คือผมไม่เข้าใจครับ เมื่อก่อนผมเป็นคนใจร้อน แฟนบอกให้ผมปรัผมก็ปรับ แฟนบอกใจเย็นเย็นคุยกันมันจะรู้เรื่องกว่า
พอเดี๋ยวนี้ผมใจเย็น มีใจร้อนบ้างแต่ไม่เท่าเมื่อก่อน พอผมใจเย็นก็พยายามคุยดีดี สิ่งที่เจอ คือสีหน้าของแฟนบ้างล่ะ เหมือนไม่พอใจ
เวลาทะเลาะกันจะเป็นแบบนี้ล่ะครับ แฟนผมไม่เคยปรับเปลี่ยนอะไรเลยครับ ผมเคยบอกว่าเออเวลาใจเย็นคุยดีดีแล้วก็คุยดีดีบ้างเถอะ
ไม่ต้องคิดมาก พูดไม่ดี แสดงออกทางสีหน้า ผมชักจะเบื่อเบื่อแล้วครับ เวลาเขาทำอะไรผิดไม่เคยขอโทษอะไรผมเลย มีแต่ผมนี่ล่ะ บางทีผมก็คิดนะ
ผมผิดอะไร ไม่ผิดจะขอโทษอะไร แค่คิดไปคิดมา ผมไม่อยากทะเลาะ ไม่อยากมีปัญหาเลย พยายามเข้าไปคุยตลกดีดี เธอก็ไม่รับอะไร มีแต่สีหน้าที่ไม่ดี
บางทีท้อครับ เหมือนผมต้องปรับตัวคนเดียว
เอาแต่ใจ นิดนึงโกรธ ผมว่าหลังหลังมันเยอะไปจนผมเซ็ง เวลาเธอโกรธกว่าจะคุยกับผม แต่เวลาผมโกรธถ้าเธอมาคุยผมก็คุยดีดีนะครับ
คิดว่าควรแก้ปัญหายังไงครับ
คงผิดที่ผมด้วยตามใจมากเกินไป จนเคยตัว สุดท้ายผมนี่เป็นทุกข์เลย
รู้สึกเบื่อแฟนมากมากครับ
พอเดี๋ยวนี้ผมใจเย็น มีใจร้อนบ้างแต่ไม่เท่าเมื่อก่อน พอผมใจเย็นก็พยายามคุยดีดี สิ่งที่เจอ คือสีหน้าของแฟนบ้างล่ะ เหมือนไม่พอใจ
เวลาทะเลาะกันจะเป็นแบบนี้ล่ะครับ แฟนผมไม่เคยปรับเปลี่ยนอะไรเลยครับ ผมเคยบอกว่าเออเวลาใจเย็นคุยดีดีแล้วก็คุยดีดีบ้างเถอะ
ไม่ต้องคิดมาก พูดไม่ดี แสดงออกทางสีหน้า ผมชักจะเบื่อเบื่อแล้วครับ เวลาเขาทำอะไรผิดไม่เคยขอโทษอะไรผมเลย มีแต่ผมนี่ล่ะ บางทีผมก็คิดนะ
ผมผิดอะไร ไม่ผิดจะขอโทษอะไร แค่คิดไปคิดมา ผมไม่อยากทะเลาะ ไม่อยากมีปัญหาเลย พยายามเข้าไปคุยตลกดีดี เธอก็ไม่รับอะไร มีแต่สีหน้าที่ไม่ดี
บางทีท้อครับ เหมือนผมต้องปรับตัวคนเดียว
เอาแต่ใจ นิดนึงโกรธ ผมว่าหลังหลังมันเยอะไปจนผมเซ็ง เวลาเธอโกรธกว่าจะคุยกับผม แต่เวลาผมโกรธถ้าเธอมาคุยผมก็คุยดีดีนะครับ
คิดว่าควรแก้ปัญหายังไงครับ
คงผิดที่ผมด้วยตามใจมากเกินไป จนเคยตัว สุดท้ายผมนี่เป็นทุกข์เลย