ปัญหาของหนู คือปัญหาของสังคมส่วนใหญ่ พ่อมีเมียน้อยค่ะ มิหนำซ้ำยังไปมีลูกกับเมียน้อยด้วยหนึ่งคน ทั้งๆที่มีหนูกับน้องอยู่เเล้ว (เด็กคนนั้นน่าจะอายุได้ขวบกว่าเเเล้วค่ะ ใช้นามสกุลเดียวกับหนูด้วย เเต่ตอนนี้พ่อตัดขาดกับเมียน้อยเเละลูกค่ะ เเม่เคยขอหย่าเเต่พ่อไม่ยอม เเละเลือกกับมาอยู่ที่บ้าน) หนูเรียนอยู่ชั้นปีที่สามค่ะ ส่วนน้องเรียน ม.2 เเม่ก็ทำงานรับราชการ เงินเดือนสองหมื่นกว่าๆ ส่วนพ่อทำงานธุรกิจส่วนตัวค่ะ เเต่ตอนนี้เริ่มขาดทุน เเละไม่มีเเม้กระทั่งเงินจะจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ หรือค่ากับข้าวในบ้าน เเม่ต้องเป็นคนหาเงินส่วนนี้ทั้งหมด
ก่อนอื่นต้องบอกว่า เเม่กับพ่อหนูเเตกต่างกันมากค่ะ เพราะพ่อเป็นคนเจ้าชู้ ชอบออกสังคม ไปกินเหล้า พบปะเพื่อนฝูง มีเรื่องผู้หญิงไม่เว้นว่าง เเม่หนูก็ทราบนะคะ เเต่ต้องอดทนค่ะ เพราะพ่อเป็นคนหารายได้เข้าบ้านทั้งหมด (พ่อบอกเเม่ไม่ต้องทำงานเลี้ยงหนูอย่างเดียว) เเม่หนูทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ เรื่องอะไรปลงได้ก็ปลง ชีวิตทั้งชีวิตเเต่งงานรวมๆ ยี่สิบปี เเม่อุทิศให้ลูกหมดเลย เเม่เคยไปพบเพื่อน ไปสังสรรค์ เเม่ทุ่มเวลาเเละความรักให้หนูเเละน้องหมดเลย เเละด้วยความรักของเเม่ บวกกับจะเรียกว่าความใฝ่ดีล่ะมั้งคะ ปัญหาพ่อมีกิ๊กมันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อชีวิตหนูสักเท่าไหร่ หนูเป็นคนเรียนเก่งตั้งเเต่เด็ก ถึงทุกวันนี้อยู่ปีสามเเล้วก็ยังเรียนดีมาตลอด น้องเองก็เรียนเก่งค่ะ คงเป็นเพราะว่า ทุกครั้งที่เเม่เสียใจ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เเม่จะคอยย้ำเสมอว่าให้หนูเเละน้องตั้งใจเรียน ถึงเวลาจะได้หางานดีๆทำ เเละเลี้ยงตัวเองได้ เพราะการเรียนมันเป็นทางเดียวเท่านั้น ที่ทำให้หนูเเละน้องจะถึงฝั่งฝัน เป็นความหวังของคนเป็นเเม่
เเม่เป็นคนที่ต้องได้รับความเสียใจ ความทรมานมาตลอด หนูเห็นน้ำตาของเเม่นับครั้งไม่ถ้วน ใจสลายไม่รู้กี่ครั้ง เเต่ทุกครั้ง หนูก็เอามาฮึดสู้นะคะว่าสักวัน หนูจะหางานหาเงินเเล้วพาเเม่ออกจากวังวนทุกข์นี้ให้ได้ หนูอดทนมาได้จนถึงมหาวิทยาลัยปีสาม การเงินทางบ้านก็กลางๆค่ะ พ่อเเม่เลี้ยงไม่เคยให้ลำบากตรากตรำเท่าไหร่ เเต่หลังๆเเม่ทำงานรับราชการเเล้ว เลยได้เงินเดือน เเต่พ่อก็ยังทำธุรกิจเหมือนเดิม เศรษฐกิจมันเเย่ ไม่ค่อยดีเหมือนเเรกๆ เลยขาดทุน บวกกับพ่อเป็นคนใช้จ่ายฟุ่มเฟือย จมไม่ลง เลยเป็นหนี้สินเยอะเเยะ หนูกับน้องก็พยายามช่วยเเม่ประหยัดค่ะ ช่วงต้นปี หนูได้ทุนไปซัมเมอร์ที่ต่างประเทศ(สหรัฐฯ) เลยไม่ได้อยู่บ้านนานสามเดือน พอกลับมาถึงไทย หนูก็พบว่าเเม่เปลี่ยนไปค่ะ...
