เคยนับมั้ยว่ากี่ครั้งที่กลับไปนึกถึงเรื่องที่ทำให้ตัวเองเศร้า ทั้งที่ก็รู้ว่าไม่ควรคิด

แล้วทำยังไงล่ะ คุณเลือกจะเศร้าต่อไป หรือ ว่าจะแก้ปัญหาต่อ ?
  
สิ่งที่เราจะแนะนำก็คือ เปลี่ยนที่ความคิดของคุณเองนั่นแหละ

  คุณต้องยอมรับความรู้สึกตัวเอง. ไม่ใช่ห้ามไม่ให้คิด   เพราะยิ่งห้ามก็ยิ่งตอกย้ำให้คิดเรื่องนั้น
ใช้สติตามดูความคิด มันจะคิดก็คิดก็ปล่อยให้มันคิดไป แต่ใช้สติตามดูคสามคิดตัวเอง
ถ้าคิดถึงเรื่องเศร้าเมื่อไหร่ก็ให้รู้ตัวเท่าทันอารมณ์และความคิดนั้น
     แล้วสุดท้ายเราจะเรียนรู้ได้ว่าจะอยู่กับความรุสึกนี้ยังไง  

แล้ววันหนึ่งคุณจะคิดได้เองว่า สิ่งที่ทำร้ายตัวเรา ก็คือความคิดของเราเอง

เราเปลี่ยนใครไม่ได้ แต่สิ่งที่เราเปลี่ยนได้คือ ความคิดเรา.
จะคิดไปเพื่ออะไร แล้วไงต่อ
คนที่ทำให้เราเสียใจเขามาเสียใจ มาเศร้ากับเราหรอคะ
ไม่มีเวลาสำหรับความเศร้า
เวลาไม่เคยรอใคร ถ้ายังมีลมหายใจก็ต้องสู้ต่อไป
      คิดแบบไหนทำอะไรแล้วมีความสุข ไม่เดือดร้อนใคร.
ก็เลือกที่จะคิดและทำแบบนั้น
ชีวิตคนมันสั้นนะคะ แค่คนๆหนึ่งไม่รัก ไม่ใช่ว่าคุณไม่มีค่า

   สิ่งที่มีคุณค่า อยู่ที่ใดก็มีคุณค่า  

คุณสามารถมีรักครั้งใหม่ได้เสมอ
คุณไม่ได้สูญเสียความสามารถในการรักใคร
คุณสามารถมอบความรักให้กับคนรอบข้างได้  

คุณต้องstrong ค่ะ ลุกขึ้นมาทำตัวเองให้ดีขึ้น ไม่ใช่เพื่อเขา แต่เพื่อตัวคุณเอง รักตัวเองให้มากๆ
รักคนที่เขารักเรา พ่อแม่ คนที่จริงใจกับเรายังมี  
อีกอย่างหนึ่งคือ เวลาที่เสียใจ ผิดหวัง เราจะใช้ธรรมะเข้าช่วย
ทุกอย่างเกิดขึ้นมา มันมีเหตุผลของมัน อย่าน้อยใจชะตาชีวิต
ตั้งใจทำความดีต่อไปผลของความดีไม่ใช่ได้ความรักตอบ
. แต่อย่างน้อย คุณก็ได้รักใครอย่างบริสุทธิ์ใจ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน

    มองโลกแบบpositive. แต่ต้องrealistic. อย่าโลกสวย  ทุกสิ่งเกิดขึ้นแล้วย่อมดีเสมอ  อย่าไปคิดโกรธ เกลียด ปัญหาที่เข้ามาในชีวิต. เพราะสิ่งเหล่านั้น มันคือบทเรียน
   สักวันคุณจะหันกลับมามองอดีตแล้วยิ้มได้ และขอบคุณอดีตที่ทำให้วันนี้คุณแข็งแกร่งและดีกว่าเดิม.
     สุดท้ายนี้ขอฝากข้อความเตือนสติ คาถาแก้โรคคิดมาก. (มาจากหนังสือของท่าน ว.วชิรเมธี ถ้าจำไม่ผิดนะคะ)

.... เพื่ออะไร. แล้วไงต่อ......,..

เช่น. คิดเรื่องเศร้า เพื่ออะไร. แล้วไงต่อ. เราก้อเศร้าเอง ไม่มีประโยชน์เลย เพราะฉะนั้นเลิกเศร้า. เพราะมันไม่ช่วยอะไรเลย
เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