เมื่อหลายปีก่อน เราเรียนอยู่ที่ราม2 เราได้เจอกับคนๆนึงโดยบังเอิญ ครั้งแรกที่เจอกัน รู้สึกต่างคนต่างเขินอาย คุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน รู้สึกว่าสะดุด ไปชั่วขณะ หัวใจพองโต 555+ พูดจริงๆนะ เรารีบเดินหนี แต่เขากลับขับรถตามมาขอเบอร์ เราเล่นตัว ไม่ให้ (เกรงใจเพื่อนเดินข้างๆ) คนๆนั้นก็จากเราไป ใจลึกๆจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ก็หลายปีอยู่ ก็ยังคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คิดถึงคนๆนั้น ทั้งๆที่เขาเป็นใครก็ยังไม่รู้ บ้าไปแล้ว แต่ก็ยังหวังว่าจะได้เจอกันอีกครั้ง 😊😁เขาเรียกว่าพรหมลิขิตใช่มั้ยอ่าาา