หน้าตารอยยิ้มของเเม่มันดูดีขึ้น ดูสวยขึ้น ดูไม่อมทุกข์เหมือนตอนก่อนหนูไป สำหรับคนที่เห็นเเม่เศร้ามาทั้งครึ่งชีวิต ก็ดีใจค่ะ ที่เเม่ยิ้มได้ ที่เเม่คิดถึงตัวเองสักที เเล้วเเม่ก็เล่าตรงๆเลยค่ะ ว่าเเม่มีเพื่อนใหม่...เป็นผู้ชาย ผู้ชายคนนี้มีลูกมีเมียเเล้ว เเต่รู้จักเเม่ เพราะเค้าทำงานเร่งรัดหนี้สิน ของบ้านหนูนี่ล่ะค่ะ เลยได้ไลน์กัน เเล้วผู้ชายก็ทักเเม่มาตลอดหลายๆเดือน ส่วนมากก็ส่งรูปสัสดีวันจันทร์ ธรรมะ อะไรที่ผู้ใหญ่ชอบส่งกัน เเต่เเม่เพิ่งมาคุยตอบโต้เค้าเมื่อตอนหนูอยู่เมืองนอก...
เเม่บอกว่า เเม่คิดกับเขาแบบเพื่อน เพราะเขารับฟังปัญหาทุกข์เรื่องของเเม่ บวกกับอายุก็เท่ากัน เลยคุยกันเล่นๆ หนูเชื่อเเม่นะคะตอนเเรก เพราะหนูเชื่อว่าเเม่ที่เลี้ยงหนูมา ไม่เคยทำอะไรที่ไม่นึกถึงลูกก่อนเลย ไม่มีทางทำเรื่องไม่ดีแบบที่พ่อทำ พอกลับมาบ้าน หนูก็พบว่าเเม่กับพ่อเเยกห้องนอนกันค่ะ ทั้งๆที่ต่อให้ทะเลาะกันจะตาย เเม่ไม่เคยคิดจะเเยกห้องเลย หนูก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ แยกก็แยก ใช้ชีวิตตามปกติ ตั้งใจเรียน เเต่เเม่เปลี่ยนไป เเม่ใช้เวลาส่วนใหญ่กับไลน์ในโทรศัพท์...
เมื่อก่อนเวลาหนูมีปัญหาอะไร เรื่องเล็กยันใหญ่ หนูบอกเเม่ได้หมด เเต่เดี๋ยวนี้ ต่อให้เครียดเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน เรื่องเเฟน ขนาดไหน หนูก็ไม่กล้าบอกเเม่ เพราะเเม่บอกว่าเเม่มีปัญหากับงานในที่ทำงานมาก เเถมพ่อยังหารายได้เข้าบ้านไม่ได้อีก เเม่เครียด ไม่อยากรับฟัง ให้หนูตั้งใจเรียน หนูก็อดทนค่ะ พยายามเรียนให้ดีที่สุด ทุ่มกับมันมาก จนบางทีเพื่อนก็ประชดประชันนะคะว่า ชีวิตจะสนใจเเต่คะเเนนกับเกรดหรือยังไง หนูก็เสียใจค่ะ เเต่ก็ปลง ไม่มีใครรู้หรอกค่ะ ไม่มีใครจะมาตัดสินใครได้ ถ้าไม่เจอกับตัวเอง เค้าไม่รู้ว่าการเรียน คือสิ่งเดียวที่หนูทำได้ เพื่อตัวเอง เเละเเม่
เเม่พูดถึงเพื่อนคนนั้นบ่อย ว่าเขาคอยปลอบ
ั้นงี้ ตอนเเรกหนูก็ชอบนะคะ ลุงคนนี้ทำให้เเม่หนูสดใส ร่าเริง คิดถึงตัวเองมากขึ้น เเต่หลังๆ เเม่เริ่มเยอะไป เริ่มเอาเรื่องเค้า มาบ่นกับหนูนั่นนี่ เหมือนคนเป็นเเฟนทะเลาะกันอ่ะค่ะ งอนกัน หนูไม่ชอบนะคะ ไหนว่าเป็นเเค่เพื่อน หนูเลยไม่พอใจทุกครั้งที่เเม่เอ่ยเรื่องเค้าขึ้นมา เพราะหนูเคยพูดเบรคไว้เลยว่า เค้าก็มีเมียมีลูกเเล้ว เเม่เองก็มีครอบครัว มันเป็นไปไม่ได้นะ เเม่เลยไม่เคยพูดเรื่องเข้าอีกเลย เเต่ก็ยังไลน์หากัน โทรหากันนะคะ
