"เป็นแฟนพยาบาลต้องอดทนนะ" ประโยคที่แฟนผมบอกกับผมในช่วงแรกๆ ของการเป็นแฟนกัน ซึ่งจากวันนั้นจนวันนี้ก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

จนวันนี้วันที่เธอเตรียมอ่านหนังสือสอบ ตื่นมาอาจสายๆ หน่อยแต่ตั้งแต่ช่วงนั้นจนถึงเวลานี้ 04.00 น. เกินกว่า 16 ชม. แล้วที่เธอนั่งอ่านหนังสือกับเพื่อนๆ เพื่อเตรียมตัวสอบ

และไม่ใช่เพียงแค่เฉพาะตอนนี้ การทำงานกลุ่ม และอื่นๆ เธอมันทำจนลืมเวลาพักผ่อนขั้นต่ำตี 2 ขึ้นแทบทุกวัน

แน่นอน เมื่อเวลาเธอทุ่มให้กับการเรียนในสิ่งที่เธอรักอย่างเต็มที่ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าส่งผลต่อความสัมพันธ์ของคำว่า "แฟน" แน่นอน

ผมเริ่มคิดไปต่างๆ นานา คิดเองเออเอง เริ่มไม่เข้าใจเธอ จนกลายเป็นโรคเครียด และซึมเศร้าเบื้องต้นไปในที่สุด

ผลจากการคิดไปเอง ทำให้เกิดความระแวง และ ความไว้ในลดลง ทั้งที่เธอก็ยังคงเหมือนเดิม และ พยายามพิสูจน์ทุกสิ่งทุกอย่างให้ผมเห็นว่าไม่มีอะไรอย่างที่คิด

แม้กระนั้นมันก็ทำให้ความรู้สึกของเธอเริ่มเหนื่อย และ กับพฤติกรรมแย่ๆ ของผม......................จนนาทีนี้

04.15 น. เธอยังคงตั้งสมาธิกับการอ่านหนังสือ ผมก็คงรอเวลาที่เธอนอนแล้วโทรมาเพื่อส่งกันเข้านอนเหมือนเช่นทุกวันไม่เคยขาด

ผมจะบอกว่า ผมเชื่อแล้วครับ ว่าต้องอดทนจริงๆ แต่การอดทนเป็นสิ่งที่เธอรัก เธอตั้งใจ ไม่ใช่สิ่งที่ผมคิดเองเออเองอะไรทั้งนั้น

ยิ่งได้รู้ความจริงในสิ่งที่เธอทำให้ผม ไปพร้อมๆ กับความเหนื่อยจากการเรียนอย่างมาก มันยิ่งทำให้ผมสำนึกผิดและรู้สึกแย่ในนิสัยที่ไม่ดี

4.25 น. เธอไลน์มาหาผมว่าวันนี้ไม่โทรหาแล้วนะจะนอนแล้วไม่ไหวอ่ะ...ครั้งที่สองตั้งแต่รักกันมาที่ไม่ได้ส่งเข้านอนโดยเสียงกัน แต่วันนี้ผมกลับเข้าใจเธอมากกว่าครั้งแรกที่งี้เง้า  เธอบอกให้ผมปลุกให้ตื่นนะ 06.00 น. ผมก็ไลน์ตอบไปว่าฝันดีนะค่ะ...รักนะ



ผมจะปรับปรุงตัวเองกลับไปเป็นคนที่เธอต้องการ เข้าใจเธอให้มากๆ กว่านี้นะค่ะ ให้เร็วที่สุดนะครับ ผมขอโทษจากใจจริง รักมากนะคุณ นร.พยาบาล 'ครหวัน  #ยัยตัวเล็ก