่อเทียบกับจำนวนเด็กในแต่ละบ้าน

หลังจากที่เราแนะนำตัวกันเสร็จและทำกิจกรรมร่วมกันเล็กน้อยแล้ว
เจ้าหน้าที่ของมูลนิธิก็พาเราเดินชมรอบๆ ค่ะ



ครั้งแรกที่เราเห็นเด็กๆ ในบ้านบุษบง ช่วงอายุจะประมาณ 1.5-2 ขวบ (ถ้าจำไม่ผิด)
น้องๆ เกาะกระจกกันอยู่ในบ้าน เราทั้งขำทั้งยิ้ม น้องๆน่ารักกันมากค่ะ น้องบางคนเอาแก้มแปะกระจกอยู่ 5555
เด็กๆ คงดีใจที่มีคนมาเยี่ยมเค้าอีกแล้ว (:

ถัดไปอีกบ้านก็จะเป็นแบบเด็กอ่อน แบบแรกเกิด น่ารักมากก เราเห็นแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้

เดินชมได้แค่ 2 บ้านก็ถึงเวลาพักทานข้าวของเด็กโตขึ้นมาหน่อย
น้องๆ ก็เดินต่อแถวกันมาทานข้าว
ที่นี้ที่เราเห็นจะมีผู้ใหญ่ใจบุญมาบริจาคของเล่น และเลี้ยงอาหารเด็กไม่ขาดสายเลยค่ะ ^ ^

หมดวันแรกของเราไป โดยที่เราไม่ได้ใกล้ชิดน้องเลย เสียใจ T T