หนูไม่รู้ว่าเเม่กับเพื่อนคนนั้น สัมพันธ์ถึงขั้นไหน หนูไม่กล้าเปิดไลน์เเม่อ่าน ต่างกับพ่อที่หนูแอบเช็คโทรศัพท์พ่อประจำ เเม่กับพ่อใส่รหัสโทรศัพท์กับไลน์ค่ะ เเต่หนูก็เดาได้ หนูรู้ว่าถ้าหนูจะอ่าน ยังไงหนูก็อ่านได้ เเต่หนูไม่ทำกับเเม่... หนูกลัวว่าหนูจะผิดหวัง หนูกลัวว่าหนูจะรับไม่ได้... จนวันนี้ค่ะ เเม่ลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้าน เเต่ตัวท่านออกไปรับน้องที่โรงเรียน หนูเลยหยิบมาดู เห็นข้อความในไลน์ พอจะเดาได้ว่า คงจะถึงขั้นมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเเล้ว มีนัดเเนะไปนั่นนี่เรียบร้อย หนูไม่กล้าเลื่อนอ่านไปมาก เเต่หลังๆมานี้ เเม่ชอบกลับบ้านดึกค่ะ เเม่บอกว่าอย่าห่วง เเม่อยากมีสังคมกับเพื่อนที่ทำงานบ้าง เผื่อได้พึ่งพาอาศัยกัน เพราะถ้าหวังพึ่งเเต่พ่อคงไม่ได้เเล้ว...
พอหนูอ่านไลน์ปุ๊บ หนูเเทบจะเป็นลม จะปรึกษาใครก็ไม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องน่าภูมิใจที่จะเอาเรื่องความลับดำมืดในครอบครัวมาขาย ดีไม่ดี อาจจะเป็นผลเสีย มีคนสมน้ำหน้า ซ้ำเติม น้องหนูก็อยู่เเค่ ม.2 ยังเป็นเด็กอยู่เลย หนูตัดสินใจไม่บอกน้อง (น้องก็ไม่ชอบให้เเม่คุยกับคนนั้นนะคะ คือจริงๆน้องรักพ่อมาก ส่วนหนูจะไม่ค่อยคุยกับพ่อ) ถ้าบอกน้องไป คงกระทบจิตใจ ดีไม่ดีอาจจะกระทบการเรียน หนูอัดอั้นใจมาก อึดอัด ศรัทธาที่มีในตัวเเม่มันไม่เหมือนเดิม เพราะเเม่เคยสอนหนูตลอด ว่าต่อให้พ่อทำได้ (มีเมียน้อย เเล้วทิ้งหนูกับน้องไปช่วงนึง) เเต่คนเป็นเเม่ไม่มีทางทำได้ ไม่มีทางจะเลือกคนอื่นมากกว่าลูก เเต่พอมาวันนี้ เเม่กับทำแบบนี้ หนูไม่รู้หนูะต้องทำยังไง กับสภาพจิตใจของตัวเอง เเน่นอนว่าหนูก็ยังคงจะทำหน้าที่ของตัวเอง ตั้งใจเรียน เเต่ใจหนูมันเหมือนเเหลกสลายไปเเล้ว
ตอนพ่อมีเมียน้อย เเม่คอยอยู่ข้างๆ เราก้าวผ่านเรื่องนั้นมาได้ ตอนนี้พ่อออกไปสังสรรรค์ทุกวัน ไม่หาเงินเข้าบ้าน แทบจะไม่มองหน้ากันกับเเม่ คือต่างคนต่างอยู่ เเล้วตอนนี้เเม่ก็มามีชู้ หนูจะทำยังไง หนูจะผ่านมันไปได้มั้ย เเค่คิดสิ่งที่เเม่ทำ มันทำให้หนูไม่อยากมองหน้าเเม่ หนูรักเเม่มากนะคะ เเต่หนูผิดหวัง ทำยังไงหนูถึงจะเเยกเเยะได้ เเล้วถ้าวันนึงเเม่กับคนนั้นเค้ารักกันมากๆ จนไม่สนอะไรเเล้ว ไม่สนเเม้กระทั้งหนูกับน้องเเล้ว หนูจะทำยังไง ลำพังหนู โตเเล้วก็คงอดทนได้ เเม้จะบอบช้ำทางใจ เเต่ก็ต้องเเยกเเยะกับเรื่องเรียน เเต่น้องล่ะคะ น้องยังเด็กมากนัก... ตอนนี้เสียใจมาก จนไม่รู้จะทำยังไง ลำพังปัญหาเครียดเรื่องเรียนปัญหาทะเลาะกับเพื่อน อาจจะบรรเทาได้บ้าง เมื่อได้เจอหน้าครอบครัวที่เรารัก เเต่ถ้าในครอบครัวก็มีปัญหาอีกล่ะคะ ที่ที่หนูต้องนอน ต้องอยู่ทุกวัน ปัญหาของคนที่ดูเเลหนูมาทั้งชีวิต ทั้งสองคน หนูจะทำยังไงดี....
พ่อมีเมียน้อย เเล้วตอนนี้เเม่ก็มามีชู้ หนูทำยังไงดีคะ...
ก่อนอื่นต้องบอกว่า เเม่กับพ่อหนูเเตกต่างกันมากค่ะ เพราะพ่อเป็นคนเจ้าชู้ ชอบออกสังคม ไปกินเหล้า พบปะเพื่อนฝูง มีเรื่องผู้หญิงไม่เว้นว่าง เเม่หนูก็ทราบนะคะ เเต่ต้องอดทนค่ะ เพราะพ่อเป็นคนหารายได้เข้าบ้านทั้งหมด (พ่อบอกเเม่ไม่ต้องทำงานเลี้ยงหนูอย่างเดียว) เเม่หนูทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ เรื่องอะไรปลงได้ก็ปลง ชีวิตทั้งชีวิตเเต่งงานรวมๆ ยี่สิบปี เเม่อุทิศให้ลูกหมดเลย เเม่เคยไปพบเพื่อน ไปสังสรรค์ เเม่ทุ่มเวลาเเละความรักให้หนูเเละน้องหมดเลย เเละด้วยความรักของเเม่ บวกกับจะเรียกว่าความใฝ่ดีล่ะมั้งคะ ปัญหาพ่อมีกิ๊กมันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อชีวิตหนูสักเท่าไหร่ หนูเป็นคนเรียนเก่งตั้งเเต่เด็ก ถึงทุกวันนี้อยู่ปีสามเเล้วก็ยังเรียนดีมาตลอด น้องเองก็เรียนเก่งค่ะ คงเป็นเพราะว่า ทุกครั้งที่เเม่เสียใจ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เเม่จะคอยย้ำเสมอว่าให้หนูเเละน้องตั้งใจเรียน ถึงเวลาจะได้หางานดีๆทำ เเละเลี้ยงตัวเองได้ เพราะการเรียนมันเป็นทางเดียวเท่านั้น ที่ทำให้หนูเเละน้องจะถึงฝั่งฝัน เป็นความหวังของคนเป็นเเม่
เเม่เป็นคนที่ต้องได้รับความเสียใจ ความทรมานมาตลอด หนูเห็นน้ำตาของเเม่นับครั้งไม่ถ้วน ใจสลายไม่รู้กี่ครั้ง เเต่ทุกครั้ง หนูก็เอามาฮึดสู้นะคะว่าสักวัน หนูจะหางานหาเงินเเล้วพาเเม่ออกจากวังวนทุกข์นี้ให้ได้ หนูอดทนมาได้จนถึงมหาวิทยาลัยปีสาม การเงินทางบ้านก็กลางๆค่ะ พ่อเเม่เลี้ยงไม่เคยให้ลำบากตรากตรำเท่าไหร่ เเต่หลังๆเเม่ทำงานรับราชการเเล้ว เลยได้เงินเดือน เเต่พ่อก็ยังทำธุรกิจเหมือนเดิม เศรษฐกิจมันเเย่ ไม่ค่อยดีเหมือนเเรกๆ เลยขาดทุน บวกกับพ่อเป็นคนใช้จ่ายฟุ่มเฟือย จมไม่ลง เลยเป็นหนี้สินเยอะเเยะ หนูกับน้องก็พยายามช่วยเเม่ประหยัดค่ะ ช่วงต้นปี หนูได้ทุนไปซัมเมอร์ที่ต่างประเทศ(สหรัฐฯ) เลยไม่ได้อยู่บ้านนานสามเดือน พอกลับมาถึงไทย หนูก็พบว่าเเม่เปลี่ยนไปค่ะ...
หน้าตารอยยิ้มของเเม่มันดูดีขึ้น ดูสวยขึ้น ดูไม่อมทุกข์เหมือนตอนก่อนหนูไป สำหรับคนที่เห็นเเม่เศร้ามาทั้งครึ่งชีวิต ก็ดีใจค่ะ ที่เเม่ยิ้มได้ ที่เเม่คิดถึงตัวเองสักที เเล้วเเม่ก็เล่าตรงๆเลยค่ะ ว่าเเม่มีเพื่อนใหม่...เป็นผู้ชาย ผู้ชายคนนี้มีลูกมีเมียเเล้ว เเต่รู้จักเเม่ เพราะเค้าทำงานเร่งรัดหนี้สิน ของบ้านหนูนี่ล่ะค่ะ เลยได้ไลน์กัน เเล้วผู้ชายก็ทักเเม่มาตลอดหลายๆเดือน ส่วนมากก็ส่งรูปสัสดีวันจันทร์ ธรรมะ อะไรที่ผู้ใหญ่ชอบส่งกัน เเต่เเม่เพิ่งมาคุยตอบโต้เค้าเมื่อตอนหนูอยู่เมืองนอก...
เเม่บอกว่า เเม่คิดกับเขาแบบเพื่อน เพราะเขารับฟังปัญหาทุกข์เรื่องของเเม่ บวกกับอายุก็เท่ากัน เลยคุยกันเล่นๆ หนูเชื่อเเม่นะคะตอนเเรก เพราะหนูเชื่อว่าเเม่ที่เลี้ยงหนูมา ไม่เคยทำอะไรที่ไม่นึกถึงลูกก่อนเลย ไม่มีทางทำเรื่องไม่ดีแบบที่พ่อทำ พอกลับมาบ้าน หนูก็พบว่าเเม่กับพ่อเเยกห้องนอนกันค่ะ ทั้งๆที่ต่อให้ทะเลาะกันจะตาย เเม่ไม่เคยคิดจะเเยกห้องเลย หนูก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ แยกก็แยก ใช้ชีวิตตามปกติ ตั้งใจเรียน เเต่เเม่เปลี่ยนไป เเม่ใช้เวลาส่วนใหญ่กับไลน์ในโทรศัพท์...
เมื่อก่อนเวลาหนูมีปัญหาอะไร เรื่องเล็กยันใหญ่ หนูบอกเเม่ได้หมด เเต่เดี๋ยวนี้ ต่อให้เครียดเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน เรื่องเเฟน ขนาดไหน หนูก็ไม่กล้าบอกเเม่ เพราะเเม่บอกว่าเเม่มีปัญหากับงานในที่ทำงานมาก เเถมพ่อยังหารายได้เข้าบ้านไม่ได้อีก เเม่เครียด ไม่อยากรับฟัง ให้หนูตั้งใจเรียน หนูก็อดทนค่ะ พยายามเรียนให้ดีที่สุด ทุ่มกับมันมาก จนบางทีเพื่อนก็ประชดประชันนะคะว่า ชีวิตจะสนใจเเต่คะเเนนกับเกรดหรือยังไง หนูก็เสียใจค่ะ เเต่ก็ปลง ไม่มีใครรู้หรอกค่ะ ไม่มีใครจะมาตัดสินใครได้ ถ้าไม่เจอกับตัวเอง เค้าไม่รู้ว่าการเรียน คือสิ่งเดียวที่หนูทำได้ เพื่อตัวเอง เเละเเม่
เเม่พูดถึงเพื่อนคนนั้นบ่อย ว่าเขาคอยปลอบ
หนูไม่รู้ว่าเเม่กับเพื่อนคนนั้น สัมพันธ์ถึงขั้นไหน หนูไม่กล้าเปิดไลน์เเม่อ่าน ต่างกับพ่อที่หนูแอบเช็คโทรศัพท์พ่อประจำ เเม่กับพ่อใส่รหัสโทรศัพท์กับไลน์ค่ะ เเต่หนูก็เดาได้ หนูรู้ว่าถ้าหนูจะอ่าน ยังไงหนูก็อ่านได้ เเต่หนูไม่ทำกับเเม่... หนูกลัวว่าหนูจะผิดหวัง หนูกลัวว่าหนูจะรับไม่ได้... จนวันนี้ค่ะ เเม่ลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้าน เเต่ตัวท่านออกไปรับน้องที่โรงเรียน หนูเลยหยิบมาดู เห็นข้อความในไลน์ พอจะเดาได้ว่า คงจะถึงขั้นมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเเล้ว มีนัดเเนะไปนั่นนี่เรียบร้อย หนูไม่กล้าเลื่อนอ่านไปมาก เเต่หลังๆมานี้ เเม่ชอบกลับบ้านดึกค่ะ เเม่บอกว่าอย่าห่วง เเม่อยากมีสังคมกับเพื่อนที่ทำงานบ้าง เผื่อได้พึ่งพาอาศัยกัน เพราะถ้าหวังพึ่งเเต่พ่อคงไม่ได้เเล้ว...
พอหนูอ่านไลน์ปุ๊บ หนูเเทบจะเป็นลม จะปรึกษาใครก็ไม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องน่าภูมิใจที่จะเอาเรื่องความลับดำมืดในครอบครัวมาขาย ดีไม่ดี อาจจะเป็นผลเสีย มีคนสมน้ำหน้า ซ้ำเติม น้องหนูก็อยู่เเค่ ม.2 ยังเป็นเด็กอยู่เลย หนูตัดสินใจไม่บอกน้อง (น้องก็ไม่ชอบให้เเม่คุยกับคนนั้นนะคะ คือจริงๆน้องรักพ่อมาก ส่วนหนูจะไม่ค่อยคุยกับพ่อ) ถ้าบอกน้องไป คงกระทบจิตใจ ดีไม่ดีอาจจะกระทบการเรียน หนูอัดอั้นใจมาก อึดอัด ศรัทธาที่มีในตัวเเม่มันไม่เหมือนเดิม เพราะเเม่เคยสอนหนูตลอด ว่าต่อให้พ่อทำได้ (มีเมียน้อย เเล้วทิ้งหนูกับน้องไปช่วงนึง) เเต่คนเป็นเเม่ไม่มีทางทำได้ ไม่มีทางจะเลือกคนอื่นมากกว่าลูก เเต่พอมาวันนี้ เเม่กับทำแบบนี้ หนูไม่รู้หนูะต้องทำยังไง กับสภาพจิตใจของตัวเอง เเน่นอนว่าหนูก็ยังคงจะทำหน้าที่ของตัวเอง ตั้งใจเรียน เเต่ใจหนูมันเหมือนเเหลกสลายไปเเล้ว
ตอนพ่อมีเมียน้อย เเม่คอยอยู่ข้างๆ เราก้าวผ่านเรื่องนั้นมาได้ ตอนนี้พ่อออกไปสังสรรรค์ทุกวัน ไม่หาเงินเข้าบ้าน แทบจะไม่มองหน้ากันกับเเม่ คือต่างคนต่างอยู่ เเล้วตอนนี้เเม่ก็มามีชู้ หนูจะทำยังไง หนูจะผ่านมันไปได้มั้ย เเค่คิดสิ่งที่เเม่ทำ มันทำให้หนูไม่อยากมองหน้าเเม่ หนูรักเเม่มากนะคะ เเต่หนูผิดหวัง ทำยังไงหนูถึงจะเเยกเเยะได้ เเล้วถ้าวันนึงเเม่กับคนนั้นเค้ารักกันมากๆ จนไม่สนอะไรเเล้ว ไม่สนเเม้กระทั้งหนูกับน้องเเล้ว หนูจะทำยังไง ลำพังหนู โตเเล้วก็คงอดทนได้ เเม้จะบอบช้ำทางใจ เเต่ก็ต้องเเยกเเยะกับเรื่องเรียน เเต่น้องล่ะคะ น้องยังเด็กมากนัก... ตอนนี้เสียใจมาก จนไม่รู้จะทำยังไง ลำพังปัญหาเครียดเรื่องเรียนปัญหาทะเลาะกับเพื่อน อาจจะบรรเทาได้บ้าง เมื่อได้เจอหน้าครอบครัวที่เรารัก เเต่ถ้าในครอบครัวก็มีปัญหาอีกล่ะคะ ที่ที่หนูต้องนอน ต้องอยู่ทุกวัน ปัญหาของคนที่ดูเเลหนูมาทั้งชีวิต ทั้งสองคน หนูจะทำยังไงดี....